บนทางที่เดินด้วยหัวใจ อันสองขา..เล็กลีบ..ที่ฉันเห็น คงเคยเป็น..คู่ก้าว..บนทางหวัง เดินย่ำไป..ในชีวิต..ด้วยพลัง ขอถึงฝั่ง..ฝันงาม..ยามมีเธอ อีกสองขา..ของเธอเคียง..เยี่ยงคู่คิด ผูกดวงจิต..ไม่เคยห่าง..ข้างเสมอ เป็นแรงใจ..ให้กัน..ฉันและเธอ มั่นเสมอ..จุดหมาย..ใจเดียวกัน แต่บัดนี้..ก้าวย่าง..ช่างไกลห่าง ขาเคียงข้าง..ของเธอ..เผลอแปรผัน เดินออกไป..ไร้ใจ..ไม่รอกัน เพราะขาฉัน..เดินไม่ได้..ให้อาวรณ์ ฉันคงอยู่..กับร่าง..ที่วางนิ่ง บนความจริง..คือชีวิต..ลิขิตสอน สู้ด้วยใจ..ใช้ย่าง..ทางสัญจร ขาล้าอ่อน..ก้าวไม่ได้..ใจขอเดิน ............................................................... หัวใจของผู้หญิงคนนี้..ยิ่งใหญ่เหลือเกิน ...............................................................
23 พฤษภาคม 2547 09:16 น. - comment id 272801
สองขาที่แสนอ่อนแอท้อแท้ ใจแน่วแน่มุ่งตรงสู่จุดหมาย ไม่นึกถึงลำบากยากเพียงกาย ด้วยใจชายแข็งแกร่งแรงสู้มี ..ไม่มีอะไรที่จะมาห้ามใจไม่ให้สู้ได้หรอกครับ นอกจากตัวเราเอง แพ้อะไรแพ้ได้ อย่ายอมแพ้ใจตัวเองก็พอครับ...แวะมาให้กำลังใจครับ จากยโส โย-อรินครับ
23 พฤษภาคม 2547 09:19 น. - comment id 272804
สู้ต่อไปในชีวิตพิชิตโลก ลืมความโศกแต่หลังพลั้งสุดฝืน เดินต่อไปด้วยหัวใจในจุดยืน เธอได้คืนพลังใจใช้นำตน แวะมาให้พลังใจ สู้ต่อไปให้ถึงฝัน..
23 พฤษภาคม 2547 10:14 น. - comment id 272859
แม้จะไร้แขนขาอย่าหมดหวัง เสริมพลังหัวใจให้เข็มแข็ง หนึ่งสมองเรานี้ยังมีแรง ความกล้าแกร่งคนเรานี้อยู่ที่ใจ
23 พฤษภาคม 2547 10:31 น. - comment id 272875
แม้ขานั้นหมดทางก้าวทางยาวนี้ แต่ยังมีสิ่งหนึ่งที่ก้าวฝัน คือกำลังที่ต่อสู้อยู่ทุกวัน เพื่อก้าวไปให้ถึงฝั่งยังตั้งใจ *-*เป็นผู้หญิงที่น่าชื่นชมมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ขอให้เธอจงประสบความสำเร็จในชีวิตนะค่ะ กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
23 พฤษภาคม 2547 10:45 น. - comment id 272886
ขอฝากความผ่านหัวใจอันงามเหลือ ฝากความเชื่อผ่านเมจิคอีกสักหน่อย คุณยายวอนบินของเราผู้เฝ้าคอย ถักสานร้อยห่วงใยให้ คุณน็อต เขียนดีมากค่ะ ฝากใจและช่อดอกไม้ให้ด้วยค่ะ คุณยายวอนบินคะ ทิกิจะมาบ่นอะไรให้ฟัง เลยเลิกบ่นเลย เจอคนที่เขา ทุกข์กว่านอนตาปริบๆเนี่ยค่ะ ขอให้คุณน้อตมีกำลังใจสู้ๆนะคะ ให้คุณยายวอนบินอ่านกลอนทิกิให้ฟังมั่งนะคะ ทิกิ_tiki
23 พฤษภาคม 2547 11:46 น. - comment id 272909
อันจิตใจหญิงย่อมละเอียดอ่อน อรชรดุจรูปร่างของเธอเสมอ หากมิได้สร้างรอยด่างให้เธอ จริงละเออเธอย่อมเดินคู่เคียงกัน. แก้วประเสริฐ. แฮะๆๆๆแก้ต่างให้ผู้หญิงสักหน่อยนะครับ...ครับผมคิดว่าหากไม่ทำให้เธอผิดใจล่ะก็ แน่นอนเธอย่อมไม่ปล่อยคุณไปแน่ๆเลย ตามประสบการณ์ที่เห็นนะครับ ยกเว้นว่าเธอจะเป็นอีกรูปแบบหนึ่งครับ
23 พฤษภาคม 2547 15:28 น. - comment id 273009
เพราะมากค่ะ อ่านแล้วได้ ข้อคิดมากค่ะ ปล่อยชีวิต . . ให้เป็นดังฝัน ปล่อยชีวิต ... ให้ มันไป กับสายฝน ปล่อยชีวิจต ..ให้มัน ผ่านไปกับสายลม แล้วชีวิต ..จะปล่อยเรา ไป ตาม ทาง ค่ะ แวะมาชม ค่ะ -`๏ิ__ิ`๏
23 พฤษภาคม 2547 16:50 น. - comment id 273034
ขอเอาใจช่วยด้วยคนค่ะ...และขอชื่นชมในการนำเสนอด้วยนะคะ ................................................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
23 พฤษภาคม 2547 19:25 น. - comment id 273092
น้ำตารินไหลรดหยดลงพื้น คงไม่ฟื้นยืนได้อีกแล้วหนอ เห็นเขาก้าวห่างไปน้ำตาคลอ เราคงรอบทสุดท้ายใกล้มาเยือน @@@@@@@@@@ เก่งเหมือนเดิมหยิบเรื่องราวมาเล่าได้ดี สื่ออารมณ์ ความรู้สึก เก่ง ข้าน้อยขอคาราวะ
23 พฤษภาคม 2547 21:02 น. - comment id 273146
เมกไม่ค่อยสบาย ขอแค่แวะมาให้กำลังใจนะครับ ^---------------------------------------^
23 พฤษภาคม 2547 22:17 น. - comment id 273205
แวะมาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ.. คนเราก็ต้องสู้แบบนี้แหละค่ะ... ถึงจะเรียกว่าการใช้ชีวิต
23 พฤษภาคม 2547 22:37 น. - comment id 273222
เขียนดีเมจิค..ถ่ายทอดได้เข้าใจถึงความรู้สึก.. ขยันเขียนมากๆนะ..จะคอยอ่าน..สวัสดีนะ