หากฉันไม่มีตัวตน ชีวิตคงไม่วุ่นวายสับสนอย่างนี้ มีชีวิตที่ไร้ค่าสิ้นดี อยู่ไปก็ไม่มีอะไร อยากไปอยู่บนฟ้ากว้าง มีแสงส่องนำทางสดใส เป็นนกตัวน้อยที่บินละล่องไป กับเพื่อนฝูงน้อยใหญ่หลายตัว มีชีวิตแสนสุข ไม่ต้องเป็นทุกข์คิดมากให้ปวดหัว ทำอะไรไม่ต้องรักษาตัว ไม่ต้องกลัวว่าใครจะหลอกเอา ไม่ต้องอยู่กับสังคมเมือง ที่รุ่งเรืองแต่ดูน่าอับเฉา มีแต่คนหลงผิดคิดมัวเมา อวดว่าเราเก่งกล้าไปกว่าใคร สังคมแห่งการแย่งชิง ชีวิตตนสำคัญยิ่งกว่าสิ่งไหน เห็นวัตถุสำคัญกว่าสิ่งใด หลงมัวเมาอยู่ร่ำไปหนอใจคน ไม่แหงนหน้ามองดูท้องฟ้า ไม่เคยเห็นแสงของดวงดาราสักหน ชีวิตจึงได้ช่างมืดมน เพราะว่าคนนี้ต่างเห็นแก่ตัว
8 เมษายน 2547 16:07 น. - comment id 243558
ให้ความหมายดีมาก ๆ เลยครับ..ผมชอบครับ *-*
8 เมษายน 2547 16:21 น. - comment id 243568
บนฟ้ากว้างทางนภาเวหาหน ฉันดั้นด้นดำเนินไปได้สุขี เหินเหนือเมฆเฉกเช่นเป็นอินทรี จรลีลัดรุ้งพุ่งสาดทอ
8 เมษายน 2547 16:33 น. - comment id 243577
อยากไปอยู่บนโลกสวย ที่มีคนที่รวยน้ำใจให้ ไม่อยากอยู่บนโลกที่โศกใจ ที่มีแต่ใครใครคอยแย่งชิง *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
9 เมษายน 2547 00:04 น. - comment id 243870
griktfuเพระดี