....ใน...ฝันรัก..

อาภาภัส

           วันนี้ขอแต่งนิทาน.. ที่เรียกนิทาน   งงไหมค่ะ  ก็นิทานมันคือเรื่องเล่าต่อๆกันมาแล้วต่อเติมเสริมแต่ง   วันนี้ก็คิดว่าอ่านอะไรได้รสอีกแบบแต่ไม่รู้จะเข้าประเด็นไหม
                                          .ในห้วงนึก
       นานมาแล้ว    แว่วแว่ว   ที่ย่าเล่า
         เด็กน้อยเฝ้า    ทุ่งนา   น่าสงสาร
         มีพืชไร่  ถั่วงา   อยู่เต็มลาน
         นกบินผ่าน  โผตรง  ลงจิกกิน
    ปู่มาท่านโกรธจัด      ให้เคืองขัดเสียทรัพย์สิน
    ใยปล่อยนกฉกกิน     เราคงสิ้นอาหารกัน
             เด็กน้อยเสียใจ    แล้วเราทำไง  เดินไปตามหา
  เจอะเจอพ่อพราน  เมินผ่านล่ำลา  แล้วบอกหนูว่า   ต้องไปตามกวาง
            หนูน้อยออกเดิน  รื่นรมย์เพลิดเพลิน  เขาเขินหม่นหมาง
 ร้องไห้ฮือฮือ     คิดดื้อบ่นพลาง   หากไร้หนทาง    ต้องหาตายาย
             
           กระท่อมปลายเนิน   ยายตาเชื้อเชิญ   จัดเลี้ยงขวนขวาย
แม่ไก่ได้ยิน   จึงบินลาตาย       ดาวลูกสูญหาย   กลางกองไฟฟืน
           เด็กน้อยงงงัน    ในใจหวิวหวั่น     เหหันทนฝืน
เสียสละชีวา   พุ่งถลาเปลวฟืน     ชาวชนสะอื้น   เด็กน้อยอาสัญ  
          กาลนานผ่านมา    ดาวบนฟากฟ้า   เติมหล้าสร้างพลัน
เจ้าชายระวี    ลิ่วรี่นานวัน   เกิดจากเด็กนั่น    สานฝันไทยโพม
         แปลงกายเหตุเพื่อเอื้อ        อักษรา
     อีกมุ่งสานภาษา                     สู่เหย้า
     รักจริงจึ่งจัดพา                       เพลินก่อ  กานท์เอย
     หวังส่งสุขเสกเศร้า                   สร่างร้อนเริงศรี
      
   อยากบอกผู้ที่อ่านเหลือเกินว่า มันเป็นนิทานที่เปลี่ยนนิทานเดิม อย่างที่ผู้เขียนอาจถูกดักตีกระหม่อมได้   เนื่องจากนิทานเดิมเด็กน้อยดูไร่นา แล้วเดินตามหาคนช่วยเหลือตั้งยาว  เพื่อจะได้ถั่วงากลับคืน  แต่นี่เขียนเอามาปนกับเรื่องดาวลูกไก่แล้วไปเป็นเจ้าชาย  ยังไม่จบนะคะ  ชาวไทยโพมชอบอะไรหวานๆ   ต้องสานเรื่องต่อค่ะ
    ราตรีนี้ แสงจันทร์สว่างนวล  
   เจ้าชายผวนกลายร่างเป็นหญิงสาว
   ระเริงเพลินเดินเล่นในดวงดาว
    สุกสกาวก่องเพชรเก็จเรือนใจ
   พลันประสานสายตากับใครหนึ่ง
   จึงหวานซึ้งตรึงตราอุราไหว
   รักเมื่อพบตอนจบก็อำไพ
   สุขหาไหนไฟรักสมัครครอง
   อันความรักเข้าจองทุกดวงมาลย์
   ระรัวหวานแผ่วใสหทัยหมอง
   นั่นแหละรักทุกข์สุขเพลิงลุกลอง
   เพียรร้อยกรองนิทานจบแล้วเอย                 
      
          อรุโณทัย อาภาภัส ตะวันหวาน
            ๓๐ เมษายน  ๒๕๔๗ 
      แฮ่ะๆ ด้วยความรักเคารพนะคะ