เผียะ................ เจ็บแปลบ เลือดไหลเป็นทางวาววาบ ตัดกับสีขาว ....... กระดาษ เมื่อไร.... ตรงไหน... ขาด ติ๋ง...................หนึ่งหยด นิ้วนับ และประกับกด โชคร้าย ปวดปลาบลด ด่าวดิ้น.... อบอวล ...ตรลบ สวบ ...... ฉับพลัน แข่งกับเวลาขณะนั้น ดิ้นรน.... ต่อสู้...คับขัน มองดาวราย........ สาดสายตะลึงงัน วาบ.........ผัดแผ่ว อ่อนยวบสุดสูงแล้ว สู่สิ้น.... กวาดแรงระเฉียดแนว กระจาย.... ค่อยนิ่ง........ แล้วเพริศแพรว
20 มิถุนายน 2547 23:54 น. - comment id 287472
โห ... กลับมาอย่างคมคายมากค่ะ คิดถึงคุณนะ ... ตั้งแต่วันที่เราเข้ามาที่นี่ใหม่ๆ ก็ชอบงานของคุณ ... ยังจำกันได้ไหมคะเนี่ยยย
21 มิถุนายน 2547 00:27 น. - comment id 287489
หายไปนานเลยน่ะ... ยินดีต้อนรับการกลับมาน่ะ กลอนเฉียบคมจัง... มาอีกบ่อยๆน่ะ