รักเริ่มต้นกลมกลืนดังเกลียวหมอก อาทิตย์หยอกส่องแสงแห่งห่วงหา สายลมโบยพาความชื่นสุขอุรา ให้นำพาความรักเน้าเคล้าเคลียกัน เจ้าเกลียวหมอกเวลาสายคล้อยลงต่ำ แสงตะวันสาดแสงจ้าพาใจหาย เมื่อความรักของเราเริ่มละลาย พาใจหายความเศร้าใจในอุตรม ลาแล้วเจ้า นางที่รักของพี่ข้า หยาดน้ำตาหล่นในใจไม่รู้หาย ความทุกตรมรมณ์อุราพาใจกาย ต้องห่างหายนางที่รักปักดวงใจ ชิดกายใจชิดกายใจชิดกายใจชิดกายใจ...............................................ห่างไกล
22 มีนาคม 2547 20:14 น. - comment id 235124
เห็นเหลียวหมอกใจหายกับสายหมอก กล้วรักหลอกหลอกรักดังหมอกสาย พอตะวันยันขึ้นไอหมอกคลาย รักสลายลายร้างสร่างสัมพันธ์ ....................................... ข้าพเจ้ามาทักทายจ้ะ เขียนได้ดีจัง
22 มีนาคม 2547 20:41 น. - comment id 235140
ห่างเพียงกายใจชิดสนิทแนบ รักอิงแอบในทรวงเฝ้าห่วงหา แม้นห่างไกลใจไม่ลับกับเวลา รอเธอมารับขวัญทุกวันคืน..........ฯ มาร่วมคิดถึงคนที่...ห่างไกล...นะคะ... แวะมาทักทายค่ะ...
23 มีนาคม 2547 13:35 น. - comment id 235469
ไม่ว่าจากเพียงใดใจคิดถึง ยังคนึงห่วงหาอยู่เสมอ แม้ไม่เห็นหรือพบประสบเธอ ก็ยังเพ้ออยู่รู้ไหมในทุกวัน *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
25 มีนาคม 2547 08:35 น. - comment id 236632
ใจชิด...พอ