อันชีวิตมันก็คือการค้นหา แล้วแต่ว่าใครจะเลือกเดินทางไหน มันไม่มึรูปสำเร็จว่าเป็นไง เดินหน้าไปค้นหาสิ่งต้องการ มันจะดีจะร้ายใครจะรู้ เมื่อเวลาที่เราอยู่มันหมุนผ่าน อย่างรวดเร็วเร่งรุดไร้เทียมทาน ไม่เจือจานความเข้าใจให้เราเลย แหงนหน้ามองท้องฟ้าเวลามืด บางคร้งฝืดดวงใจใบหน้าเฉย ดวงตาซึ้งไร้จุดหมายมองผ่านเลย ลมลำเพยพัดพริ้วผมปลิวเอน ขณะนั้นในใจแสนเงียบเหงา ชีวิตตช่างว่างเปล่าใครรู้เห็น ในขณะดวงจิตเงียบลมพัดเย็น จะค้นหาความเติมเต็มจากที่ใด
17 มิถุนายน 2547 22:33 น. - comment id 286391
ไม่อยากจะพูดว่า..รัก..เพราะมันโหล แต่มันอยู่ที่จัยดวงโตว่ารักมากแค่ไหน มันไม่เกี่ยวกับคำพูดว่ารักกันมากมาย แต่มันอยู่ที่จัยต้องเสมอต้นเสมอปลายกับคนที่รักกัน *** เมกแวะมาให้กำลังใจครับ ***
17 มิถุนายน 2547 23:03 น. - comment id 286434
จะค้นหาความเติมเต็มจากที่ไหน หากรู้ไซร้ฉันจะไปรีบเสาะหา ด้วยฉันเองก็แสนเหงาเหลือคณา จึงอยากเสาะแสวงหามาครอบครอง *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*