ต่อมา ตอนบ่าย ใกล้เวลาตะวันโยก ร้องเท้าบู๊ตที่ลุยไป รอบอาณาบริเวณ เขตอภัยทาน เสียงออกคำสั่งที่แหบห้าว ช่วยตรวจดูทุกศพ ว่ายังมีลมหายใจ อีกหรือเปล่า ไม่มีอาณาจักรใดหรอก ฟัก ที่เสียงโห่ร้องของฝูงชน จะเป็นเกราะกำบังชีวิต ฤ จะหยุดวิถีกระสุนไปได้
ปุถุซน 8 พ.ค. 2547 14:11 น. - ID 53021 
778
2
0
8 พฤษภาคม 2547 15:05 น. - comment id 263251
ฟักไม่ได้อยู่ปัตตานี แล้วฟักก็ไม่ได้โดนยิงตาย ..
8 พฤษภาคม 2547 15:56 น. - comment id 263309
เป็นถ้อยคำที่น่าสะเทือนใจมาก คุณ ปุถุชน คะ หากไม่เคยได้เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ เช่นนี้มาก่อน ถ้อยคำนี้ก็จะผ่านหูซ้าย ทะลุหูขวา แต่หากได้เห็นสักนิดจะสะกิดให้คิดหวน ถึงเวลากว่า สามปีเต็ม ที่ไม่ยอมผ่าน สนามหลวง เพื่อจะไม่เห็น ธรรมศาสตร์ เป็นอันขาด ด้วยมันสะเทือนใจ ไม่อาจกลั้นน้ำตาอันอาดูร ที่จะมองเห็นเหล่าเพื่อน อันเพิ่มพูนซ้อนหลั่นกันบนพื้นดิน แลภาพโลหิตอันไหลเปรอะเกรอะกรังกำแพง ซึ่งไม่อาจลืมได้ จะเกิดใกล้ หรือ ไกลตัว เราย่อมรู้ถึง ความเป็นมนุษย์ เป็นเพื่อน ที่เขาเคยเดินเคียง ร่วมกับเรามาบนผืนแผ่นดิน เคยพูด เคยกิน เคยอ่านหนังสือ.. ริมเจ้าพระยามาร่วมกัน เช่นกัน จะเกิดตรงไหนในปฐพีนี้ คนอยู่ที่เขียนขึ้นมา ย่อมปวดร้าว และย่อมทุกข์ระทม เขียนได้ ย่อมคลายปวดร้าว คุณปุถุชน คำไม่กีบันทัดคุณ เราสะเทือนใจค่ะ
8 พฤษภาคม 2547 20:30 น. - comment id 263651
เป็นเรื่องน่าเศร้าใจค่ะ
8 พฤษภาคม 2547 21:14 น. - comment id 263687
ฟักเอ๋ย.... หลังจากไฟไหม่ป่า....หญ้าจะระบัด ความสงบสุขในบ้านเมือง หลายครั้งต้องแลกด้วยเลือดและน้ำตา บ้านที่รกรุงรัง....บางทีคงถึงเวลาที่จะต้องทำความสะอาดบ้าง ....หรือจะรอให้สูญเสียคนดีไปอีกกี่ชีวิต
10 พฤษภาคม 2547 14:32 น. - comment id 265080
ฟัก ฅนธรรมดาที่ถูกเหยียบย่ำจากฅนธรรมดา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
