ข า ย แ ร ง แ ต่ ง ล ม

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


   
จากบ้านย่านนาสู่ป่าอ้อย
ไปขายแรงเอาเงินร้อยไว้ต่อฝัน
หมายเก็บทองเต็มไถ่ไปแต่งกัน
เธอก็คงรอวันอันชื่นชวน
ว่าโอ้หนอเงินทองของหายาก
กายลำบนทนลำบากใจปั่นป่วน
บางครั้งเขาโกงค่าจ้างต้องนั่งครวญ
คิดถึงแต่แม่ลำดวน ณ แดนไกล
จากมัญจาไปหากินที่เมืองกาญจน์
คิดฮอดเจ้าเยาวมาลย์สองแก้มใส
รออ้ายหน่อยเดอหล้าชบาไพร
มีเงินหมื่นจะคืนไปหาคนดี
คมใบอ้อยร้อยใบให้รอยแผล
บ่รู้สึกย่ำแย่ในทุกที่
เพราะความฝันที่หวังนั้นยังมี
เจ็บเล็กน้อยบ่ยอมหนีไปหนใด
หวั่นแต่เจ้าเป็นอ้อยตาลหว่านเสน่ห์
ให้มดหลงเหลี่ยมเล่ห์แล้วเฉไฉ
มีคนอื่นเคียงข้างทุกทางไป
แล้วปล่อยตัวตามหัวใจทำไม่รู้
ลมตีนป่าคำนี้หวิววี่อีก
แมลงปีกแข็งกรีดสำเนียงขู่
ว่าไกลแล้วไปแล้วขวัญพธู
นิ่งแล้วนึกน้ำตาพรูคืนเงียบงัน
สู้กรำงานเก็บออมถนอมทรัพย์
หมายจะกลับบ่ยอมให้ใครเห็นขัน
เมื่อมีเงินจึงกลับไปไม่ช้าพลัน
อกจาบัลย์เธอปันใจไปตั้งนาน
จึงพลัดบ้านย่านนาคืนป่าเขา
เกิดเป็นชายโง่เง่าอายชาวบ้าน
เงินที่เก็บจากหยาดเหงื่อเพื่อแต่งงาน
จะแจกทานคนยากไร้ ไม่เอาเมีย
ha .				
comments powered by Disqus
  • ชัยชนะ

    16 เมษายน 2547 05:37 น. - comment id 247684

    ด้วยมุ่งหมาย ขายแรง แต่งคนดี
    ต้องชีช้ำ ชีวี รักนี้ขม
    คำสัญญา ว่าคู่เคียง เหลือเพียงลม
    จึงต้องสมน้ำหน้าตน ทนดักดาน
    
  • ก่อพงษ์

    16 เมษายน 2547 06:11 น. - comment id 247687

    ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ
    แต่ดูพี่แกไม่ยี่หระ
    ถึงที่สุด  บางทีก็ต้องอย่างนั้น
    บวชให้รู้แล้วรู้รอด ถึงนิพพานไปเลย
    
    ดีไหมคุณชัยชนะ
    สวัสดียามเช้าครับผม
    
  • ผู้เฒ่า..โง่งม

    16 เมษายน 2547 14:32 น. - comment id 247863

    ขายเรี่ยวแรงหวังชื่นระรื่นใจ
    แต่เธอไปเลือนลับไม่กลับหา
    เหงื่อที่ย้อยคล้อยลับไม่กลับมา
    ดั่งแก้วตาจรจากมาพรากไกล..
    
      สวัสดีครับคุณก่อพงษ์ ยินดีที่ได้รู้จัก ขออภัยที่เข้ามาช้า เวลาหน้าเครื่องน้อยไปหน่อยครับ..
      งานเขียนของคุณเป็นธรรมชาติดี..อ่านชัดได้ใจความ ขอให้มีความสุขกับการเขียนนะครับ..
    
  • ก่อพงษ์

    16 เมษายน 2547 16:29 น. - comment id 247917

    ขอบคุณมากครับผม
    ผมคิดว่าคุณผู้เฒ่าก็มีความสุขในหัวใจดี
    ผมอ่านงานของคุณเพลินมาก
  • namsai

    16 เมษายน 2547 18:23 น. - comment id 247990

    ...สงสารจริงอ้ายทิดถูกพิษรัก
    
    ต้องอกหักถูกสาวเขาเมินหนี
    
    เขาทิ้งให้หม่นไหม้ช้ำชีวี
    
    ต่อแต่นี้ใจที่เหลือเผื่อให้ชาย...
    
    **-**
    
    เฮ้อ!!!! ..หันเห..จะหันเห.. 
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    16 เมษายน 2547 20:21 น. - comment id 248052

    หักมุมไปแบบนั้นเลยหรือครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน