เวลาและนาทีไม่เคยหยุด มีแต่ฉุดตัวเราให้เร่งรีบ เราจึงควานหาแรงถีบ มากระตุ้นเม็ดเลือดให้ทำงาน ตัวขี้เกียจมีอยู่ในตัว เราจึงมัวโอ้เอ้ทุกสถาน ทำอะไรไม่ค่อยจะยาวนาน เพราะขี้คร้านวันนี้จึงอับอาย เข็มนาฬิกาเดินไปไม่เคยเหนื่อย ไม่เคยเมื่อยบ่นพร่ำคำเบื่อหน่าย มานะอดทนจนวันตาย แม้สุดท้ายของนาทีเดินต่อไป - -
22 มิถุนายน 2547 14:02 น. - comment id 288126
...เข็มมานะ..แต่ปะทะ..ถ่านจะหมด จึงเดินช้า..เดินกระถด...เดินหลัง..หน้า จึงเดินบ้าง ไม่เดินบ้าง บางเวลา ไม่สมค่า นาฬิกา..เคยเดินตรง เดี๋ยวไปซื้อถ่านก่อนนะคะ ทิกิ_tiki
22 มิถุนายน 2547 14:47 น. - comment id 288142
อาเคยบอกว่า ความขี้เกียจเป็นยังไงอาไม่เคยเป็นเลย.. แต่ตะแหง่วมีอยู่ในตัวเต็มๆอิอิ
22 มิถุนายน 2547 18:03 น. - comment id 288221
วันเวลาแสนยาวนานจนกาลล้า คงจะยากหยุดเวลานั้นเสมอ แต่กาลต้องเดินไปไม่หยุดเออ จึงมีแต่ตัวเธอที่หยุดเดิน *-*คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยนะค่ะ หายไปนานเลย สบายดีไหม รักและห่วงใยเสมอนะค่ะ*-*
22 มิถุนายน 2547 18:59 น. - comment id 288241
เสี้ยวชีวิตหวิดวอดรอดเหลือเชื่อ บรรทุกทุกข์ลงเรือเผื่อเวหา ทุกบรรทัดมีบันไดไต่ขึ้นมา ทุกเวลามีมีเจ้ากรรมนำเวรรอ ทุกทุกเสี้ยวของเสี้ยวของเสี้ยววิ ฝึกสติให้สตาร์ท...วินาศฝ่อ สมาธิผลิผลพ้นง่อยงอ เวลาคือ...เจ้าพ่อ.!..ทุกกอกรรม
22 มิถุนายน 2547 21:04 น. - comment id 288314
เอ้า .. ไอ้เราก็คิดว่าโมโหไปถีบใครเค้าเข้า .. อุตส่าห์จะเข้ามาช่วยถีบ เอ๊ย..เข้ามาปรามให้ใจเย็น ๆ ..อิอิ ^_^ ..........................
22 มิถุนายน 2547 23:21 น. - comment id 288414
วันนี้งานหนัก กว่าจะกระเถิบออกจากห้องประชุมด้วย แทบจะให้เพื่อนถึบออกมา หมดสภาพ อย่างไร อย่างนั้น ... มายั่วให้ยิ้ม ค่ะ