ปากกา...มิพร่อง...น้ำหมึก บันทึก...แห่งดาว...ร้าวไห้ สายธาร...เซาะฝั่ง...พังไป อักษร...เลือนได้...ฉับพลัน ด้วยรัก...ด้วยใช่...หมายวิชา ทุมเท...เหนื่อยล้า...เพราะมุ่งมั่น อ่อนแอ...ท้อแท้...เพิ่มทุกวัน ฝ่าฟัน...นานไหม...ไฟจะคืน พยายาม...ทบทวน...ไม่เคยข้าม ทั้งคัดตาม...ท่องจำ...ไม่เคยฝืน ได้ ม.ผ...คือผล...ทนกล้ำกลืน ปี๔๗...ขมขื่น...มิถุนา ขนตำรา...มาเปิดดู...อยู่คนเดียว แปลความหมาย...หลายหลายเที่ยว...ทั้งค้นหา กว่าเข้าใจ...ในเหตุผล...จนปัญญา ใช่หรือเปล่า...คำกล่าวลา...ภาษาเขียน ทั้งฤทัย...ให้หมดใจใต้อักษร รู้ตัวว่า...วิชาอ่อน...ต้องปรับเปลี่ยน ขีดเส้นใต้...สีแดงไว้...ในบทเรียน ถ้าไม่ใช่...ต่อให้เพียร...เกรดยังกลาย เรียนต่อไป...วิชาใหม่...ในเสียงเงียบ ภาษาเขียน...ค่าฤๅเทียบ...ความหวามไหว เสียงกมล...สนทนา...ภาษาใจ ใช่เดียวดาย...ในเสียงเงียบ...ถูกเติมเต็ม..... เวลาไม่เคย...ลบความทรงจำ
ทะเลดาว 30 มิ.ย. 2547 18:58 น. - ID 56241 
1519
5
0
30 มิถุนายน 2547 20:47 น. - comment id 291758
ช่องความเงียบเสียบด้วยอักษรา รรักษาเรียนรู้ฤาอ่านเขียน ตั้งที่จิตคิดค้นวนเวียนเพียร รู้เพิ่มเปลี่ยนเรียนเริ่มจักเติมเต็ม
30 มิถุนายน 2547 23:54 น. - comment id 291810
เรียนวิชาครานี้ที่เพิ่งเริ่ม และต่อเติมความหมายให้คลายเศร้า เรียนวิชาความรักพักดั่งเงา จึงมีเราชิดใกล้ไม่ห่างกัน *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ พี่เขาคงยังไม่ว่างมั้งค่ะ ถึงยังไม่ติดต่อมา แต่เชื่อความรักของพี่เขาและน้องยังมั่นคงต่อกันเสมอ คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยนะค่ะ*-*
1 กรกฎาคม 2547 08:58 น. - comment id 291865
เขียนได้ดีมีแง่คิด หมั่นเขียนหน่อย
1 กรกฎาคม 2547 10:03 น. - comment id 291886
รูปสวย กลอนเพราะ... สวัสดีทะเลดาว ... ดีใจที่แวะไป พันดาวแวะมาอ่านกลอน สวยๆของทะเลดาวแล้ว ชอบจัง
1 กรกฎาคม 2547 12:49 น. - comment id 291922
หน้าส่วนตัว
อันกลอนหกกลอนแปดและกลอนเก้า
ดูมันเข้าตำราหาใดจะเหมือน
ทะเลดาวเรามิได้แชเชือน
เปรียบเสมือนยกตำรามาแผ่กาง
แก้วประเสริฐ.
2 กรกฎาคม 2547 16:21 น. - comment id 292223
ผิวเพลงไผ่ หอมดอกโมกขจรไกลกว้างไพศาล และตระการบานในหัวใจเหงา แว่วเสียงขลุ่ยแผ่วหวานมานานเนา เพลงขลุ่ยเลาลำไผ่ใต้ชายคา จับใจความบรรเลงเพลงขลุ่ยผิว เหมือนรอยริ้วพริ้วไหวของใบหญ้า และหอมโมกผลินานบานช้าช้า ในแววตาเจิดจ้าแม้พร่าลอย นิ้วที่พรมเพลงคล้อยล้วนรอยร่อง และสอดคล้องเพลงบอกดังดอกสร้อย บอกความหมายเอาไว้มิใช่น้อย ให้เพลงลอยล้อลู่สู่ผู้ฟัง ถึงยามเย็นชายป่าชลาชล เพลงขลุ่ยยังอึงอลปนความหวัง ไม่สามารถบรรเลงเพลงภวังค์ คุณต้องฟังเอาเองบทเพลงนั้น แต่วันนี้ในกมลของคนกล้า หวั่นเกรงว่าอ่อนเพลียจนเสียขวัญ เพลงขลุ่ยเคยพริ้วไหวไปด้วยกัน และรังสรรค์เพลงไว้ในลำเลา เสียงเพลงซึ่งพริ้มพรายคล้อยบ่ายค่ำ จวบเย็นย่ำลำพังยังเงียบเหงา อยากฟังเสียงขลุ่ยบ้างแม้บางเบา และจะเฝ้ารอฟังอย่างตั้งใจ.. ----- คิดถึงมากนะคนดี.... -----
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
