เรือรักเล่ห์สลาย

แก้วประเสริฐ

          อันรูปธรรมนามธรรมถูกกำหนด
ธรรมชาติปลดกำหนดไว้ในทุกสิ่ง
อนิจจังวัฏสังขาราเป็นของจริง
มิทอดทิ้งแก่มนุษย์ทุกรูปนาม

          ยืนแลมองสายตาที่แลเห็น
เขานอนเช่นคนตายไร้สถาน
อยู่ศาลาของวัดที่ให้อภัยทาน
เป็นสถานพักพิงของคนจร

          โครงสร้างใบหน้ากายนั้นในอดีต
คงจะผิดกับเดี๋ยวนี้ที่เร่ร่อน
กายสง่ารูปหล่ออย่างแน่นอน
ร่างกายผอมนอนไว้ไร้สง่างาม

          อดีตเขาได้เล่าผ่านให้ฟังนั้น
ย้อนถึงวันโชติช่วงดุจวาบหวาม
สะท้อนชีวิตผิดพลาดอันต่ำทราม
ทั้งความงามสิ่งชั่วคลุกเคล้าไป

          ทรัพย์สมบัติมากมีดีเป็นเลิศ
พ่อแม่ประเสริฐมอบไว้ให้จ่ายใช้
เที่ยวผู้หญิงเมายาเหล้าอยู่ร่ำไป
ไม่คิดไว้สร้างในอนาคตกาล

          สถานที่เที่ยวทุกแห่งไม่เคยพลาด
คบเพื่อนไม่ฉลาดคิดช่วยอ่านขาน
เข้าบ่อนพนันสนามม้าตลอดกาล
ได้ไม่นานสินทรัพย์พลันละลาย

          เที่ยวผู้หญิงยิงเรือและเป็นชู้
เอาเงินสู้แลกเปลี่ยนให้ได้สมหมาย
ไม่คำนึงถึงสามีเขาใจจะวาย
มิได้หมายว่าใครเขาเป็นเช่นไร

          กรรมสนองเข้าประดังในเล่ห์รัก
ติดเอดส์หนักในสังคมที่วางไว้
มิป้องกันต้องติดโรคมาทันใด
ทรัพย์หมดไปไร้สถานที่พักพิง

          นี่แหละหนอโชคชาตาของชีวิต
พรหมลิขิตมีบุญเก่าในทุกสิ่ง
ไม่คำนึงถึงอนาคตจึงถูกทิ้ง
แล้วทุกสิ่งต้องจบลงอย่างเอกา.

                   แก้วประเสริฐ.