ห้องสี่เหลี่ยมแคบแคบกลิ่นคุกรุ่น มีไออุ่นเย็นเย็นเป็นน้ำไหว ไม่รับรู้เรื่องราวที่เศร้าใจ ทิ้งตัวไว้ไม่ใส่ใจทุกเรื่องราว หลบปัญหาผู้คนไม่สนใจ หลบหน้าใครที่ให้ใจปวดร้าว หลบสังคมที่เปรี้ยวขมบรมเน่า หลบจากข่าวเศร้าเศร้าเคล้าน้ำตา เบื่อคนโน้นด่าคนนี้พิรี้ร่ำ เบื่อน้ำคำสวยหรูดูไร้ค่า เบื่อสอสอสอพลอส่อมารยา เบื่อรถราปัญหามานานปี ในห้องแคบแยบยลคนไม่เห็น เป็นดังเช่นสวรรค์ชั้นฉิมพลี ระดาดาษจิตกรรมทำหลากสี มากมายมีหมู่หนังสือคือวิชา บนชั้นแรกแยกไว้วาไรตี้ ชั้นสองมีหนังสือนอกเวลา ชั้นสามหนังสือธรรมค้ำปัญหา ชั้นสี่มีตำรายาวิชัย มีเพลงเบาเคล้าใจเหมือนในฝัน ยินเสียงนั้นเหมือนดั่งเสียงน้ำไหล หยิบกีตาร์บรรเลงเพลงไม่เกรงใจ ทั้งเพลงไทยเพลงฝรั่งชั่งเข้าที นั่งนานมาถึงเวลาต้องไปล่ะ หยิบกระดาษชำระมาเช็ดสี จะจากไปอย่างนี้ไม่เข้าที ก่อนจะปรี่ดูดีดี เทน้ำรึยัง?
27 มีนาคม 2547 20:36 น. - comment id 237836
มาตอบเป็นคนแรกนะคะ อย่าว่ากันอีกล่ะ กลอนก็ชวนติดตามดีค่ะ
27 มีนาคม 2547 21:11 น. - comment id 237860
กลอนเพราะดีค่ะ
27 มีนาคม 2547 21:23 น. - comment id 237864
เคยเห็นภาพภาพนี้มาครั้งหนึ่ง หวังใจซึ่งคือคนที่ซ่อนหา หลบกายพักหักคลายพบในลีลา เล่าเนื้อหาซาบซ่านลึกนึกขำนาน
27 มีนาคม 2547 22:51 น. - comment id 237917
จะพยายามดูให้ดีที่ทำไว้ ได้ตักน้ำใส่ให้หรือยังหนา จะตรวจสอบให้รอบครอบในทุกครา และในทุกวันเวลาที่เข้าเอย *-*แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะค่ะ ชอบรูปจัง*-*
1 เมษายน 2547 00:07 น. - comment id 239521
แต่งได้เข้ากับชีวิตจริงดี