ดอกไม้ส่งยิ้มให้ผีเสื้อแสนสวย ดวงตะวันช่วยเจือจานไออุ่น หมู่เมฆขาวส่งยิ้มละไมละมุ่น ผืนดินผืนฟ้าเกื้อกูลกันและกัน ธรรมชาติสมดุลด้วยพืชพันธุ์ เจ้านกน้อยลาวัลย์ฟ้อนรำร่าย ฝูงปลาในลำน้ำใสแหวกว่าย ทวนท้าทายกระแสน้ำเชี่ยววน เมฆก่อตัวทะมึนเป็นเมฆฝน ต้นกล้าร่ายมนต์เสกน้ำพรมฉ่ำ ชาวนาเดินออกทุ่งข้าวเขียวปักดำ เรไรร่ำร้อยเรียงเสียงพงไพร พื้นพนาทุ่งหญ้าแสนกว้างไกล ดอกหญ้าชูไสวผสมผสาน มดน้อยงามรังสดใสชื่นบาน ออกหาอาหารรอฤดูน้ำหลาก
วิจิตร ภู่เงิน 21 เม.ย. 2547 13:44 น. - ID 51765 
1482
13
0
21 เมษายน 2547 14:00 น. - comment id 251394
....มาชื่นชมด้วยความรู้สึกเพลินธรรมชาติ ทอดสายตาตามกลอนย้อนหัวใจ ความอ่อนไหวในอารมณ์เริ่มผายผัน ธรรมชาติอยู่เช่นนั้นเป็นนิรันดร์ ยิ้มสุขสันต์ฝันมาคราอ่านงาน ขอบคุณจริงๆที่เขียนให้รู้สึกอ่อนโยน อรุโณทัย อาภาภัส
21 เมษายน 2547 14:02 น. - comment id 251395
จริงๆแล้ววิจิตรคิดว่าจะรอโพสบทกลอนนี้ประมาณเดือนพฤษภามันจะได้เข้ากับบทกลอนหน่อย .. ฝนไหม่ .. สนุกนะครับ .. บรรยากาศฝนตก .. วิจิตรมักจะใส่ชุดวันเกิดวิ่งเล่นน้ำฝนตามชายคาบ้าน .. จากบ้านวิจิตรเองแล้ววิ่งต่อไปบ้านป้าบ้านน้าบ้านลุง .. ตอนนั้นแต่ละบ้านไม่มีรั้วบ้านกั้น .. บางครั้งฝนใหม่ .. จะมีลูกเห็บตกมาด้วย .. วิจิตรมักจะวิ่งเอาเสื้อมารอรับลูกเห็บ .. แม่ก็ไล่ตีวิจิตรแก่กลัวฝนฟ้าฟ้าร้องฟ้าผ่า .. แต่วิจิตรเป็นนักกีฬาแม่ไล่ตีวิจิตรไม่ทันหรอก .. ฝนใหม่พฤษภาวิจิตรจำได้ด้วยว่าที่หน้าบ้านมักจะปลูกดอกคุณนายตื่นสาย .. แต่วิจิตรไม่รู้ว่าดอกคุณนายตื่นสายตื่นสายจริงหรือเปล่าเพราะวิจิตรตื่นขึ้นมาก็เห็นดอกคุณนายตื่นสายตื่นแล้ว .. บานสวยเลย .. จะมีผึ้งบินมาดูดน้ำหวานด้วย .. วิจิตรมักจะเอาขวดครอบจับผึ้งเวลามันดูดน้ำหวานจากดอก .. แล้วเอามาอวดเพื่อนว่าวันนี้วิจิตรวับผึ้งได้กี่ตัว .. วิจิตรเป็นเด็กเกเร .. วิจิตรรู้ว่าเราควรมีเมตตากรุณาต่อสัตว์ ..แม่มักใช่ให้วิจิตรตักน้ำไปรดดอกไม้เสมอ .. วิจิตรขี้เกียจนะ .. แต่ก็ทำ .. วิจิตรชอบที่จะเห็นผึ้ง .. ชอบที่จะเห็นดอกคุณนายตื่นสายบาน .. วิจิตรเล่ามานานแล้วกลัวจะเบื่อกัน .. พอดีกว่า .. ลืมบอกไปอีกอย่างหลังฝนตกวิจิตรมักจะออกมาสูดเอาไอดินเสมอ .. หอม .. บางครั้งวิจิตรก็คิดว่า .. หอมน่ากินกว่ากับข้าวที่แม่ทำอีก .. แต่ไม่จริงหรอก .. เพราะแม่วิจิตรทำกับข้าวอร่อย
21 เมษายน 2547 14:51 น. - comment id 251428
แวะมาดูคนแก้ผ้าเล่น้ำฝนอะ คนอะไรไม่รู้จักอายฟ้าดิน ถึงว่าฝนฟ้าตกต้องผิดฤดูกาล ก็คงเป็นเพราะท่านเจ้าคุณวิจิตรแก้ผ้า อาบน้ำฝนนี่แหละ ...แงะ ดอกคุณนายตื่นสายไปดูได้ที่บ้านมัดหมี่อะ มันชูช่ออกดอกบ่อย ๆ วันไหนนอนดึกเป็น ออกดอกในตอนเช้าเจ้าค่ะ มัดหมี่ชอบแวะมาบ้านนี้ บ้านคนชื่อวิจิตร ไม่ได้คิดถึงซักนิดอะ เพราะมาทีไรทะเลาะกันทุกที เมื่อเช้าคนเค้าออกรีบไป ยังอุตส่าห์ไปแหย่เค้าได้ว่าคอยให้พี่พายุมาโพสต์ให้ วันก่อนอุตส่าห์มีน้ำใจ ทำน้ำพริกกะปิมาฝาก ท่านเจ้าคุณก็เป็นคุณนายตื่นสายเสียนี่ ไม่เคยได้เจอกันซักที ....ไปแหละ ไม่อยากเจอ...ไม่อยากคุยด้วยอะ
21 เมษายน 2547 15:30 น. - comment id 251471
จะโพสต์ตอนไหน ก็เพราะมาก ๆ ล่ะครับผม *-* ชอบครับ ระรื่นคำดีมากครับผม *-*
21 เมษายน 2547 16:14 น. - comment id 251524
รักงานงามธรรมชาติแกมสายฝนแบบนี้ค่ะ คิดถึงนะคะและซาบซึ้งใจมากค่ะ
21 เมษายน 2547 16:35 น. - comment id 251553
ตอบครับ ***คุณอาภาภัส เข้ามาเร็วนะครับ ผมก็พยายามจะโพสก่อนทุกคนแล้วนะ .. งงเลย .. ต้องขอบคุณนะครับที่เข้ามาเยี่ยมชมวิจิตรเป็นประจำ .. วิจิตรอาจจะเขียนได้แบบนี้ .. หรือแบบที่คุณอาภาภัสชอบ แต่ก็ขอบคุณ ***คนอื่นๆผมจะรอตอบหลังจากนี้นะครับคือเล่นมานานแล้วหมดเวลา .. ขอบคุณทุกคนนะครับ
21 เมษายน 2547 17:37 น. - comment id 251600
ความงามของธรรมชาติช่วยเยียวยาความทุกข์ร้อนของสรรพสิ่งบนโลก..ความงามในการชื่นชมธรรมชาติก็ช่วยจรรโลงจิดใจ..ให้รื่นรมย์เช่นเดียวกัน....
21 เมษายน 2547 18:04 น. - comment id 251612
ธรรมชาติให้ความจริงแห่งชีวิตมนุษย์...ชื่นชมความงามนะคะ... แวะมาทักทายค่ะ....
21 เมษายน 2547 19:48 น. - comment id 251698
หน้าส่วนตัว
นภาพรายพร่างคลางคล้ายจะมีฝน
กระแสลมวนพัดเมฆหวั่นไหว
คิดว่าฝนคงมากมาแล้วในทันใด
แสนดีใจที่ยังได้ฝนแม้ประปราย
กระแสฝนแม้น้อยนิดจิตแจ่มชื่น
สุดระรื่นความร้อนค่อยผ่อนหาย
คุณวิจิตรพรรณามาทำให้จิตใจคลาย
มิเป็นไรหายร้อนเพราะกลอนคุณ.
