..๏ มวลดอกไม้ !.. ที่พากันเหี่ยวเฉา เหตุใดเล่ามิงามตามศักดิ์ศรี เกิดอาเพทหรือไรใครราวี จึงหลบลี้หรุบกลีบไม่รีบบาน เคยผลิดอกยั่วยวนชวนหลงใหล แซมทั่วไพรยามยลชนสนาน กลิ่นจรุงฟุ้งกระจายในวันวาน ละมุนซ่านติดตรึงซาบซึ้งจินต์ แดงส้มเหลืองฟ้าเขียวเหลียวมองหา โอ้ผกา !.. มิประสบภพ ณ ถิ่น แมลงภู่ผึ้งร่ำไห้ไม่โบยบิน จนยับสิ้นทิ้งร่างบนทางไพร โอ้ดอกไม้ !.. ที่พากันเหี่ยวเฉา ข้าฯแสนเศร้าเหลือเกินกล่าวเกริ่นได้ ยังมิทันชื่นชมจนสมใจ เจ้าก็โรยราไป...มิให้เชย ๚ะ๛
อัลมิตรา 19 เม.ย. 2547 15:05 น. - ID 51571 
1441
21
0
19 เมษายน 2547 15:21 น. - comment id 249909
คิดถึงที่สุดเลยค่ะ
19 เมษายน 2547 15:26 น. - comment id 249913
ภาพก็สวยกวีก็สวยครับ
19 เมษายน 2547 16:00 น. - comment id 249937
ผมเขียนให้คุณด้วยแวะไปอ่านนะ
19 เมษายน 2547 16:14 น. - comment id 249939
ใจเศร้ากายเศร้าเหงารัก จึกชักให้โลกมืดสลัว อยากรักแต่ใจนึกกลัว จึงมัวไม่เห็นเช่นเคย
19 เมษายน 2547 17:01 น. - comment id 249969
คุณพุดพัดชา .. ิคิดถึงเช่นกันค่ะ คุณวิจิตร.. ขอบคุณมากค่ะ คุณผลิใบสู่วัยกล้า..ขอบคุณค่ะ แวะไปอ่านแล้วค่ะ คุณมังกรนิทรา .. ไยจึงดูคล้ายคนหมอง ฤๅมองหารักมิเห็น หงส์งามยามจันทร์ผ่องเพ็ญ คงเช่นเสมอก่อนย้อนกาล :)
19 เมษายน 2547 17:02 น. - comment id 249970
...มีดอกไม้คลี่บานสนานสวย ...ดอกเก๊กฮวยโป๊ยเซียนดอกเทียนหอม ...แม้ยามสายวิวายนะงามงอน ...อาจพักร้อนผ่อนรักสักพักนา (มาร่วมชมผลงาน) อรุโณทัย อาภาภัส
19 เมษายน 2547 18:44 น. - comment id 250014
เอาดอกไม้มาฝากจากร้านใหญ่ เหี่ยวมิได้ดูสดงดงามเสมอ เป็นกระดาษวาดพับหยิบจับเจอ นึกถึงเธอทันใดใส่ถุงมา (จ่ายเงินแล้วจ๊ะ)
19 เมษายน 2547 19:31 น. - comment id 250036
แม้นดอกไม้โรยราร้างแรมลับ ขอเธอกลับมาเยือนเตือนความฝัน อัลมิตราเยี่ยมฟ้ามาพบกัน สื่อสัมพันธ์ประสานด้วยกานท์กลอน.....ฯ คุณอิม..สบายดีมั้ยคะ...ไม่ค่อยได้โพสต์..แต่ติดตามผลงานเป็นประจำค่ะ..ยังคิดถึงนะคะ..
19 เมษายน 2547 19:36 น. - comment id 250039
^J^ ................ นึกถึงอยู่เสมอครับ........
19 เมษายน 2547 20:29 น. - comment id 250090
มวลดอกไม้ !.. ที่พากันเหี่ยวเฉา กลีบยวนเย้า ของเจ้านั้นหล่นหาย อยากสูดกลิ่นหอมจรุงฟุ้งกระจาย แต่บัดนี้เจ้ากลับกลายเหี่ยวเฉาไป แต่งกลอนได้เก่งมาก ๆ นะขอชม อ่านรื่นดีนะ
19 เมษายน 2547 21:15 น. - comment id 250126
...บานแล้วก็ร่วงหนอ... ..
