แท่งสี่เหลี่ยมสูงเสียดฟ้า ประกาศกล้าท้าสวรรค์ สัญญลักษณ์วอชิงตัน อเมริกันฝันรื่นรมณ์ งามเมืองหลวงของลุงแซม ล้วนแต่งแต้มสวยเหมาะสม อนุเสาวรีย์มีคนชม เก่านานนมพิพิธภัณฑ์ ละออเอี่ยมทำเนียบขาว มีเรื่องราวชวนให้ฝัน สูงสุดยอดความต้องการ บริหารทั้งแผ่นดิน รัฐสภ่างามตระการตา สวยโอ่อ่าเทียมเมฆินทร์ มอลล์กว้างใหญ่เลื่องระบิล ที่ชุมนุมกลุ่มมวลชน อยากจับจ่ายไปยอร์จทาวน์ คนเกรียวกราวเดินสับสน มีขวัญใจของคนจน ล๊อตเตอรี่ให้เลือกแทง สินค้าขายหลายรูปแบบ แต่เจ็บแสบช่างแสนแพง เราคนไทยมีใบแดง พูดเหมือนแกล้งค่าไม่มี...
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ 24 ก.ค. 2547 08:16 น. - ID 57843 
1893
9
0
24 กรกฎาคม 2547 08:22 น. - comment id 301915
กรุงวอชิงตัน นครหลวงของประเทศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ใฝ่ฝันที่จะมาเห็น มาสัมผัส แต่คงจะสัมผัสได้เพียงกระผีก เหมือนตาบอดลูบคลำช้างเท่านั้นเอง ถนนไฮเวย์สาย 66 มุ่งตรงเข้าเมืองข้ามสพานเมมโมเรียลซึ่งทอด ข้ามแม่น้ำโปโตแมค ตรงนี้อย่าเรียกว่าแม่น้ำดีกว่าคงเป็นปากอ่าว ของแม่น้ำนี้เพราะกว้างมาก มีสะพานถนนไฮเวย์อีกสองสะพานที่ ข้ามเข้าเมือง อีกหนึ่งสะพานเป็นสะพานไม่ใหญ่ ข้ามไปสุสานแห่ง ชาติ พอลงสะพานเข้าเมืองผู้ที่ยืนต้อนรับข้างทางคนแรกและอีกหลาย ๆ คนก็เป็นพวก โฮมเลส มีกล่องห้อยคอเขียนบอก ขอเงินเลี้ยงชีวิต รถติดทางแยกใครเรียกให้ก็จะเดินกระโผลกกระเผลกเข้ามารับมีทั้ง ผิวขาวผิวดำสภาพต่าง ๆกันอย่าหลงว่าจะจริงตามที่เห็น บางคนเป็น สายลับของรัฐบาลมาสอดส่องคนเข้าเมืองในกล่องอาจมีเครื่องบันทึก ส่งภาพขึ้นดาวเทียม กรุงวอชิงตันปัจจุบันระวังรักษาความปลอดภัยเข้ม งวด เรียกว่าอยู่อย่างหวาดผวาก็ได้ เมื่องานพิธีศพอดีตประธานาธิบดี เรแกน ผู้แทนคนนึงแกเอาเครื่องบินส่วนตัวจะมาร่วมงานก่อนลงสนาม บินกลับมาวนในเมือง ผู้คนแตกตื่นนึกว่าบินลาเดนมาอีกแล้ว พวกที่ทำ งานอยู่บนศาลาว่าการ พากันวิ่งชุลมุนหนีออกมา ทีวีก็มาถ่ายแพร่ภาพ การสื่อสารเขาเร็วจริง ๆเอจะเรียกศาลาว่าการหรือรัฐสภาดียังงงอยู่่่่่่่่ สถานีรถไฟเข้ากลางเมืองมาจากรัฐต่าง ๆ ลงรถไฟก็มองเห็นรัฐสภาเลย มีทางรถใต้ดินเข้ามาหลายสายที่ผ่านมาเห็นต้นทางอยู่ที่แฟร์แฟคก็มี ถนนหนทางภายในเมืองไม่กว้างนักบ้านเรือนร้านค้าเกือบจะไม่มีให้เห็น อาจเรียกได้ว่าเป็นที่ตั้งของสถานที่ทำการของรัฐบาล สถาบันต่าง ๆ พิพิธภัณฑ์ และ อนุเสาวรีย์ พิพิธภัณฑ์มีมากมายจริง ๆ ถึงกับมีสำนักงาน ควบคุม แบ่งเป็นภาคต่าง ๆ เขาให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก ที่เห็นกำลัง สร้างยังไม่เสร็จ เป็นพิพิธภัณฑ์อินเดียนแดง