ร่ำลา...

ผู้เฒ่า

หยิบถุงผ้าใส่บ่าขอลาก่อน
     เมื่อถึงตอนอ้างว้างบนทางฝัน
     ไม่อาจฝ่าเส้นทางเคยวางกัน
     ถึงทางตันในลิขิตชีวิตเรา
          ในถุงผ้ามากล้ำความลำเค็ญ
     เพราะมันเป็นเหตุผลของคนเขลา
     บรรจุเพิ่มเติมใส่เพราะใจเบา
     ความโศกเศร้าชินชาเกินกว่ากลัว
          ขออำลาอาลัยจำใจห่าง
    หลายบทสร้างด้วยใจมิใช่ชั่ว
    ปรารถนาคนเราอย่าเมามัว
    ดั่งเช่นตัวของเราโง่เขลานาน
         ถ้าขุ่นข้องหมองใจใครคนหนึ่ง
    อภัยซึ่งคนโง่ที่โวหาร
    แผ่เมตตาให้เห็นเป็นพยาน
    ยื่นให้ทานคนจากที่พรากไกล.
        งานเลี้ยงคงมีวันเลิกลาวันแรก ณ. ที่นี่ สำหรับการต้อนรับ..อบอุ่นและ  ซาบ ซึ้งเสมอเมื่อเรามีภาระกิจมากขึ้น..เราจึงต้องบอก..อำลา..
       ทุกเรื่องราวที่ทำให้ท่านใดขุ่นใจ  เราขออภัย..ยกโทษให้เราด้วย
จะไร้ชื่อ  หลายชื่อ  เป็นคนดี  หรือไม่ใช่..แต่ทุกอย่างอยู่ในกรอบที่เราพยายาม
       พยายามรักษาน้ำใจของทุกท่าน..มิเคยจาบจ้วง..นอกจากความปรารถนาดี..
     ในกรอบของมิตรภาพ..เราพยายามช่วยแต่งแต้มความฝัน ของหลายๆท่านให้สวยงาม..  มิใช่ต้องการเปลี่ยนแปลงหรือ  ทำร้ายความรู้สึกใคร..แต่ก็คงเป็นเราที่เข้าใจคนเดียว..
            สิ่งที่เราเห็น อาจไม่ใช่สิ่งที่เราคิดเราพยายามบอกให้ท่านที่อ่าน..มองสิ่งที่ได้เห็น...    มิใช่เป็นเรื่องที่เราคิดและ..คิดว่ามันถูกทุกอย่างในโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน..ถาวร..
            บทสุดท้าย..เราฝากไว้ สำหรับความรัก ในมุมมองของเรา..สั้นๆ
               บนถนนสายกลางเส้นทางรัก
      คือรู้จักตัวตนและค้นหา
      มิอาจหวังสิ่งใดที่ไกลตา
      ตรองที่ค่าเพียงตนอย่ายลไกล
             อันความรักบางทีใช่ที่เห็น
     เพราะมันเป็นนามธรรมเกินคำไข
     มหาสมุทรเกินเราจะเข้าใจ
     ก็คงไม่ห่างนัก..คำ.รักกัน
            เพียงคิดรัก.ยืนนานคือการให้
    และอภัยเหลือบแลเมื่อแปรผัน
    แม้จะด้อยใครว่าสารพัน
    ความรักนั้นคือการให้..มิใช่ตน
      ผมขอเวลาในการร่ำลา 24 ช.ม นะและตรงนี้ขอเหลือไว้เพียงความทรงจำ ทำอย่างที่ได้แจ้งไว้..และจะไม่สร้างความลำบากใจ ให้ผู้ใดอีก บนขอบฟ้าไกลๆ จะคอยดูและเป็นกำลังใจให้เสมอ..ขอให้มีความสุข
           และขอให้สมาชิกบ้านกลอนไทยทุกท่าน..มีแต่ความสุขตลอดไป.
การให้คือ..ความสุขอย่างหนึ่งในชีวิต.เว้นแต่..   หัวใจมั่นคงดวงเดียว..ที่แบ่งให้ใครไม่ได้แม้มันจะไม่สดชื่นนัก.
                                สวัสดีครับ..
                                  ผู้เฒ่า..โง่งม
..เรน.. ขออนุญาต .. เขียน..ความรู้สึก ..นะคะ..
               เรน..ใจหาย..
                   แบบ ..มีรัย  เกิดขึ้น..  หรอคะ.. 
          บทกวี .. เป็น ของคุณลุง...  นะคะ..           
               แต่  ภาพ ..เป็น ความรู้สึก ..ของเรน..
                      แป๊ปเดี๋ยว ..เรนจะโพส ..ข้างล่าง
       เรน ..ไปเขียนกลอน .ก่อน.นะคะ...