สับสน..วิ่งวุ่นวาย บีบรัด..คับแน่นรอบกาย ศีรษะ-----ปวดไม่หาย พร่าเลือน..ได้แต่ร้องไห้ อีกา...ตัวเดิมตัวนี้ เกาะ...ที่หน้าต่างบานนี้ ในเวลา...แบบนี้ แม้ว่าจะผ่านมาแล้วหลายปี เกาะเกี่ยว..ชุลมุน...พัลวัน ดูดดื่ม..ดึงดัน..ดื้อรั้น สับสน..ตัวจริงหรือฝัน จะอยู่ต่อไป...เพื่ออะไรกัน สิ่งเดียว..สิ่งเดิม..แต่สิ่งไหน สับสน..พร้อมกับสงสัย อยากรู้...หลุดพ้นอย่างไร หรือมีสิ่งเดียว...คือความตาย
6 เมษายน 2547 23:42 น. - comment id 242559
ยังจำได้ซิ ดีใจจังเข้ามา post คนแรก ดูสับสนจัง แต่อย่าบอกว่าทางออกคือความตายน่ะ เพราะความตายไม่ใช่ทางออก และไม่เคยเป็นทางออกที่ดีสำหรับใครๆ -- จะอยู่เพื่อใครต่อไป คำตอบคืออยู่เพื่อตัวเองน่ะ รักตัวเองมากๆ เป็นกำลังใจให้ ipereen นะ
7 เมษายน 2547 00:02 น. - comment id 242571
ยังจำด้ายยยยเสมอฮับ แต่ยังไงความตายก้อไม่ช่ายทางงงออกของปัญหานะคะ ตรงนี้นั้นมีกำลังใจ ให้สู้ต่อไปอย่าท้อถอย ค่อยค่อยก้าวเดินทีละน้อย แล้วอย่าเพิ่งคล้อยเรี่ยวราหมดแรง ่ คิดถึงเสมอนะคะ
7 เมษายน 2547 01:22 น. - comment id 242611
เป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะคะ
7 เมษายน 2547 13:21 น. - comment id 242750
จำได้ครับ ว่าแต่คุณจำผมได้รึเปล่า อิอิ *-* สับสนเรือ่งไรล่ะครับ *-* พู่กันก็สับสน อิอิ *-* มาเยี่ยมนะครับ *-*
8 เมษายน 2547 11:14 น. - comment id 243361
แหะๆ ขอบคุณทุกๆคนมากเลยนะคะ ที่จริงตอนที่เขียนเนี่ยรู้สึกเหนื่อยๆ ก็เลยออกมาเป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้หายแล้วล่ะค่ะ... **รักทุกคนจัง**