แด่ความอ่อนไหวทั้งมวล

sivadee

แด่ความอ่อนไหวทั้งมวล
ใครกันนะพ่อคนอ่อนไหวคนนั้น ผู้รัก เศร้า เหงา บ้า ได้ถึงที่สุด
ผู้ค้นพบความรักเร่าร้อนจนถอนกายถอนใจไม่ขึ้นกลับดิ่งลง
ผู้แปลความรู้สึกภายในออกมาทางดวงตาสีน้ำตาลแสนงามนั่น
แล้วใช้ภาษาเสกความรู้สึกขุ่นมัวให้คล้อยตาม วิบ วิบ วิบ
แสงพร่างพรายตา ฉันมองเห็นความรัก
ผู้นอนหนุนตักให้เธอลูบผมเล่น ปล่อยให้ใจเคล้าคลอกัน
ผู้ใฝ่หาเส้นผมหอมอ่อนๆมาลูบไล้ 
ผู้พบว่าเส้นโค้งเว้านั้นช่างเย้ายวน ยากลืมเลือน
ผู้จินตนาการว่าที่แห่งนั้นช่างหน้าแทรกกายผ่านเพียงเบาเบา
ลึก ลึก ลึก ลงไปพบความตะลึงงัน จนยากถอนกาย
เส้นที่ลากจากเนินสูงชัน ลาดเทลงหุบเหว
ทอดกายอย่างงดงามภายใต้แสงเสี้ยวพระจันทร์ข้างแรม
งามอย่างหาเส้นใดมาเปรียบ
ความเรียวงามล้ำลึกของรูปกาย
ความแข็งแรงของท่อนขาเหยียดยาว
อยากไปภูเขา ข้ามเนิน ขึ้นยอด มุดถ้ำ ดำดิ่งลง
ลำธาร..
ดิ่งลึกลงไปพบตัวเองกับความรู้สึกยากถอน
ความอ่อนไหวนั้นไม่มีอะไรทำลายได้เลย
**ขอรำลึกถึงความรักที่สั่นไหวอยู่ในใจตลอดเวลา
ความรัก ความรัก ความรัก
บ้าที่สุด..