คืนฟ้ามืดฝนมัวกลัวสุดขีด เหมือนรอยมีดกรีดใจให้ผวา เสียงฟ้าฟาดเปรี้ยงเปรี้ยงเพียงหลับตา ประหนึ่งว่าหัวใจไร้เรี่ยวแรง เสียงฟ้าฟาดแปลบปลาบบาดใจน้อง ครั้นมองจ้องได้ยินทั้งเสียงแสง กลั้นน้ำตาฝืนหัวใจสุดแถลง หวาดระแวงที่ต้องทนเพียงลำพัง
11 มิถุนายน 2547 23:34 น. - comment id 284179
รู้ไหมว่าทำไมพี่ถึงเศร้า เพราะคิดว่า การที่เรารอคอยอะไรสักอย่าง โดยที่ไม่มีความหวัง มันรู้สึกทรมานมากๆ เพราะไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลย พี่กลัวเสียงฟ้าเวลาฟ้าแลบฟ้าร้องด้วย!
11 มิถุนายน 2547 23:38 น. - comment id 284185
+! เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ ค่ะพี่...น้องแอมก็เป็นนะ แต่ฟ้าร้องอ่ะถ้าไม่ดังก็ไม่น่ากลัวหรอกค่ะ...อิอิ (ยิ้มสู้ค่ะ)
12 มิถุนายน 2547 06:12 น. - comment id 284236
เสียงฟ้าแผดผ่าร้อง ดังกึกก้องกายสั่นสาย ดังแหกกระแทกใจ ให้หวาดกลัวอยู่คนเดียว
12 มิถุนายน 2547 09:38 น. - comment id 284263
โอ๋ ๆๆ กลัวเสียงฟ้าผ่าฟ้าร้องกันเหรอจ๊ะ..เด็ก ๆ มานี่มะ..มาบ้านพี่ .. ฝนตกแบบนี้..ดีเลย.. มาช่วยกันรองน้ำฝนใส่ตุ่มให้พี่กันเถอะ .. ไม่ได้คิดจะปลอบหรอก อย่าดีใจเก้อ .. 555 ........................... แซวเล่น ^_^
12 มิถุนายน 2547 10:36 น. - comment id 284272
อีกไม่นาน... ความหวาดกลัวทั้งหลายก็จะเงียบหายลง เราจะยังคงยิ้มได้ กับน้ำค้างที่พร่างไหวบนใบหญ้า...
12 มิถุนายน 2547 15:43 น. - comment id 284365
จะเก็บ..เอาไว้ทุกเรื่องราว คอยติดตามข่าวคราวเธอเสมอ เพราะฉันยังไม่เคยลืมเธอ ถึงแม้ไม่ได้เจอก็ไม่เป็นไร เธอจะมีใครที่ไหนก็ตาม เธอยังคงงดงามในใจฉัน เธอจะรักอยู่กับใครก็ช่างมัน ขอฉันฝันแค่นั้นก็เพียงพอ รักของฉันใช่อยากครอบครอง แค่เธอจะหันมองกลับมาบ้าง ถึงเธอไม่มีฉันในเส้นทาง แต่เธอก็ยังอยู่กลางใจฉัน..ตลอดเวลา แวะมาให้กำลังใจครับ เมกกำลังยุ่งมากครับ ขอแค่อ่านนะครับ..ยังไม่มีเวลาจะวิจารณ์ ขอโทษด้วยนะครับ...โชคดีครั
12 มิถุนายน 2547 18:41 น. - comment id 284411
โอ๊ โอ๋ มะต้องกลัวแร้วน๊า ^_____^ พี่หนึ่งมาเป็นเพื่อนแร้ว
12 มิถุนายน 2547 22:48 น. - comment id 284474
ขอบคุณทุกความรู้สึกที่ส่งมาให้นะเจ้าคะ ดีใจมากๆๆๆๆๆๆๆ! เป็นปลื้ม!
12 มิถุนายน 2547 22:51 น. - comment id 284477
มานี่มา......เร็ว........มาอยู่ที่โอบกอดอุ่นของฉัน ฉันจะให้ความอบอุ่นเธอเอง.....จะได้ไม่กลัวไง.....อิอิ
15 มิถุนายน 2547 00:14 น. - comment id 285218
ดีใจจังเลยที่มีคนแวะมาเป็นกำลังใจจ้า ขอบคุณค่า
16 มิถุนายน 2547 19:29 น. - comment id 285839
แวะมาทักทายครับ....อย่าอ่อนแรง อย่าอ่อนล้า การรอคอยทำให้มีพลัง ความหวังทำให้รู้สึกว่าเราภาคภูมิในตัวเองมากขึ้น..... ชีวิตแบบนี้ เส้นทางสายนี้ ที่เราเดิ่นย่ำอยู่ เคยมีหลายผู้ผ่านมามากนัก มีคนทนได้ เราต้องทนได้ ...และต้องผ่านได้ด้วยดี หวังใจจะเป็นเช่นนั้นน่ะครับ... กลอนเขียนได้ดีครับ....