วิชชุมาลาฉันท์๘ ยืนมองต้องเก้อ เพื่อนเกลออยู่ไหน โศกเศร้าเสียใจ เพื่อนไยไม่มา นั่งครวญคร่ำเครียด นึกเกลียดเพื่อนบ้า เพื่อนหายหน้าตา ไปไหนไกลเรา เฝ้าตรึกนึกคิด ให้ผิดใจแท้ เพื่อนมาเปลี่ยนแปร ปล่อยให้เราเหงา ในยามหมองหม่น ทุกข์ทนไม่เบา ปล่อยให้ต้องเศร้า เพื่อนช่างแสนดี น่าน้อยใจนัก เพื่อนรักห่างหาย ฉันนั่งร้องไห้ เขาดันถอยหนี ไม่มีใครสน เราคนราคี พอกันสักที ขออยู่คนเดียว ไม่รู้ว่าใช้ถูกหรือเปล่านะคะ ถ้าไม่ถูกติมาได้ค่ะ
4 กรกฎาคม 2547 20:24 น. - comment id 293233
แวะมาร้องไห้เป็นเพื่อนครับ เศร้าจังอ่ะ ยิ้มหน่อยนะครับ คืนนี้ก็มีบอลให้ดูแล้ว เชียร์ทีมอะไรอ่ะครับ ขอให้โชคดีในรักครับ
4 กรกฎาคม 2547 20:54 น. - comment id 293262
โอ๋ ๆ งานงามนะ รูปร้องไห้ยังงาม
4 กรกฎาคม 2547 21:29 น. - comment id 293296
กาลเวลาเปลี่ยนใจ เปลี่ยนสายใยความเป็นเพื่อน ความทรงจำเก่า เก่า ย้ำเตือน ให้รู้ซึ้งถึงคำว่าเพื่อน...มิเลือนไป เพื่อนยังไงก็เป็นเพื่อน ปล่อยเขาไปเจอกับโลกกว้างแล้วบอกเขาว่าเราจะรอเขาอยู่ ณ ที่เดิมตรงนี้ ถ้าเหนื่อยนักกับการผจยภัยก็กลับมาพักหัวใจที่เพื่อน...คนเดิม
4 กรกฎาคม 2547 22:37 น. - comment id 293336
เพื่อนกันเรื่อยไป อยู่ไหนตอนนี้ ไม่เห็นสักที เพื่อนดีไม่มา เพื่อนกันชิดใกล้ ดวงใจห่วงหา อยู่ไหนเล่าหนา มาหาฉันที ด้วยฉันแสนเศร้า นั่งเหงาหมองศรี ด้วยใจที่มี ฤดีเจ็บทน ต้องคอยช้ำหม่น ใจจนขื่นขม แสนจะอกตรม ขื่นขมเหลือใจ เพื่อนเอยเพื่อนดี โปรดมีห่วงใย มาช่วยชิดใกล้ อย่าไกลฉันเลย *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
4 กรกฎาคม 2547 23:40 น. - comment id 293376
มาดูบอลกันเหอะ เศร้าไปใย มาดูบอลให้หัวใจครื้นเครง เนอะ ๆ
5 กรกฎาคม 2547 02:00 น. - comment id 293435
เช็ดน้ำตาซะ.... มามะ...นี่หมอนใบใหญ่... มานอนเคียงคู่....ดูบอล... ดูซิ...พี่ภูกับฟ่าง...ใครจะหลับก่อนกัน
5 กรกฎาคม 2547 09:58 น. - comment id 293497
อย่าร้องไห้เลยเนอะ... พี่แทนเห็นฟ่าวร้องไห้แล้วใจไม่ดี...มามะเดี๋ยวซับน้ำตาให้..... ยิ้มซะคนดี... เขียนได้ดีครับ... ระลึกถึงเสมอเสมอ...
6 กรกฎาคม 2547 04:50 น. - comment id 293893
พึ่งได้ยินเป็นครั้งแรก เขียนได้ตามเอกลักษณ์ของฟ่างได้เป็นอย่างดีครับ (ในยามหมองหม่น ทุกข์ทนไม่เบา ปล่อยให้ต้องเศร้า เพื่อนช่างแสนดี) จะไม่ขัดกันหรือครับ ยกยอว่าเพี่อนแสนดี เมื่อเพื่อนเลือนหนี มาตีตัวจาก น้ำตาไหลพราก รินจากใจฉัน คิดคราครั้งเก่า ก่อนเราสัมพันธ์ แสนสุดจาบัลย์ ทิ้งกันลงคอ
8 กรกฎาคม 2547 11:26 น. - comment id 294894
เมกแวะมาหั้ยกำลังใจนะครับ อิอิ มาอีกรอบจ้า ชอบกลอนนี้อ่ะ เลยแวะมาอ่านอีกที ซึ้งใจเมกจังอ่ะ โชคดีและมีความสุขครับ ~*~ค่ำคืนนี้เงียบเหงาเขาไม่มา ที่รักจ๋าป่านนี้เธออยู่ที่ไหน ใจทั้งดวงห่างหาและอาลัย อยากอยู่ใกล้แนบชิดสนิททรวง ~*~หรือป่านนี้เขามีใครอยู่ใกล้ชิด เขาไม่คิดถึงคนที่ห่วงหวง ที่รักจ๋าอย่าได้หาใครมาควง มีคนห่วงโหยหาตั้งตารอ ~*~แม้ไม่รักสักนิดคิดสงสาร โปรดเจือจานน้ำใจได้ไหมหนอ แม้เพียงน้อยเพียงนิดคิดว่าพอ จะไม่ท้อรอวันเธอเสนอใจ... ฯ