ออดอ้อน เอ่ยออดอ้อนเว้าวอนก่อนที่ฟ้า พิพากษาตัวข้าว่าผิดไหม พินิจว่าที่ผิดผิดตรงไหน ที่มั่นใจในตัวไม่กลัวเกรง ขออภัยหากคิดผิดอย่างนี้ คงต้องมีคนที่พิพากษา ว่าเราคนค้นคนดั้นด้นมา ขอเถิดฟ้าหากละโทษข้าโกรธเคือง เรื่องบางเรื่องคนแค้นเคืองเรื่องหนก่อน ไม่เคยย้อนยอกใครให้เจ็บช้ำ พิจารณาตัวข้าพร้อมรับกรรม ผลที่ทำย้ำที่คิดกรรมติดตัว โปรดเถิดฟ้าพิพากษาข้าเสียที อยู่อย่างนี้ช่างอับจนทนไม่ไหว โปรดเถิดฟ้าลงโทษข้าให้สาใจ ก่อนปล่อยให้ข้าจะไปใช้ชีวี
4 มิถุนายน 2547 14:46 น. - comment id 279901
อย่าเลยฟ้าอย่าปล่อยข้าฯไว้อย่างนี้ ลงโทษข้าฯเสียทีจะได้ไหม ข้าฯไม่เคยกราบกรานอ้อนวอนใคร ข้าฯจะชด..ข้าฯจะใช้..ที่ได้ทำ ข้าฯจะไม่ขอลด..โทษที่ก่อ ข้าฯจะรอฟ้าลงทัณฑ์..ไม่หวั่นไหว ข้าฯจะรับทุกอย่างที่ทำไป ข้าฯจะใช้ผลกรรมที่ทำเอง..
4 มิถุนายน 2547 17:04 น. - comment id 279958
ภาคภูมิในตัวเอง...แล้วจะมีทุกวันที่ดีงามครับ... แวะมาอ่าน เป็นกำลังใจกัน.. เขียนได้จบความรู้สึกดีครับ
4 มิถุนายน 2547 21:14 น. - comment id 280086
มาออดอ้อน..วอนฟ้า..ให้ลงโทษ ให้พิโรธ..ลงทัณฑ์..ฉันสาสม พิพากษา..ที่ผิดไป..ให้ระทม ยอมตรอมตรม..รับกรรม..ตามบัญชา ....................................................... ออดอ้อนแบบนี้.... ฟ้าจะกล้าลงโทษมั๊ยหล่ะเนี่ย ......................................................
4 มิถุนายน 2547 22:44 น. - comment id 280179
กับวันเวลาที่ผ่าน ไม่ว่าวันวานหรือวันไหน ความรู้สึกเป็นอยู่คือเหงาใจ ไม่มีใครสนใจกันบ้างเลย อยากให้เธอรู้ ว่ายังแคร์อยู่รู้ไหม จะคอยเป็นกำลังใจ ส่งให้ทุกเวลา ขอเพียงอย่ามองผ่าน กับวันวานที่มีค่า มันอาจจะผ่านนานมา และไม่มีค่าสำหรับเธอ แต่สำหรับฉัน เธอยังสำคํญอยู่เสมอ ความทรงจำระหว่างฉันกับเธอ ช่วยให้เหงามันพร่าเบลอ จากหัวใจ แวะมาหั้ยกำลังใจจ้าาาาาาาาาาาาาาาาา คิคิ ไปเที่ยวแหล่ะ บาย
5 มิถุนายน 2547 18:56 น. - comment id 280573
โปรดเถิดฟ้าตัดสินข้าอย่าทำเฉย แบบนี้เลยรู้ไหมใจข้าหวั่น ทำอย่างนี้รู้ไหมใจจาบัลย์ ขอฟ้านั้นลงโทษอย่าโหดเลย *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
7 มิถุนายน 2547 02:28 น. - comment id 281282
ขอบคุณคนอ่านครับ พร้อมรับในสิ่งที่ทำมา กรรม...