.....เดินทางกลาง...ป่าเขา...ลำเนาไพร มุ่งจะไป...สู่จุดหมาย...ที่ใจหวัง ออกเดินไป...สองเท้า...ก้าวไปยัง ไปสู่ยัง...ดินแดน...ที่แสนไกล .....ปลูกกระท่อม...มุงจาก..พักอาศัย ทำนาไร่...เลี้ยงปลา...เป็นอาหาร มีชีวิต...ไม่ยึดติด...อยู่กับงาน เลิกหวาดหวั่น...กับสิ่งร้าย...ที่ในเมือง ....ไม่ฟุ้งเฟื่อง...เลิศหรู...อยู่ได้ไหม มีหัวใจ...แค่นั้น...พอฝันหวาน มีความสุข...ลืมเรื่องเก่า...เมื่อวันวาน แต่ตัวฉัน...คงอยู่...ได้แค่พอมี .....พื้นกระดาน...นอกชาน...กลางลานบ้าน ไว้นอนฝัน...ตากลม...ชมน้ำค้าง มองดูดาว...ล้อมเดือน....ที่ตรงกลาง ดาวกระจ่าง...นอนเล่น...เห็นพระจันทร์ .....ฝันของฉัน...ฝันไว้...ได้เท่านี้ คงจะมี...ทางไป...ดั่งใจนั้น จะไม่รอ...ง้อใคร...ให้ตามมัน แล้วตัวฉัน...ตามมัน...ฝันตัวเอง .....แค่มีเสียง...เพลงไพร...ให้ขับกล่อม มีดาวล้อม...เป็นเพื่อนใด้...ไห้คลายเหงา มองดวงจันทร์...ส่องทาง...ให้เป็นเงา ฉันจะเฝ้า...ชมจันทร์...ฝันคนเดียว
26 มิถุนายน 2547 23:16 น. - comment id 290365
ก็ฝันคล้ายๆอย่างนี้เหมือนกันแหละ วันหลังจะเล่าฝันให้ฟังมั่งนะ
26 มิถุนายน 2547 23:27 น. - comment id 290372
ก็ฝันคล้ายๆอย่างนี้เหมือนกันแหละ วันหลังจะเล่าฝันให้ฟังมั่งนะ
26 มิถุนายน 2547 23:29 น. - comment id 290373
อยู่กับจันทร์..อยู่กับใจ..อยู่กับฝัน จะสร้างสรร..ด้วยตัว..หัวใจหวัง เดินทางไป..สู่ไพร..ในลำพัง มิหยุดยั้ง..ฝันเอาไว้..ที่ใจตน ..................................................
28 มิถุนายน 2547 02:08 น. - comment id 290831
มีคนชวนไปแดนหวังมุ่งดังว่า ปรารถนาอยากคว้าให้ได้เหมือน สุนทรีย์แห่งชีวิตเป็นมิตรเรือน เสียดายเดือนดาวนั้นไกลฝันแล้ว... เป็นความใฝ่ฝันมาก ชีวิตแบบว่า..คงได้แต่ฝันน่ะ .....ไม่พ้นป่าเมืองสักที..
28 มิถุนายน 2547 13:28 น. - comment id 290956
ขอบคุณครับ ทุกท่าน
1 กรกฎาคม 2547 23:40 น. - comment id 292079
อยู่ลำพังเหงาไหมเรไรจ๋า อยู่เป็นเพื่อนเอาไหมหนาพาสุขสันต์ แม้กระท่อมกลางป่าอย่าเศร้าหวั่น ตัวของฉันอยู่ได้ให้มีเธอ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*