เมื่อ..เห็นขี้ดีกว่าไส้

น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

เจ้า เห็นขี้  แล้วว่า  ดีกว่าไส้ 
เฉือนดวงใจข้าจริงแม่หญิงจ๋า
ถ้า เห็นขี้  ดีจริงไยวิ่งมา
ซบลงบ่าผู้เป็น  ไส้ ให้ดูแล
เหมือนกระดี่ได้น้ำทำระริก
เมื่อ ขี้  จิกหัวไล่ไม่แยแส
ต้องร้องไห้เช้าเย็นเป็นขี้แย
ไส้ ทำแผลเรียบร้อยค่อยย่องไป
เที่ยวตามผับ คลับ บาร์ เต้นบ้าคลั่ง
มิเคยฟังมารดาถาม  กลับยามไหน
คำถามไม่ยากเลยเฉยทำไม
พูดจริงไปว่า  ไม่กลับจากคลับบาร์
เป็นสาวแซ่แร่รวยสวยสะอาด 
ก็หมายมาดเหมือนมณีอันมีค่า
แม้นแตกร้าวรานร่อยถอยราคา 
จะพลอยพาหอมหายจากกายนาง
เพียงเพื่อนชวนก็ไปไม่เคยยั้ง
แม่เอ่ยรั้งบอก  จะไปอย่าได้ขวาง
น้ำนมนั้นยังไม่สิ้นกลิ่นยังจาง
ทำเป็นวางมาดสาวกระเส่าชาย
เปรียบเจ้าเป็นมณีที่มีค่า
แต่คงหมดหดราคาน่าใจหาย
มณีขาวเคล้าด่างดำคล้ำระคาย
สลดใจเจ้าหงส์ทองต้องราคี
แต่งตัวตาม แฟชั่นทันสมัย
เดินอวดไปตามห้างสร้างราศี
ถือกระเป๋า  หลุยส์ วิตตอง ของผู้ดี
คบคนมี หล่อเหลา พ่อเขารวย
เพื่อนชวนทำการบ้านในวันศุกร์
กลับไปขลุกอยู่กับ  แฟน  แผนช่างสวย
เขาดมดอม หยอกเย้า เจ้าดวงซวย
เขาไม่รวย แต่หล่อ พ่อทำนา
ดอกไม้งามยับเยินเกินจะบอก
โดนแฟนหลอก เพื่อนไกล ไม่มาหา
หมดความสาวแซ่สวยรวยราคา
เวทนา ตัวเจ้ามาเศร้าตรม
เจ้ายังเป็น  หงส์ทอง ครองใจแม่
ไร้ข้อแม้ แค่กลับมาถ้าขื่นขม
เยาวบุตรของข้าอย่าระทม
แม่จะบ่มเจ้างามตามสมควร
เมื่อ เห็นขี้ดีกว่าไส้ ใคร่ครวญนิด
แม้ถ้าผิดรั้งใจอย่าได้หวน
จะตามยุคหรือใครขอให้ครวญ
จะเจ็บจวนถ้า ไส้ ไกลจากนาง
รักแม่หน่อย นะกลอยใจ