ได้ยินถ้อยร้อยคำจำนรรจา เธอซึ้งค่าครูกวีที่ยิ่งใหญ่ เคยคิดสรรค์ประพันธ์กลอนสุนทรไว้ จนเกริกไกรกึกก้องซ้องโลกา หันมานึกตรึกตรองมองเช่นกัน คนก่อนนั้นนักกลอนสอนภาษา เสกสรรค์คิดนิมิตแบบแยบยลมา หวังประชาชื่นชมนิยมกลอน ฉันจึงต้องลองจำทำแบบนั้น ให้กลอนฉันแช่มชื่นรื่นอักษร เช่นครูกลอนสอนไว้ใช่แน่นอน ยึดคำสอนสั่งมาสารพัน เหมือนท่านช่วยอวยทางวางอย่างดี กลอนฉันนี้เนื้อหาพาสุขสันต์ รักษ์วัฒนาภาษาไทยได้ฉับพลัน เพื่อสร้างสรรค์สืบมาภาษากวี แด่ คุณ poet_p เจ้าของบทกวี จับกลอนใส่กาลเวลา 15 เมษายน 2547
นกตะวัน 15 เม.ย. 2547 09:42 น. - ID 51179 
1174
3
0
15 เมษายน 2547 16:44 น. - comment id 247515
ภาษาเป็นเครื่องจรรโลงจิตใจอย่างหนึ่งนะคะว่าไหม และที่สำคัญ ภาษาคือรากวัฒนธรรม ดีใจที่เกิดมาเป็นคนไทย ได้อ่านกลอนไทย และฟังพูดอ่านเขียนภาษาไทยได้
16 เมษายน 2547 02:29 น. - comment id 247665
คุณครูท่านสั่งการลงมาว่า ชาวพาราควรร่วมสานภาษา ตามแบบแนวที่ชนรักศรัทธา แต่อย่าล่าปละปล่อยจนลอยหาย
16 เมษายน 2547 12:32 น. - comment id 247801
หน้าส่วนตัว
ไพเราะซึ้งตรึงใจไร้ขอบเขต
อีกจำแนกมวลภาษามิสับสน
รักษาไว้บทกลอนครูในกมล
เฉกเช่นคนอ่อนน้อมถนอมใจครู.
แก้วประเสริฐ.
ไพเราะครับซึ้งใจด้วย
17 เมษายน 2547 23:51 น. - comment id 248848
ถึง คุณ นกตะวัน ขอบคุณมากค่ะ กลอนคุณก็แต่งได้ดีเช่นกัน และดีใจจังที่มีคนเห็นคุณค่าของกลอนบทนั้น+ครูกลอน ต้องยกความดีความชอบให้ ครูกลอนทุกท่าน ที่เป็นส่วนสำคัญของแรงบันดาลใจแก่ชนรุ่นหลังและไม่ทำให้บทกวีตายตามเวลา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
