หน้าส่วนตัว
ฝนหลั่งมาจนฟ้าดับอับความหวัง
พรูประดังพสุธากั้นฟ้าหมอง
มืดสนืทปิดสายตาเมื่อยามมอง
ฟ้าคนองผ่าเมฆาน่าสพึง
พฤกษ์สยบรอชะตาฟ้าพิโรธ
พิภพโอดวายุไล่ใส่ขมึง
นทีคลั่งกระเซ็นซ่านน่าพรั่นพรึง
หวลคนึงรักสองเราที่เฝ้ารอ
วัฎจักร์แห่งฝนมาฟ้าดินหลบ
พื้นพิภพมืดสนิทปิดทางหนอ
หวังเพียงว่าฝนสั่งฟ้าคงได้คลอ
อยู่พนอเคียงคู่กันนิรันดร์กาล
doctorchira 30 พ.ค. 2547 13:36 น. - ID 54457 
1729
5
0
30 พฤษภาคม 2547 14:57 น. - comment id 276922
ฝนหลั่งมาจนฟ้าดับอับความหวัง หลังฝนหลั่ง ฟ้ากระจ่าง สว่างใส แต่นําไหล ล้นตาครั้งคราใด มาจากใจ..ที่รนทด หมดสิ้นทาง
30 พฤษภาคม 2547 16:53 น. - comment id 276974
มาอ่านค่ะ เพลงดังจัง
30 พฤษภาคม 2547 18:09 น. - comment id 277020
วัฎจักร์แห่งฝนมาฟ้าดินหลบ ให้เธอพบคนดีที่ห่วงหา แล้วสมหวังดั่งเธอรอต่ออุรา เสมอมานะจ๊ะคนแสนดี *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
30 พฤษภาคม 2547 19:30 น. - comment id 277066
สายฝนหลั่งสั่งฟ้าคราหน้านี้ ดั่งฤดีคนหมองต้องโศกศัลย์ อย่าระทมขมขื่นฝืนจาบัลย์ หลังฝนนั้นฟ้าสดใสให้สองเรา....ฯ ฟ้าหลังฝน..ยังคงงดงามเสมอค่ะ..มาเป็นกำลังใจนะคะ...หายไปนานจัง..คิดถึงนะคะ..
30 พฤษภาคม 2547 22:03 น. - comment id 277179
http://thaipoem.com/web/songshow.php?id=452 ฟ้าต่ำแผ่นดินสูง เกศินี วงศ์ภักดี : : Key G เพลงฟ้าต่ำแผ่นดินสูง ต่ำคือแดนเขตแผ่นดิน เขตเมฆินทร์เขตแดนฟ้า สูงส่งเหลือคณาพาให้คะนึง แดนดินแดนฟ้าตราไว้ประหนึ่ง แยกส่วนที่พึงตรึงรั้วกั้นฟ้าแบ่งดิน แต่ดวงใจคน ดิ้นรนไม่รู้แดนถิ่น ไม่อาจแบ่งฟ้าดิน มันโผผินบินผ่านหาญกล้า เรื่องดวงใจไม่มีแดน เขตเมืองแมนจะไปหา หัวใจมันกล้า แดนฟ้าต่ำดินสูงได้ไม่นึกกลัว แต่ดวงใจคน ดิ้นรนไม่รู้แดนถิ่น ไม่อาจแบ่งฟ้าดิน มันโผผินบินผ่านหาญกล้า เรื่องดวงใจไม่มีแดน เขตเมืองแมนจะไปหา หัวใจมันกล้า แดนฟ้าต่ำดินสูงได้ไม่นึกกลัว...
30 พฤษภาคม 2547 23:08 น. - comment id 277215
๏ กลิ่นกรุ่นละมุนฝน............และระคนธุลีดิน เพรียกแผ่วพระพายยิล.........อุระสิ้นระทมตรอม แว่วเสียงวสันต์พรำ................สิกระหน่ำและขับกล่อม ดุจเพลงระบำพร้อม...............จิตย่อมระเริงตาม ๚
30 พฤษภาคม 2547 23:19 น. - comment id 277225
ฝนหรือฟ้าไม่อับดับความหวัง หากพลั.งหัวใจมีให้อยู่ คิดถึงนะ.พ้อมาน่าเอ็นดู จะเคียงคู่คงมั่นนิรันดร์กาล
31 พฤษภาคม 2547 00:27 น. - comment id 277277
ฝนสั่งฟ้า เวลาที่ได้เห็นทำให้เหงาหงอยมากกว่าที่จะบรรเจิด เป็นลีลาฝนหนึ่งที่นักประพันธ์มักจะหยิบยกมาเป็นงาน ฝนสั่งฟ้า ฝนแรก ฝนหยาดสุดท้าย ฝนไล่ท้องข้าว ฯลฯ จะเห็นได้ว่าชีวิตของคนสมัยก่อนจะผูกติดกับธรรมชาติเสียเป็นส่วนใหญ่ ผมชอบกวีที่เขียนเกี่ยวกับฝนฟ้าครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
