รถลาก..หวัง

เรไร


           รถลาก...หวัง
      เศษเหล็กเก่าคดงอรอวันพัง
      ยังลากหวังข้ามคูสู่ภูผา
      แล่นโกรกกรากลากความหลังทางผ่านมา
      ล้อหลุดล้าเหล็กโรยร่อนกร่อนกระด็น
                      ผ่านทางไหนไม่มีที่ให้อยู่
                      คนมองดูเหมือนของกองเหม็นเหม็น
                      แล่นรถลากโกรกกรากยากลำเค็ญ
                      เช้าจนเย็นหาร่มก่อนซ่อนนิทรา
      หลับไหลลงตรงเศษเหล็กคันเก่า
      นอนแนบเนาเฝ้าฝันวันข้างหน้า
      หวังสักวันเพียงตื่นฟื้นลืมตา
      ลากรถพาหาฝันพราวพร่างพรู
                       ลากความจริงมุ่งสู่หนแห่งไหน
                       แล่นเรื่อยไปจุดหมายใครจะรู้
                       แล่นโกรกกรากลากไปถึงประตู
                       แล่นไปสูจุดสุดท้ายวายวอดพัง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร....เพราะไม่มีอะไรเป็นของเรา
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
				
comments powered by Disqus
  • tiki

    17 พฤษภาคม 2547 00:59 น. - comment id 269092

    เขียนดีค่ะ
  • รพี พรรณราย

    17 พฤษภาคม 2547 06:41 น. - comment id 269140

    เป็นเจตนาการที่มุ่งมั่นมีเป้าหมาย แต่อย่าท้อสิ...
  • วนัสนันท์

    17 พฤษภาคม 2547 06:54 น. - comment id 269144

    มีรถไว้ลากฝัน
    ขอคนปั่น อย่าท้อถอย
    ข้างหน้า..ที่รอคอย
    คือ..ร่องรอย แห่งความจริง
    
    ...:)
  • ผู้หญิงไร้เงา

    17 พฤษภาคม 2547 09:25 น. - comment id 269180

    แม้ร่างกายที่เราได้ใช้อาศัย
    ยังคงไม่ใช่ของเราเท่านี้หนา
    แต่หัวใจความรักความศรัทธา
    ยังมีค่าเป็นของเราเท่านั้นจริง
    
    *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
  • ยโส

    17 พฤษภาคม 2547 10:01 น. - comment id 269210

    ลากหวังไปในใจไม่เคยท้อ
    จุดหมายรอข้างหน้าข้าไปหา
    ล้มแล้วลุกก้าวไปทันเวลา
    อุปสรรคนานาฟันฝ่าไป
    
    **คนเราก็อยู่อย่างมีความหวังกันทั้งนั้นแหละครับ แม้สุดท้ายจะไม่ได้อะไรติดตัวตามไปก็ตาม
    **เขียนได้ดี เป็นกำลังใจให้ครับ
    
  • magic

    17 พฤษภาคม 2547 19:38 น. - comment id 269607

    รถลาก..เศษเหล็กเก่า..เจ้ามาพ้อ
    แล่นมาท้อ..ลากความหวัง..ครั้งแต่หน
    ไร้ที่อยู่..พักกาย..คลายกมล
    ร้างผู้คน..สนใจ..ให้จริงจัง
    
    แม้ในใจ..ยังมีฝัน..ของวันหน้า
    แต่เวลา..ผ่านมา..ฆ่าความหวัง
    ทุกทุกอย่าง..ผ่านไป..ไม่จีรัง
    มีแต่พัง..ผุไป..ไม่ยั่งยืน
    
    ก่อนจะพัง..ขอให้..ตั้งใจคิด
    ทุกชีวิต..มีจุดหมาย..หาได้ฝืน
    สิ่งสุดท้าย..ต้องสลาย..ไม่กลับคืน
    จมสู่ผืน..ดินที่เกิด..กำเนิดมา
    
    ลากไปต่อ..ตั้งใจลาก..ฝากหวังให้
    สู้ด้วยใจ..แม้ใคร..ไม่เห็นค่า
    รู้ตัวเอง..ยืนหยัด..ทุกเวลา
    ถึงแม้ว่า..สุดท้าย..ไม่ได้อะไร
    ...................................................
    ทำให้ดีที่สุด
    ดีกว่า..มาเสียใจวันหลัง
    ว่า..ไม่ได้ทำถึงเป็นอย่างนี้
    ...................................................
    สู้หน่อยรถลากหวัง
  • เรไร

    22 พฤษภาคม 2547 20:07 น. - comment id 272572

    ก็ลากสังขารไป 
    ตราบที่หัวใจยังมีแรง
    @@@@@@@
    ขอบคุณคนอ่านครับ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน