ลมระริ้วพริ้วผ่านกายให้สยบ จิตสงบไร้สำเนียงเสียงสับสน เหนื่อยนักหนากับสังคมอลวล เหมือนวังวนรุมรัดเร้าให้เข้าไป ช่างโดดเดี่ยวเดียวดายไร้คุ่คิด จะผ่อนจิตจะพักกายได้ตรงไหน วันทุกวันก็เหมือนกันต่างอย่างไร ในเมื่อใจยังเหนื่อยล้าไม่ต่างกัน คิดประหวัดผูกใจจ่อแต่ก่อกิจ พรหมลิขิตกำหนดให้ไร้ความฝัน ต้องสานต่อก่อกอบกิจที่ผูกพัน ที่อนันต์มาถาถมทนทรมาน สุดเหน็ดเหนื่อยหน่ายล้าใจข้าเอ๋ย มันไม่เคยจะผ่อนคลายให้หรรษา คนอื่นเขายิ้มหัวสุขอุรา แต่ตัวข้ายิ้มเพียงหน้าแต่ใจตรม
25 มีนาคม 2547 23:47 น. - comment id 237057
...เหนื่อยจริงหรือเปล่า แล้วเงาที่ตามไปไหน กลับมาหาเงาแล้ว..เข้าใจ ก็พร้อมจากไปทันที.. ..ลาก่อน คงไม่ได้ย้อนมาที่นี่ จากไปด้วยความเข้าใจอันดี จบเสียที..ขอให้โชคดีตลอดไป
25 มีนาคม 2547 23:51 น. - comment id 237063
ขอต้อนรับการกลับมาอีกครั้งนะ หายไปนานเลยนะ ตั้งนาน และ นานโคตร อ่ะ ขอโทษนะที่ใช้คำหยาบอ่ะครับ ลีลาการเขียนสุดยอดเหมือนเดิม
26 มีนาคม 2547 03:02 น. - comment id 237118
..สวัสดีค่ะ.. ..ลมระริ้วพริ้วไหว..ใยใจหมอง. สิ่งที่ตรองที่เห็น..เป็นแค่ฝัน. กำลังใจ.มุ่งหมาย.ทักทายกัน.. ขอพบวัน..แสนสุข..ทุกข์มลาย.......นะคะ ..~-~..
26 มีนาคม 2547 09:11 น. - comment id 237136
มีดอกไม้ชายคาในร่มรัก มาลัยภักดิ์หอมกรุ่นวางเคียงหมอน มีอ้อมตักอุ่นอุ่นให้หนุนนอน มีคำอ้อนมีน้ำใจที่ใสค่า เปลือกภายนอกดำรงร่างทำหน้าที่ เนื้อใจดีบ้านภายในใจหอมกว่า เกิดมาแล้วในร่มพุทธฉัตรชีวา อย่าเหว่ว้า..ใครคนนี้ยินดีรอ.. รอให้กลับมาพักผ่อนอนนับดาวมิหนาวใจในชานเรือนไทยที่มีดอกไม้หอมๆ มีดวงใจน้องพี่แสนดีแสนรักรอประโลมใจ แล้วใยหายหน้าไป.. ดีใจที่กลับมาแบบล้าใจ..ค่ะ ราวกับว่ามาแวะขอเติมน้ำใจที่ปั๊มเรือนไทยแห่งนี้เลยค่ะ คิดถึงเสมอ
26 มีนาคม 2547 16:16 น. - comment id 237307
อ่อนล้าใช่ไหมในวันนี้ เธอคนดีของฉัน อ่อนล้าหมดแรงกำลัง เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจ สู้นะลุกขึ้นเถอะ ถ้าเธอจะเจอะเจอกับปัญหา เธอรู้ไหมอุปสรรคนานา เธอไม่เคยต้องฟันฝ่าลำพัง เธอยังมีฉันอยู่ และพร้อมจะต่อสู้ต่อไปไม่หยุดยั้ง ขอเพียงเรามีกัน อุปสรรคไม่สำคัญเชื่อฉันเธอ *-*กลอนไพเราะดีค่ะ แต่เศร้าจัง เอาเป็นว่ามาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
10 เมษายน 2547 11:51 น. - comment id 244618
พักมาสิบกว่าวันแล้วนะคะ .. อย่าอู้ค่ะ ตื่นๆๆๆๆ