แก้วประเสริฐ.
21 เมษายน 2547 21:34 น. - comment id 251765
มาเยี่ยมค่า พี่วิจิตรเขียนกลอนได้หลากหลายดีน้อ ...มาแอบชื่นชม เหอๆ ทักทายนะค๊า ฮาโหลวว!!
21 เมษายน 2547 22:46 น. - comment id 251808
..เรน...ชอบที่คุณเขียนมากเลยคะ...
บทกลอน..แบบที่เรน..ชอบ...
..คอมเม้นท์..ของคุณ.. เหมือนเรนได้อ่าน..
บันทึก.. ประจำวัน...ที่เหมือนของเรน...ดีจัง...
...
22 เมษายน 2547 06:38 น. - comment id 251915
ฝนจะตกแล้วหาผักตำลึงมาปลูกไว้ริมรั้วกันนะครับ
22 เมษายน 2547 17:52 น. - comment id 252267
ตอบทุกๆคนจ้า ***คุณมัท วันนี้คุณมัทจะรีบไปไหนอีกหรือเปล่าครับ .. ไปสายไม่ดีนะครับ .. นักเรียนรอ ***ขอบคุณพู่กันหูกวางครับ ***คุณพุดผมก็คิดถึงครับ ต่อไปคงหายคิดถึงวิจิตรแล้วละ .. วิจิตรพยายามจะไม่หาย .. กลัวว่าแต่คุณพุดจะเบื่อเสียอีก ***คุณนางสาวใบ้ไม้ ขอบคุณครับ ***คุณราชิกาไม่เจ้ากันนาน ผมหายต้องขอโทด้วยละกัน ***ขอบคุณคุณแก้วประเสริฐ คนอ่านอาจหายร้อนนะครับแต่คนเขียนกว่าจะเขียน .. แบบนี้เหงื่อแตกเหมือนกัน ***คุณเรน มีอะไรหรือเปล่า .. แกล้งหายหรือเปล่า .. เห็นวิจิตรมาแล้วหาย .. มันยังไงอยู่นะ .. เดี๋ยววิจิตรก็น่ารักกว่าหรอก .. ไม่กลัวหรอ .. ผมไม่เห็นจะรู้เลยว่าบันทึกคุณเรนเป็นไง .. เอามาแบ่งกันอ่านหน่อยเน้อ ***คุณชัยชนะ ไม่ต้องหาหรอกครับรั้ววิจิตร .. มันเป็นต้นตอ .. ต้นตระกูลผักตำลึง .. เดี๋ยวมันก็ขึ้นมาเอง ***ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมชมนะครับ ก็แซวๆวิจิตรบ้างก็ได้นะครับวิจิตรจะได้ตอบอะไรที่มัน .. มันๆบ้าง ***คุณฤกษ์ ไม่มา .. ไม่มีไครแซวผมเลย
27 เมษายน 2547 19:43 น. - comment id 255564
แต่งได้ดีมากเลยค่ะ อ่านแล้วสดชื่น เพราะโดยส่วนตัวผู้หญิงไร้เงาเป็นคนที่ชอบธรรมชาติ ประเภทไม้ดอกไม้ประดับและสัตว์เล็กสัตว์น้อยอยู่แล้วค่ะ ชอบค่ะชอบ
28 เมษายน 2547 15:04 น. - comment id 256091
***คุณผู้ไร้เงาวิจิตรก็ชอบครับ
10 ธันวาคม 2550 17:22 น. - comment id 261149
แต่งกลอนเก่งกันทุกคนเลยนะค่ะ ยังไงขอเข้ามาเป็นสมาชิกอีกคนนะค่ะ พอดีตอนนี้หาเรื่องทำโครงงานอยู่ค่ะ สนใจเรื่องของคุณนายตื่นสยเลยเข้ามาหาดูแต่เปิดมาเจอกลอนเข้าชอบมากเลยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
