รอนแรมมาเรื่อยเรื่อย สายลมเอื่อยพัดพลิ้วไหว รอรักร้างห่างไกล แล้ววันใดจึงหวนมา ร่อแร่แลรักร้อน ร้อง ร้อง ก้องร้องเพรียกหา ร่ำร่ำ จะร่ำลา สุดเหว่ว้าอยู่ภายใน รักนี้ที่ห่างหาย รัก ร้าย ร้าย ร้อนใจฉัน รักนี้ ฤๅ รักกัน รักหรือนั่นจึงร้างลา
16 มิถุนายน 2547 18:26 น. - comment id 285826
:)
16 มิถุนายน 2547 23:05 น. - comment id 285921
รอนแรมมาเรื่อยเรื่อย แสนเหนื่อยเหนื่อยและอ่อนล้า รอนแรมจนแดนอุรา ต้องเหว่ว้าน้ำตาคลอ *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งได้ดีค่ะ*-*
16 มิถุนายน 2547 23:51 น. - comment id 285963
รักเรือเร่รอนแรมมาเรื่อยเรื่อย แสนเอื่อยเฉื่อยล่องไหลตามกระแสร์ ชลธารค่อยไหลใครเขาจะแล มองชะแง้หาที่พักฝากดวงใจ. แก้วประเสริฐ.
17 มิถุนายน 2547 09:44 น. - comment id 286080
ร่อนเร่เหมือนเรือน้อย ได้แต่คอยคนห่วงหา คอยรักคอยนานมา คอยห่วงหาอาลัยเธอ *-* แวะมาทักทายค่ะ*-*
17 มิถุนายน 2547 22:12 น. - comment id 286365
ร้างลาในรักเร้น ไม่มองเห็นซ้อนซ่อนมา ระทมขมอุรา ใจเหนื่อยล้า ขอลาไกล