นาฏดรุณีศรีอรัญ ฯ

นวธานีศรีพฤทเธศวร

สาวเอยแม่สาวตาหวาน                 นงคราญแน่งน้องผ่องใส
เอวองค์อ้อนแอ้นอรทัย                 จับใจจริงเจ้าสาวอรัญ
ยามเช้าแสงทองส่องเวหา              กัลยาชวนกันไปไพรสัณ
เกล้าผมห่มผ้าแพรพรรณ              เฉิดฉันท์ดั่งโพยมโฉมพธู
เหล่านุชสุดสวยนวยนาฏ               ลีลาศยาตรเยื้องไปสู่
ปราสาทเขาน้อยสีชมพู                  ที่อยู่ริมไพรพนาวัลย์
หอมเอยกลิ่นแก้วกลางป่า              เสียงยูงเป็ดก่าไก่ขัน
ดำเนินเดินเรียงเคียงกัน              ถึงถิ่นที่มั่นหมายมา
น้อมก้มเกศกราบปราสาท              อภิวาทเทวัญชั้นฟ้า
ผู้สถิตถิ่นสถานบุราณมา                 บันดาลเบื้องบูรพาให้ร่มเย็น               บทบรรเลงเพลงระบำ				
comments powered by Disqus
  • นวธานีศรีพฤทเธศวร

    25 มีนาคม 2547 11:38 น. - comment id 236687

    ไพเราะมากๆๆเลย  เรียนด้านนาฏศิลป์มาเหรอคะ ถ้อยคำเรียงร้อยเป็นเรื่องราวดีมากๆๆเลยคะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    25 มีนาคม 2547 14:23 น. - comment id 236816

    แต่งได้ไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ  มาชื่นชมผลงานนะค่ะ  อ่านแล้วเห็นภาพความงดงามครั้งนี้เลยค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน