รจนาคำน้อย แสนด้อยค่า ไร้ราคาไร้ค่าไร้สีสัน จากคนหนึ่งเคยว่ารู้จักกัน จากวันน้นฉันเองที่เปลี่ยนไป ฉันรู้ว่าฉันเห็นแก่ตัว หลงเมามัวคิดเอาแต่ได้ จนไม่คิดจะสนจิตใจใคร ที่อยู่ใกล้ด้วยใจใช่ด้วยตัว วันเวลามันผ่านผ่านไปแล้ว เธอเจื้อยแจ้วส่งเสียงที่ชวนหัว ฉันดีใจที่เธอหลงเมามัว อยู่กับตัวคนที่เห็นแก่ได้คือฉันเอง หวังว่าเธอคงมีสุขกับคนใหม่ ฉันดีใจที่เธอคิดจิตบรรเลง ว่าไปตามเสียงของเพลง ที่บรรเลงจากใจดวงใส ๆ คือเธอเอง ฉันขอโทษฉันไม่รู้ว่าเธอเจ็บ ดูเหมือนเก็บคำแก้ตัวมาแต่เพรง แต่ฉันรู้ฉันรับฉันผิดเอง จึงช้ำเองเธอเดินไปไกลห่างกัน ขอให้เธอมีความสุข ขอให้ทุกข์เดินห่างเศร้าโศกศัลย์ ขอให้มีความรักชั่วคืนวัน จากวันนั้นวันนี้วันต่อไป ฉันขอมองเธอมีสุขด้วยใจคอย หากเธอพลาดพลั้งเผลอในวันไน๋ ขอให้ฉันได้ทำความชื่นใจ ให้เธอบ้างได้ไหมไถ่โทษกัน ....................... จากใจสุดท้ายของคนเห็นแก่ตัว
พ. เพี้ยน 22 มิ.ย. 2547 20:28 น. - ID 55733 
1902
3
0
22 มิถุนายน 2547 21:15 น. - comment id 288316
แม้ว่าเธอจะไปไกลกันแล้ว ไม่มีแววว่าจะกลับมาหาฉัน แต่สิ่งดีที่มอบให้ในวานวัน มิเปลี่ยนผันแปรไปได้แน่นอน ใช้อารมณ์ความรู้สึกได้ดีค่ะ
22 มิถุนายน 2547 22:29 น. - comment id 288379
สายเกินไป รอเธอเอ่ยคำว่ารัก มานานนักแต่เธอกับไม่เอ่ย แถมท่าทีเธอนั้นช่างเฉยเมย ฉันก็เลยไม่แน่ใจ ว่าเธอนั้นคิดกับฉันอย่างไร จะรักฉันบ้างไหมในวันนี้ จะถามก็ไม่กล้าด้วยรู้ว่าไม่ค่อยดี จึงเก็บรักที่มีไว้ในนี้ที่หัวใจ จนมาวันหนึ่งซึ่งฉันหมดความอดทน อยู่อย่างคนที่ไม่มีหวัง เพราะคิดว่าเธอไม่เคยมีหัวใจให้กัน เลยหันหลังเดินจากลา โดยไม่รู้ว่าความจริง เธอนั้นเองก็ไม่กล้า จะเอื้อนเอ่ยเปิดเผยวาจา เพราะกลัวว่าฉันจะจากไกล ซึ่งถ้าฉันรู้ความจริงก่อนหน้านั้น ว่าเธอมีกันไม่เมินเฉย ไม่เหมือนท่าทีที่ละเลย ฉันจะเป็นฝ่ายเผยเฉลยบอกเธอเอง ว่าจริง ๆ ฉันรักเธอมากอยู่ ได้โปรดรับรู้ไว้ในวันนี้ รักเธอนะ รักมากอยากให้เธอทราบนะคนดี ถึงแม้คำว่ารักที่มีในตอนนี้จะสายเกินไป *-*อ่านกลอนบทนี้ของคุณแล้วคิดถึงกลอนเก่าของตัวเอง เลยแจมให้อ่านกัน ถึงแม้เนื้อหาบางช่วงจะไม่เหมือนกัน แต่ใจความลึก ๆ แล้วคิดว่าคงไม่ต่างกันเลยค่ะ กลอนคุณแต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*
23 มิถุนายน 2547 08:51 น. - comment id 288497
เศร้าจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
