บันทึกเล่มเก่า เก็บความเศร้าเอาไว้ บันทึกเรื่องราวมากมาย แต่หน้าสุดท้ายกลับหายไป วางอยู่มุมมัว มืดสลัวในห้องใหญ่ รอใครสักคนจะคว้าไป เขียนเรื่องราวที่ค้างไว้ ... อีกครา เปิดหน้าแรกที่บันทึก เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ห่วงหา บรรยายความรักที่ผ่านมา เปิดไปหลายหน้า ... ก็ยังดี เปิดอ่านหน้ากลางๆ เห็นหยาดน้ำตาที่ไหลรี่ กระทบลงบนบันทึกเล่มนี้ ความเจ็บปวดเริ่มล้นปรี่ออกมา เปิดอ่านหน้าหลังๆ ภาพวันเก่าประดังเข้ามาหา ยินเสียงหัวเราะ ... เห็นหยดน้ำตา รับความรู้สึกที่ปวดปร่า ... เกินบรรยาย แต่น่าแปลก ... ที่หน้าท้ายสุด เรื่องราวกลับหยุดและขาดหาย ค้างอยู่ที่หัวใจถูกทำร้าย หนึ่งหน้าถูกทำลาย ... ฉีกออกไป *** *** *** เจ้าบันทึกสงสัยยิ่ง เหตุใดมันจึง --- ถูกทิ้ง ... บางสิ่ง --- ไว้ ทั้งความเศร้า ความเหงา ... ทั้งตัวมันที่ถูกโยนไปไกล จดจำได้เพียงคนที่เขียนมัน หญิงสาวผู้หนึ่ง กับดวงตาสวยซึ้งคู่นั้น กับปากกาสีฟ้าที่เรียงร้อยเรื่องราวร้อยพัน กับภาพฝัน ... ที่ถูกทิ้งไป *** *** *** เธอจะรู้หรือเปล่า ว่าฉันหนาวแค่ไหน เธอทิ้งฉันในมุมมืด ... กับความหลังฝังใจ ฉันหนาวเหน็บแค่ไหน ที่เธอหายไป ... คนดี เธอทิ้งฉันไว้กับความเหงา จมอยู่กับเรื่องราวแสนเศร้าที่นี่ ดื่มด่ำกับความเงียบมานานปี เธอทิ้งความจริงที่มีได้อย่างไร ฉันเข้าใจทุกอย่างที่เธอเป็น ถ้าเพียงแต่ฉันจะพูดได้ ฉันอยากให้เธอรู้ ... แม้เขาจากไป แต่เธอยังมีโลกอันกว้างใหญ่ ... ให้ค้นเจอ ถ้าเพียงเธอจะกลับมา กลับมาแม้น้ำตาเธอยังเอ่อ กลับมาเขียนฉันให้จบ ... เขียนเรื่องรักอันหลงละเมอ แล้วเธอจะเลิกเพ้อเจ้อ ... เมื่อเธอรับความจริง สาวน้อยที่รักของฉัน โปรดกลับมาหยิบบันทึกที่ถูกทิ้ง กลับมาอ่านเรื่องราวบางสิ่ง บางสิ่งที่เธอเคยเขียนมัน กลับมาหัวเราะเถอะคนดี กลับมายิ้มเมื่ออ่านฉัน กลับมาจดจำอดีต ... แล้วซึมซาบมัน กลับมาอ่านความฝัน ... แล้วก้าวต่อไป ฉันยังนอนรอเธอในมุมเก่า รอให้เธอกลับมาล้างความเศร้าออกไปให้ รอให้เธอเขียนวันนี้ ... ว่าเธอจะเดินต่อไป รอให้เธอจบหน้าสุดท้าย ... แล้วเธอจะทิ้งฉันไป ... ฉันก็ยอม
Completely 9 เม.ย. 2547 20:19 น. - ID 50754 
639
8
0
9 เมษายน 2547 21:14 น. - comment id 244243
แต่ก้อเพราะมากเลยค่ะ เศร้าจัง
9 เมษายน 2547 22:14 น. - comment id 244280
ผ่านห้องใหญ่ใต้เงาเสาตั้งเด่น ฉันทันเห็นบันทึกปกสึกหรอ กระดาษย่นปนยับหยิบจับรอ ใครคงท้อทิ้งเจ้าหน้าเศร้าจัง โปรดอ่านต่อในบทกวี บันทึกหน้าสุดท้าย
9 เมษายน 2547 22:29 น. - comment id 244291
จะอยู่ให้จบหน้าสุดท้ายเล่มนี้ และอยู่ต่ออีกเล่มหน้าก็ยังได้
9 เมษายน 2547 22:40 น. - comment id 244297
สักวันก็คงมีคนเห็นบันทึกเล่มนี้เองล่ะค่ะ ** แตงก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ** ** กลอนสื่อได้เพราะจังนะค่ะ เศร้าเลย ** อ่านแล้วคิดถึงเรื่องๆหนึ่ง เฮ้ย ...