19 เมษายน 2547 21:24 น. - comment id 250129
คุณอาภาภัส.. แลดอกไม้ริมทางอย่างเศร้าสร้อย เก๊กฮวยน้อยโป๊ยเซียนดอกเทียนหอม อยากเชยชิดชมชื่นรื่นพยอม คงเพียงด้อมห่างไกลมิใกล้นวล คุณนกตะวัน.. คุณทำให้นึกถึงดอกไม้ช่อหนึ่งที่ได้รับในวันรับปริญญาเลยค่ะ พี่สาวคนหนึ่งสั่งดอกไม้เป็นกระดาษประดิษฐ์ให้ ทุกวันนี้ยังงามอยู่เลยค่ะ เจียนกระดาษวาดพับจับดอกไม้ แซมกิ่งใบแต้มสีที่สดสวย แม้นชื่นชมดมไปไม่ระรวย แต่คงด้วยสภาพนี้ที่นิรันดร์ คุณราชิกา..คิดถึงค่ะ คุณราชิกา สบายดีเป็นระยะๆค่ะ สงสัยจะเป็นโรคกระเพาะ หมู่นี้ปวดท้องบ่อยๆค่ะ และความดันโลหิตก็ไม่สู้ดีนัก 160/100 เชียว ค่ะ ต้องมีนัดกับลุงหมอทุกศุกร์เลย หากดอกไม้บนโลกล้วนโศกเศร้า คงเทียมเราแบกทุกข์รุกเร้าโถม หากภู่ผึ้งผละผกามิมาโลม ใครจักโหมปลอบเจ้าให้เศร้าคลาย คุณกฤษณะ .. ขอบคุณสำหรับเจตนาค่ะ คุณแม่จิตร.. ขอบคุณมากค่ะ มวลดอกไม้ทั้งหลายกลายเหี่ยวเฉา ทุกข์คงเร้ารุมรอบกรอบวิถี เคยงามงดปรากฏจรดฤดี มาบัดนี้แปรเปลี่ยน..มิเวียนคืน
19 เมษายน 2547 21:25 น. - comment id 250130
คุณกุ้งหนามแดง ... บานแล้วร่วงหนอ พอๆกับคำว่า ยุบหนอ พองหนอ .. 555
19 เมษายน 2547 21:53 น. - comment id 250161
มวลดอกไม้ ที่แห้ง เหี่ยวและเฉา เปรียบความสาว ยากดำรง คงอยู่ได้ ต้องเหี่ยวยาน เมื่อถึงกาล ชราวัย เศร้าไปไย เรื่องธรรมดา เกิดมาเจอ
19 เมษายน 2547 22:05 น. - comment id 250170
เป็นห่วงอาการป่วยค่ะ พี่พุดก็จุกเสียดแน่นหน้าอก คงต้องเช็คเหมือนกันค่ะ รักและรัก
19 เมษายน 2547 22:28 น. - comment id 250193
หน้าส่วนตัว
เขาว่าไว้เปรียบดอกไม้คล้ายหญิงสาว
เมื่อถึงคราวย่อมเบ่งบานเจริญศรี
หากมาดแม้นถึงคราวต้องโรยรี
คงจะมีหมู่แมลงแกล้งทำให้โรยรา.
แก้วประเสริฐ.
19 เมษายน 2547 23:23 น. - comment id 250252
...เป็นความแปลกแตกต่างระหว่างกัน สิ่งหนึ่งนั้นล้วนยุบบุบสลาย ตามเวลานาทีที่กลับกลาย ผลสุดท้ายที่เหลือไม่เหลือเลย... ..................สวัสดีครับ.......................
19 เมษายน 2547 23:30 น. - comment id 250261
ถ้าชิงสุกก่อนห่ามตามโบราณ ดอกไม้โรยก่อนบานก่อนหวานหอม ไร้แมลงภู่ผึ้งจะพึงตอม ต้องจำยอมก้มหน้าอายฟ้าดิน ถึงคราวต้องเหี่ยวเฉาก่อนเวลาอันสมควร สังคมปัจจุบันช่างน่ากลัวจริง ๆ ไม่มีโอกาศเป็นนางสาวจากเด็กหญิงป็นนางเลยอิอิ ได้พ๊าสชั้น อิอิ
20 เมษายน 2547 00:31 น. - comment id 250304
:)
20 เมษายน 2547 09:14 น. - comment id 250447
มาเยี่ยมชมนะครับ *-*
20 เมษายน 2547 13:21 น. - comment id 250606
คุณชัยชนะ .. หากจะเปรียบอนงค์ดงดอกเหมย งามรำเพยเอวองค์ทรงเจริญศรี เทียมบุบผาคราเอื้อเฟื้อภุมรี ก่อนชีพนี้โรยดับลับลาไกล คุณพุดพัดชา .. ค่ะ ตอนนี้ก็ดูแลร่างกายอย่างดีค่ะ และพบแพทย์ตามนัดค่ะ คุณแก้วประเสริฐ.. คำเปรียบเปรยหญิงงามตามดอกไม้ ก็เข้าใจนัยยะสละสลวย กลิ่นคงฟุ้งจรุงไกลให้ระรวย รูปลักษณ์สวยล่อภู่ผึ้งดึงใกล้เคียง คุณใบบอนแก้ว.. ดอกไม้ใครๆก็คงปรารถนาที่จะเห็นยามสดสวย แต่ไฉนดอกไม้ดอกนี้จึงยอมสยบร่างตนเองไว้เช่นนั้น ความสวยงามเป็นสิ่งที่ไม่จิรัง ผู้ใดจะเมียงมองดอกไม้ที่เหี่ยวเฉา คงไม่มี .. คุณฤกษ์ .. ค่ะ ก่อนวัยอันสมควร สังคมในปัจจุบันทำให้ค่านิยมเปลี่ยนไป ตามยุคตามสมัยไม่ค่อยจะทันเลย.. สอบเทียบแบบนี้ ไม่ดีเนอะ คุณทิกิ .. ขอบคุณมากค่ะ คุณพู่กันของหูกวาง .. ขอบคุณมากค่ะ
20 เมษายน 2547 13:38 น. - comment id 250618
มวลดอกไม้ที่พากันเหี่ยวเฉา อยู่กับความเศร้ากี่วันหนอ ทุกข์เพราะใจเพราะกรรมที่เคยก่อ ไม่เพียงพอรึไรเจ้าดอกไม้ อยู่กับวันกับคืนที่หนาวเหน็บ ด้วยต้องทนเจ็บทั้งกายใจ จะทนทุกข์ทรมานสักเท่าไหร่ ที่ต้องชดใช้กรรและเวร - -
20 เมษายน 2547 20:46 น. - comment id 250918
ขอบคุณค่ะ น้องดินสอ .. เหี่ยวเฉาแล้วดอกไม้ในไพรกว้าง แลอ้างว้างหดหู่อดสูหนอ :)
28 เมษายน 2547 15:49 น. - comment id 256132
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
