แล้วคืนนี้ฉันจะข่มตานอนอย่างไร เมื่อคนที่อยู่ข้างๆหายไป ... กระทันหัน เข้ามากอดแล้วบอก ... เราเลิกกัน ให้รักเรากลายเป็นฝัน ... พูดได้ไง เมื่อเช้ายังคุยกันดีอยู่ มื้อเที่ยงยังอร่อยด้วยกัน ... ใช่ไหม อาทิตย์ก่อน ... ยังไปดูหนังด้วยกันไง รักตลอดไป ... ใครบอกกัน สบตาฉัน ... แล้วยิ้มหวาน คิดว่าฉันไม่ทรมาน ... เธอคิดแค่นั้น ทำกันได้ไง ... ไหนว่าจะไม่ทิ้งกัน งงเลยฉัน ... เมื่อรัก ... พลันเปลี่ยนไป นี่คงเป็นแค่มุข เธอแค่ล้อเล่นรับมื้อเย็น ... ใช่ไหม บอกฉันที ... อย่าทำหน้าแบบนี้ ... อย่าไป คืนนี้เรายังอยู่ด้วยกันใช่ไหม ... ฉันรู้ ... เธอไม่ใจร้าย ... รักเราไม่กลาย ... เรายังรักกัน
27 มีนาคม 2547 19:43 น. - comment id 237786
อืมส์..... สุดบรรยาย... เขียนได้ไง..นี่... ไม่มีคำชมอื่นใด.... นอกจาก.....ชอบน่ะ....ชอบมาก...... น้องรัก.......
27 มีนาคม 2547 20:03 น. - comment id 237804
เธอมาคบพร้อมลูกคิดเครื่องคิดเลข เธอนั่งเสกท่องบ่นมนต์คาถา เธอใส่ข้อมูลเอกสิทธิ์พิจารณา แล้วหันกลับมาบอกว่าขอทดลอง ......ไปเถิดไปไม่รักดีอย่ามีหวัง ชีวิตนี้ของฉันใช่จองหอง แผ่นดินไร้ใบพุทราก็ไม่ปอง อย่าลองของแม้อีกวันเพราะฉันเข็ดเธอ... มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ทิกิ
27 มีนาคม 2547 20:46 น. - comment id 237847
นี่มันอะไรกันหรือนี่ อยู่ดีดีเธอก็มาเปลี่ยนผัน บอกแค่คำเดียวที่หัวใจล่นพลัน เป็นคำที่แสนสั้นว่าเราเลิกกันนะเธอ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
28 มีนาคม 2547 01:07 น. - comment id 238000
โอ๊ย ... ดีใจสุดจะกล่าว ที่พี่ๆชอบกัน ... ขอบคุณที่คอยตามอ่านและให้กำลังใจกันนะคะ