...เอาอะไรใจคนชอบกลนัก ชอบก็รักเปรียบถึงน้ำผึ้งหวาน รสขมใดไหนเทียบหรือเปรียบปาน รสน้ำตาลไม่ถึงแม้นครึ่งเลย แต่ยามชังหวังได้ยังไม่เหลือ ถึงไม่เบื่อย่อมห่างค่อยวางเฉย ไม่อาจข่มขมปี๋เช่นที่เคย หวานที่เอ่ยคำอ้างกลับจางไป ท่านจึงพร่ำคำสอนแต่ก่อนเก่า อย่ามัวเมาคำอ้อนจนอ่อนไหว คำมนุษย์สุดหยั่งวัดทั้งใจ เอาสิ่งไหนมาวัดยากชัดเจน คำที่บอกออกไปแล้วไม่คิด ดัดจริตเพิ่มมา...อุ๊ยตาเถร ทำตกใจให้ขวักเป็นวรรคเวร เหมือนลิงเล่นหลอกเจ้าเข้าเต็มตา ไม่อยากได้ใจคนวกวนนัก หากไม่รักบอกได้ไม่ถือสา เมื่อไม่ชอบตอบเลยให้เอ่ยมา ยังดีกว่าให้ด้นค้นเอาเอง จึงขอบอกหลอกกันมันเจ็บลึก ความรู้สึกที่ดีมีโหรงเหรง แล้วต่อไปไม่เหลือเพื่อยำเกรง เพราะไม่เก่งหยั่งได้ถึงใจคน...
28 พฤษภาคม 2547 23:53 น. - comment id 276121
จิตมนุษย์ยากแท้จะหยั่งถึง แม้เพียงครึ่งก็มิอาจจะวัดได้ ไม่เหมือนกันระยะทางที่มากมาย กับมีเครื่องมือวัดได้ทุกที่เลย *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆ*-*
28 พฤษภาคม 2547 23:54 น. - comment id 276122
จิตมนุษย์ยากแท้จะหยั่งถึง แม้เพียงครึ่งก็มิอาจจะวัดได้ ไม่เหมือนกันระยะทางที่มากมาย กับมีเครื่องมือวัดได้ทุกที่เลย *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆ*-*
29 พฤษภาคม 2547 01:07 น. - comment id 276155
,มาอ่านคะ
29 พฤษภาคม 2547 09:24 น. - comment id 276222
สวัสดีค่ะ..เป็นอะไรค่ะ..เหมือนหงุดๆๆๆ55555 ค้างคาวน้อยห้อยหัวไม่กลัวตก ปีกกางปกพสุธาภาษาสาน จะหาใดใคร่เปรียบเจ้าจารงาน ชนสะท้านหวานเหลือยังเกื้อชม แวะมาชื่นชม ต่างจังหวัดรถติดหรือคะถึงดูไม่เสบยในอารมณ์เขียน แต่ไพเราะมากค่ะ
29 พฤษภาคม 2547 10:44 น. - comment id 276248
แท้จริงแล้วฉันไม่เคยมีเธอ เพียงแค่ฝันเก้อพร่ำเพ้อโหยหา รักเอย..ช่างยากกว่าจะได้รับกลับมา คงมีเพียงน้ำตาและเหว่ว้าผู้เดียว แท้จริงแล้วฉันไม่เคยมีใคร... ที่เติมเต็มหัวใจอ่อนไหวดวงนี้ รักใครข้างเดียวมานานปี ท้อแท้อ่อนล้าทุกทีไม่เคยบรรเทา แท้จริงแล้วมีฉันผู้เดียว... ที่ต้องทนเปล่าเปลียวกับคืนเหงา น้ำตารินไหลสองข้างแก้มบางเบา ปลอบหัวใจเศร้าๆ ไม่ให้เหงาอย่างทุกคืน แวะมาร่วมรับรู้อารมณ์นี้ครับ ใจเย็น ๆ นะครับ คิคิ ให้กำลังใจกันครับ บายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
29 พฤษภาคม 2547 20:57 น. - comment id 276501
คล้ายๆตัดพ้อต่อว่า แต่ลึกๆแล้วค้างคาวมีหรือจะไม่คืนคอน