ความรักไม่เคยตาย ดั่งชีวิน..สิ้นแล้ว..แนวความฝัน ละเลยมัน..ไม่หวัง..อย่างใครเขา อยู่เพียงวัน..ผ่านวัน..นั้นคือเรา แม้เพียงเงา..ยังไม่มี..ที่หัวใจ รักเลยผ่าน..นานแล้ว..ไม่เคยกลับ ลาเลยลับ..สดับเพียง..เสียงโหยไห้ สะอื้นอก..กลืนก้อน..สะท้อนใจ คืออาลัย..สุดท้าย..ยามจากลา ดอกไม้ล่วง..บนดิน..สิ้นเป็นซาก คงคืนยาก..กลับฟื้น..คืนพฤกษา สลายลง..ย่อยดับ..กับพสุธา เหมือนไร้ค่า..คนเมิน..เดินเหยียบไป มองหัวใจ..ช้ำช้ำ..ซ้ำที่อก แล้วหยิบยก..ความฝัน..มาปั้นใหม่ รักเลยผ่าน..นานแล้ว..นะหัวใจ จะหมองไหม้..ทำไม..ใจถามมา กลับไปมอง..ดอกไม้..ที่ล่วงหล่น สลายบน..ผืนดิน..มิสิ้นค่า คืออาหาร..ให้ต้นไม้..ใหญ่โตมา สืบพฤกษา..ผลิดอกงาม..ยามรักจริง .............................................................. ถึงแม้ความรักผ่านไป.... แต่ความรักไม่เคยตาย.... ..............................................................
27 มิถุนายน 2547 17:36 น. - comment id 290640
พรุ่งนี้..เธอจะได้เห็น อนาคตคือความลับที่ต้องซ่อนเร้น..เอาไว้ก่อน หลับให้สบายนะคนดี..ดวงดาวในคืนนี้จะช่วยอวยพร ตื่นมาอีกครั้ง..ตะวันจะตื่นนอน..แล้วชีวิตจะสอนให้ยิ้มกับตะวัน จริงอย่างที่พี่เมจิคว่านะคะ .. ความรักไม่เคยตาย .. .. แก้มมาทักทาย .. พี่สาวที่น่ารักค่ะ ..
27 มิถุนายน 2547 18:38 น. - comment id 290653
ช่างเป็นกลอนที่งดงามและไพเราะ ซาบซึ้งอึงอลด้วยความหมายให้คิด เพราะจริง โชคดีที่ได้อ่าน และ ขอบคุณอีกครั้งที่เข้าไปเขียนไว้ในงานไร้แรงบินค่ะ เพราะจริงๆ อำนาจใดไร้ค่าถ้าได้พบ ยอมสยบเมจิกพลิกแววฝัน ทุกถ้อยคำลำเลิศเจิดจรัล ดั่งคนธรรพ์ดีดสีวจีเพลง เรียงลำนำล้วนหวานปานนำผึ้ง ทั้งสุขซึ้งซ่อนคมความเหมาะเหม็ง กระจายฤทธิ์สถิตย์ฟ้าแดนบรรเลง ลือระเบงเยี่ยมยุทธ์สุดสุดเลย
27 มิถุนายน 2547 19:46 น. - comment id 290672
สื่อ..ความหมายในบทกวี ..ได้ไพเราะ..มากเลยคะ.. ..เรน...ชื่นชม..พี่เมฯจังคะ..
27 มิถุนายน 2547 22:33 น. - comment id 290746
หนึ่งความห่วงใย มอบให้กันและกัน จากวันที่เริ่มสานฝัน นับจากวันนั้น..เราจะมีเรา หากใครบางคนล้มลง จะช่วยหัวใจให้มั่นคง มิเหงาเหงา จะไม่มีวันทอดทิ้ง ของสองเรา เพราะได้ผ่านเรื่องปวดร้าว มามากเกินพอ ม่ะตายดอกครับ ม่ะตายแน่ ๆ เข้มแข็งไว้จิครับ อย่าอ่อนแอนะ เมกอยู่เน่นะคร๊าบ ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีนะ เมรัยก้อบอกกันนะก๊าบ บาย
27 มิถุนายน 2547 23:26 น. - comment id 290776
ใบไม้ร่วงลงดินเป็นสินธ์พฤกษ์ ตกผลึกคืนกลับสู่ไม้ใหญ่ สลายซากเป็นดินถมถิ่นไพร ให้ต้นไม้อีกครั้งหลังดับร่วง
30 มิถุนายน 2547 22:26 น. - comment id 291783
มาทักทายยามดึก... กลอนเพราะไพเราะในความหมาย ** ^___________^ **
3 กรกฎาคม 2547 01:13 น. - comment id 292417
คงเหมือนแมวจิ เขาว่ามีถึงเก้าชีวิต ตายยาก อิอิ
3 กรกฎาคม 2547 14:32 น. - comment id 292572
ความรักไม่เคยตาย ไม่เลือนหายจากใจฉัน แม้ว่าในทุกวัน ฉันยังไม่มีคนผูกพันก็ตาม *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง ชื่นชมในผลงานค่ะ*-*