9 เมษายน 2547 23:00 น. - comment id 244311
บันทึกหน้าสุดท้าย ปลิวหายไปไหนหนอ หัวใจฉันเฝ้ารอ มาเขียนต่อเถิดหัวใจ ให้สะสมความรู้สึกดีดี จากวันนี้ที่ได้เริ่ม ที่บันทึกหน้าสุดท้ายของเล่มเดิม เพื่อต่อเติมหัวใจให้เบิกบาน .................................................. แวะมาทักทายค่ะ และขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยมกันนะค่ะ ขอโทษด้วยอาจจะไม่ค่อยมีเวลาตอบ แต่จะพยายามมาอ่านกลอนของคุณนะค่ะ ....................................................
9 เมษายน 2547 23:55 น. - comment id 244371
ความหมายดี มาก ๆ นะ
10 เมษายน 2547 00:31 น. - comment id 244407
หน้าส่วนตัว
อ่านบันทึกเล่มเก่าพอเดาได้แล้ว
พอเห็นแนวความรักขมตรมใจยิ่ง
เสริมบทสร้างความรักไว้จากใจจริง
หน้าท้ายสิ่งที่หายไม่รักเขาจึงเอาไป......อิอิ
แก้วประเสริฐ.
10 เมษายน 2547 01:41 น. - comment id 244436
บันทึกเล่มนี้ของฉัน จะไม่มีหน้าสุดท้ายหรอกนั่นเธอรู้ไหม ด้วยไม่กล้าจะแต้มหมึกจารึกใจ ด้วยเพราะรู้ว่าอย่างไรไม่มีทาง ที่จะเป็นไปได้คล้ายห่วงหา ให้กับคนที่ร้างลาพาห่างหาย กลับมาชิดเคียงใกล้ในใจกาย และหมั่นหมายเหมือนเก่าที่เรามี *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบมาก และชื่นชมผลงานคุณเสมอมาค่ะ*-*
10 เมษายน 2547 10:22 น. - comment id 244570
.ในบทงานจารไว้ในหน้านี้ คอมพลีทลี่เธองานสวยสะท้านใส ฉันหลงรักตัวอักษรเธอร้อยใจ เธอจารไว้...หลุดเพียงหน้า..หน้าสุดท้าย เขียนดี หยิบไปให้ทั้งดวงใจเลยค่ะ คอมพลีทลี ขอพลีใจให้คุณไปเลย ทิกิ_tiki 8:59a.m. April 10,2004
11 เมษายน 2547 14:53 น. - comment id 245362
เขียนดี ชอบมาก ให้ความรู้สึกได้ดีมากเลย
13 เมษายน 2547 13:30 น. - comment id 246328
แค่นี้พี่ก้ออ่านไม่ หมดแล้วนู๋
13 เมษายน 2547 14:07 น. - comment id 246364
เพื่อนช้าน เพื่อนช้าน เก่งมั่กๆเลย
22 เมษายน 2547 00:29 น. - comment id 251865
หน้าสุดท้ายยังอยู่นะคนดี หน้าสุดท้ายยังอยู่นี่ไม่ไปไหน แต่เหตุที่หน้าสุดท้ายเหมือนหายไป เป็นเพราะเปิดไม่ได้....ชื้นน้ำตา
25 พฤษภาคม 2547 02:12 น. - comment id 273987
นี่ว่างๆแล้วเขียนหรอเนี่ย มิอยากเชื่อ.....แจ๋วเล๊ย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