ใหญ่โตมาก สถานที่ทำการ ของรัฐอย่างเช่น เอฟบีไอ กว้างขวางยิ่งใหญ่กว่ากระทรวงกลาโหมของเรามากมายนัก อนุเสาวรีย์ มีเรี่ยรายอยู่ทั่วไป ที่ยิ่งใหญ่น่าจะเป็น สัญญลักษณ์ เมืองวอชิงตัน เป็นรูปแท่งสี่เหลี่ยมปลายเสี้ยมพุ่งชี้ขึ้นไปบนฟ้าเท่ากับตึก มองเห็นทุกทิศทางสามารถขึ้นด้านในถึงปลายยอด ดูวิวทางช่องหน้าต่างได้ และความสูงของรัฐสภาที่สวยงามหรือที่ผมไปเรียกว่าศาลาว่าการทั้งความ สูงของสัญญลักษณ์สำคัญนี้เป็นเหตุให้มีการควบคุมความสูงของอาคารภายในเมืองและปริมณฑลไปถึง แฟร์แฟค แมรี่แลนด์ด้านติด วอชิงตันด้วย ฉะนัน จะไม่ได้เห็นอาคารสูงในบริเวณเมืองนี้เลย อนุเสาวรีย์ อับราฮัมลินคอน คนสนใจมาก แต่ อนุเสาวรีย์จอร์ชวอชิงตันกลับไปอยู่อีกฝั่งของแม่น้ำ ที่เห็นรถคนพิการมามากก็ที่อนุเสาวรีย์สงครามเวียตนามมี อนุเสาวรีย์์ีอีกมากมายจารนัยไม่ถ้วน ศาลาว่าการ ที่ทำการอของรัฐบาลเรียกว่าสภาก็คงได้ สวยงามมากดูจะคล้าย กับพระที่นั่งอนันตสมาคมของเราแต่ใหญ่โตสูงสง่าด้านหน้าเป็นที่โล่งคล้ายสนามหลวงโล่งตลอดไปถึงแท่งสี่เหลี่ยมสัญญลักษณ์เค้าเรียกที่ว่างว่า มอล์ล คะเนคงกว้างกว่าสนามหลวงเล็กน้อยแต่ความยาวประมาณสองถึงสาม กิโลเมตรมั้ง สองฟากด้านข้างเป็นต้นไม้ ตรงกลางใกล้ ๆศาลาว่าการมีสระน้ำกว้างแล้วโล่งสุดลูกตาจนถึงแท่งสี่เหลี่ยมเป็นที่จัดงานต่าง ๆ ชุมนุมของมวลชน และพักผ่อน ยังมีร่องรอยของการจัดงานวันชาติตอนที่ไปชม รั้วกั้นทำด้วยไม่เล็ก ๆผูกด้วยลวดเป็นแผงม้วนได้เหมือนแผงขายของแม่ค้าแผงลอยบ้านเราเขาเอามาตั้งกั้นไว้รอบสนามนี้คิดดูว่าจะใช้เท่าไร เวลาจัดงานจะเปิดให้เข้าเป็นจุด ๆ เพื่อป้องกันตรวจค้นอาวุธ พอเลิกงานก็เปิดโล่งเป็นช่วง ๆ การจะเข้าไปใกล้ศาลาว่าการหรือรัฐสภานี้ต้องเดินเข้าไปดูห่าง ๆ ถนนถูกปิดหลายสายรถเข้าใกล้ไม่ได้เลยยิ่งทำเนียบขาว สถานที่สำคัญที่สุดถนนถูกปิดเข้าใกล้ไม่ได้เดินเข้าดูห่าง ๆ เหมือนเห็นในรูป การเข้าชมต้องมีการขออนุญาติควบคุมมากเรามาเองคนเดียวไม่มีทางเข้าไปได้ ที่พักอาศัยเป็นของข้ารัฐการและพวกผู้แทนต่าง ๆร้านค้าจะเดินช๊อบปิ้งไม่มี จะต้องออกไปเมืองเก่าคือ จอร์ชทาวน์ที่นั่นมีของให้เลือกซื้อมากมายเป็นสถานที่จับจ่ายของนักท่องเที่ยว สถานทูตไทยก็ตั้งงามสง่าเป็นตึกแถวอยู่ ที่นี่ด้วยผู้คนพลุกพล่านของราคาสูงกว่าปกติมีการอนุรักษ์อาคารเก่า รื้อไม่ได้ ปรับรุงซ่อมแซมรักษารูบลักษณ์เดิมได้เท่านั้นบ้านหลังเล็ก ๆอยู่ตรงที่กำลัง สร้างปรับปรุงตึกจะรื้อก็ไม่ได้เขาก็เลยยกไปไว้ที่อื่นก่อนเว้นที่เก่าไว้พอตึกเสร็จก็ยกกลับมาตั้งที่เก่า ตอนที่ไปดูเขากำลังตั้งกระต๊อบหลังนี้อยู่ มีบริการถูกใจคนยากจน โดยเฉพาะคนไทย คือ ล๊อตเตอรี่ เลือกเลขซื้อเองได้หรือจะให้เครื่องคอมพิเตอร์เลือกเลขให้ก็ได้ ตอนนี้แจคพอร์ตยังไม่แตกถ้าแตกได้ถึงสองร้อยกว่าล้านยูเอสดอลล่า มีการเล่นหลายรูปแบบ แต่เจ้าของเดียวคือ D.C LOTTERY ลองแทงดูเหมือนกัน สามแบบ คือ Power Ball , Hotfive , Quick Cash หมดไปสิบห้าเหรียญ ออกผลอาทิตย์ละสองครั้ง ตรวจผลด้วยเอาบัตรที่ซื้อสอดเข้าเครื่องถูกสองตัวถึงห้าตัวได้รางวัลถ้าห้าตัวพร้อมเพาเวอร์บอลก็แจ๊คพอร์ตปรากฎว่ากินเรียบ เล่าให้ฟังเฉย ๆ อย่าหมกมุ่นกับการพนันล่ะ เพนตาก้อน พูดถึงชื่อนี้เป็นที่รู้กันว่าเป็นศูนย์กลางด้านทหารของ ยูเอส มา โด่งดังก็เมื่อเหตุการ สิบเอ็ดกันยา นอกจากตึกเวิลล์เทรดแล้วก็ยังมี เพนตาก้อน ที่โดนเครื่องบินพุ่งชนพังไปแถบหนึ่ง ดูทีวีเห็นควันโขมง สถานที่นี้ตั้งอยู่คนละฝั่งเมืองข้ามไปดูชม ได้แต่รถวนรอบ ๆ ไกล ๆ เพราะเป็นเขตหวงห้ามอาคารห้าเหลี่ยมยังเคร่งขรึมเหมือนเดิมเพราะซ่อมแซมเสร็จเรียบร้อยแล้วใช้เวลาเพียงปีเดียว บริเวณใกล้เคียงมีเมืองใหม่เกิดขึ้นกำลังเจริญผู้คนเริ่มคึกคัก แต่ที่น่าทึ่งก็คือ เมืองทั้งเมืองเจ้าของที่ดินเพียงคนเดียว แกชื่อ ชาร์ล สมิท คิดดูสิว่า จะเป็นมหาเศรษฐีแค่ไหน ขอพอแค่นี้ก่อน มีโอกาศจะเล่า เรื่อง Great Falls of Potomac และก็ Cheaspeake and Ohio Canal เป็นคลองขุดด้วยมือมนุษย์ยาวตั้งแต่อ่าวเชสปี๊ก ที่จอร์ชทาวน์ถึงรัฐโอไฮโอ ใช้เรือบรรทุกขนส่งเป็นช่วง ๆ โดยมีทางเดินขนานลำคลองให้ม้าลากเรือไป อิอิ
24 กรกฎาคม 2547 09:51 น. - comment id 301928
อยากไปจังเลยครับลุง
24 กรกฎาคม 2547 12:53 น. - comment id 301963
อ่านแล้ว .. อยากไปเที่ยวมั่งจังเลย .. แต่ถ้าไปแล้ว .. แก้มกลัวร้องไห้กลับบ้านแน่ๆ เลยค่ะ พี่ฤกษ์อยุ่ที่นู่น .. คงสบายดีนะคะ ถ้าเป็นแก้มนะ .. อยู่นู่น .. คงจะคิดถึง .. ส้มตำรสจัดๆ .. คริๆ .. ทนอยู่นานไม่ได้ร้อกกกกกกกก ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ อยู่ที่นู่ .. ดูแลตัวเองด้วยนะคะ .. พี่ฤกษ์
24 กรกฎาคม 2547 13:15 น. - comment id 301969
หน้าส่วนตัว
เขียนซะเห็นภาพเลยนะท่านฤกษ์ ฮิๆๆๆๆ ทำไมไม่มีสาวเลยอ่ะ
หรือเมืองหลวงของประเทศที่ได้ชื่อว่าพัฒนาด้านวัตถุมากที่สุด ไม่มีผู้หญิง อิ_อิ
วัตถุ อยู่ที่ไหนคงไม่แตกต่างอ่ะท่านแต่จิตใจคนสำคัญกว่าไม่มีที่ไหนในโลกนี้
จะน่าอยู่เท่าเมืองไทย คราวหน้า เขียนเรื่องสาวกรุงวอชิงตันให้เมกอ่านมั้งจิ
อิ_อิ เผื่ออยากไปมั้ง จะคอยอ่านนะท่านฤกษ์
เรื่องที่ท่านฤกษ์เขียนในกลอนเมก ขอกระซิบบอกท่านคนเดียวนะอิ_อิ แค่อ้อนสาวอ่ะ
ท่านอย่าไปบอกน้อง ๆ นะ เด๋วเมกจะอดได้รับการเอาใจใส่อ่ะนะ เมกขาดน้อง ๆ ไม่ได้อ่ะ
ฮิๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รู้สองคนนะครับ เมกไม่ได้อกหักดอกครับ
โชคดีครับท่านฤกษ์
อยากบอกกับเธอว่า
เรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่ามั๊ย
ไม่อยากให้เธอคิดไปไกล
รู้ไหมว่าฉันไม่สบายใจเลย
เป็นเพื่อนกันดีกว่านะ
อีกหน่อยเธอคงพบคนที่ดีกว่า
ที่ฉันขอเป็นเพื่อนไม่ใช่ว่า
ฉันพบคนที่ดี-ดีกว่าเธอ
ไม่อยากทำร้ายใจเธอหรอกนะ
แต่ก็จะให้ฉันทำยังไงได้
ก็ตอนนี้มันยังไม่มีใจ
ที่จะมอบให้กับเธอ ฯ
~♥:*:♥:*:♥:* ll๛เมกกะ๛ll ~*~ ll๛คนในนิยาย๛ll *:♥:*:♥:*:♥~
24 กรกฎาคม 2547 13:39 น. - comment id 301975
ชอบจังเอาอีก......( ^๐^ )......
24 กรกฎาคม 2547 15:51 น. - comment id 301988
แวะมาทักทายเจ้าคะ ยังคงตามงานเสมอเจ้าคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
24 กรกฎาคม 2547 19:07 น. - comment id 302025
เหมือนฉันได้ไปเห็น สิ่งซ่อนเร้นที่สวยหรู ต้องขอบคุณที่เฝ้าดู และเล่าอยู่เล่าให้ฟัง *-*เหมือนได้ไปเห็นภาพมากับตาเลย ชอบจัง แต่เสียดายนิดหนึ่งตอนคุณไม่ถูกหวย อิอิ แต่ไม่เป็นไรถือว่าไม่มีโชคแล้วกัน ก็ขอให้เที่ยวให้สนุกนะค่ะ*-*
24 กรกฎาคม 2547 21:07 น. - comment id 302066
ข้าไม่ง่ายได้มาดู จะอ่านคู่เคียงกลอนแทบอ่อนใจ
24 กรกฎาคม 2547 22:09 น. - comment id 302098
สวัสดีค่ะคุณฤกษ์...
แม..วันนี้ได้เที่ยวเสียไกล นับเป็นบุญ
กุศลพา
แวะมาทักทายนะคะ
ขอบคุณค่ะ
24 กรกฎาคม 2547 23:07 น. - comment id 302107
อ่านแล้วมองเห็นภาพ แต่ถ้าจะให้ทราบให้ลึกซี้ง เพื่อที่จะได้เก็บเอาไว้คำนึง ขอสักหนึ่งภาพถ่าย..พร้อมลายมือ ................................................. อ้าว เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย แซวกันเล่น ๆ นะค่ะ แต่ว่า....งานนี้คุณฤกษ์มาเสียฟอร์มนะคะ เขียนงานซะดี แล้วถ่ายรูปไว้ด้วย แต่ลงม่ายได้ อิอิ
24 กรกฎาคม 2547 23:24 น. - comment id 302111
อ่านตามแล้ว .. นึกภาพไม่ออกอ่ะค่ะ .. เมาตัวหนังสือ .. อิอิ.. น่าจะพาไปด้วย .. เกาะหลังไป .. ฮะฮะ.. .........................
30 กรกฎาคม 2547 20:44 น. - comment id 303055
พึ่งมีเวลาว่างค่ะ...กำลังเหนื่อยๆ..ราชิกาก็ได้ไปเที่ยววอชิงตันแล้วซิ....เห็นภาพ..เหมือนอยู่ในเหตุการณ์...ไม่ต้องไปเองเนาะ...รออานิสงค์.จากคุณฤกษ์..ก็แล้วกัน..อิอิ... ดูแลสุขภาพด้วยล่ะ...ไม่ใช่อารายยย!!!....เดี๋ยวจะไม่สบาย....จะไม่มีคนมาเล่าเรื่องให้ฟังไง?..อิอิ...
7 สิงหาคม 2547 22:46 น. - comment id 308243
ขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมครับ
22 ตุลาคม 2547 16:22 น. - comment id 355881
@________@
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
