น้ำตาหยดสุดท้าย

ปากกาดอกไม้(2)

น้ำตา...หยดสุดท้าย          แม่จะได้...พิศแลเห็น
ไหลหลั่ง...ทั้งเช้าเย็น            ยามแม่สิ้น...ชีพชีวา
      บัดนี้...แม่เอนกาย          อิงแอบภาย...ใต้กอดข้า
ซบแน่น...แนบอุรา               มือของข้า...สั่นระรัว
     น้ำตา...ร่วงเป็นสาย         พระพรั่งพราย...เพราะความกลัว
นี่ฉัน...ฆ่าแม่ตัว                   ฉันจะอยู่...ได้อย่างไร
     โทสะ...มาบังตา                อวิชชา...มาดลใจ
สะบั้น...หั่นสายใย                 ให้ร้าวรัก... ลงหักพลัน
     วจี...คำสุดท้าย                 ที่แม่ได้... มอบให้ฉัน
แสงลาง...กลางแสงจันทร์      แม่รักลูก...เหนืออื่นใด
 [ ]    
     น้ำตา...หยดสุดท้าย          ที่แม่ได้...พิศแลเห็น
บัดนี้...กายแม่เย็น               ยังห่วงหา...ยังอาวรณ์
     มือเจ้า...ที่เปื้อนเลือด       ที่เจ้าเชือด...เฉือนอาภรณ์
แผลงฤทธิ์...ยุทธ์ราญรอน      ทิ่มแทงข้า...มารดาตน
     แม้เจ้า...จะเกลียดโกรธ    เจ้าจะโทษ...ว่าข้าจน
เพียงแค่...เป็นเศษคน          ให้ลูกได้...ระบายความ
     ท้องฟ้า...ช่างกว้างใหญ่      ย่อมสดใส...ในสีคราม
แม่รัก...เจ้าทุกยาม                แม้นฟ้ามืด และมนไป
  [ ]  
    น้ำตา...หยดสุดท้าย            ข้าร้องไห้...ละอายตัว
โอ้ว่า...ลูกชาติชั่ว                    ลูกต่ำช้า...ทั้งกายใจ       
----- ไม่ทราบว่ายังมีคนจำเราได้มั้ยเนี่ย พอดีมีเรื่องทะเลาะกลับแม่นิดหน่อย
ตอนนี้สำนึกได้และไปขอโทษท่านแล้ว จึงอยากฝากกลอนไว้เตือนใจสำหรับใครบางคนในตอนนี้ อาจจะไม่ไพเราะเท่าไร แต่ทั้งหมดก็เขียนมาจากใจที่อยากให้เป็น-----				
comments powered by Disqus
  • แก้วประเสริฐ รหัส 6104

    21 มิถุนายน 2547 23:26 น. - comment id 287890

    คนเรานะผิดแล้วรู้ตัวรับผิดย่อมได้รับการอภัยเสมอ  อย่างเช่นแม่คุณเป็นต้น ฉนั้นการจะกระทำการสิ่งใดหากเป็นบุบการีที่มีคุณเอนกอนันต์ บาปนะครับบาป  เพียงแค่ท่านหลั่งน้ำตาที่ผมทราบ ต้องถึงนรกชั้นโลกันต์โดนน้ำกรดที่มีไฟรดราดและกรอกปากเลยครับแต่เป็นแค่เขียนไว้นะครับ  แต่ก็ไม่สมควรอย่างยิ่ง  เมื่อสำนึกได้ท่านย่อมอภัยให้เสมอครับ  อย่าหาว่าสอนนะครับเพียงแค่เตือนไว้เท่านั้นเอง
    
                            แก้วประเสริฐ.
  • ปากกาดอกไม้(2)

    22 มิถุนายน 2547 00:08 น. - comment id 287903

    ครับ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำคับ
    
    ข้าพเจ้าจะไม่ทำเช่นนั้นอีกแล้ว >__
  • tiki

    22 มิถุนายน 2547 03:08 น. - comment id 287931

    :)
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    22 มิถุนายน 2547 07:33 น. - comment id 287964

    หวังว่าคงไม่มีหยดต่อไปนะ
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    22 มิถุนายน 2547 11:13 น. - comment id 288044

    พระคุณแม่สุดประเสริฐ
    และดีเลิศเป็นหนักหนา
    เทียบเท่าดั่งแผ่นฟ้า
    เหนือพระสุธาค่ายิ่งใหญ่
    
    *-*จำได้ค่ะ กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ  ไม่มีใครรักเราเท่าคุณพ่อคุณแม่หรอกค่ะ คุณทำถูกต้องแล้วค่ะ คนเราผิดก็ต้องแก้ไข  ชื่นชมเสมอนะค่ะ*-*
  • หนิม เอง ครับ

    22 มิถุนายน 2547 17:32 น. - comment id 288206

    ดี ครับ
  • ปากกาดอกไม้(2)

    22 มิถุนายน 2547 18:25 น. - comment id 288236

    งุงิๆ ขอบคุณทุกคนคับ โดยเฉพาะคุณ
    ผู้หญิงไร้เงา พกลูกยอมาให้ทุกทีเลย ดัใจจัง
    ที่ยังจำกันได้

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน