ความรู้สึก-ปัญญา-มือขวา = บทกลอน

น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

จับดินสอบรรจงลงความคิด
เขียนนถูกผิดดีร้ายได้ทุกอย่าง
เขียนรักล่มจมดินสิ้นหนทาง
เขียนความเหงาอ้างว้างไร้ทางไป
ใช้สมองลองปัญญาค้นหาคำ
แต่งให้ขำให้สนุกสุขสดใส
เติมสีสันในบทกลอนคล้ายสอนใจ
แต่งต่อไปเพราะเอาใจใส่บทกลอน
มือข้างขวาพาลอยล่องท่องความฝัน
คืนผ่านวันผ่านไปไม่หลอกหลอน
เป็นฝันร้ายฝันดีมีทุกตอน
เขียนคำสอน รักลวง พ่วงโชคชะตา
ใช้สมองสร้างสรรค์ให้บรรเจิด
เขียนคำเลิศเพริศหูให้หรูหรา
เขียนความรักความห่วงใยที่ได้มา
เขียนความซ่าส์ ความดีที่ได้ทำ
ความรู้สึกบอกให้มือช่วยรื้อฟื้น
ความขมขื่นฝืนจนทุกข์ทนล้ำ
ความเสียใจในทุกสิ่งทิ้งให้จำ
ความเจ็บช้ำเหลือแสนแน่นในทรวง
มือเริ่มเมื่อยใจเริ่มล้าขอลาก่อน
สมองสั่งอยากพักร้อนอย่างใหญ่หลวง
ความรู้สึกได้จากไกลขอไปทวง
คืนวันล่วงนานเท่าใดใจเหมือนเดิม				
comments powered by Disqus
  • tiki

    18 มีนาคม 2547 04:02 น. - comment id 232644

    เขียนได้ดีมากค่ะ ฟ่าง
    พัฒนามากเกินจะหยุดแล้วนะคะ
  • น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม...

    18 มีนาคม 2547 04:44 น. - comment id 232667

    ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะพี่ เขิลลลซะเรา ขอบคุณมากค่ะพี่ ฟ่างจะพัฒนาให้ดีขึ้นจากนี้ต่อไปค่ะ
    
    
  • น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม...

    18 มีนาคม 2547 05:01 น. - comment id 232672

    เมื่อมือไร้พลังที่จะสาน ปัญญาไม่อยากจะออกความคิด แต่มีอยู่อย่างเดียวคือ ความรู้สึกที่ไม่ว่าจะอ่อนล้าหรือไม่อยากแสดงความคิด แต่ก็ยังรู้สึกตลอดเวลา
    
    ยากเหลือเกิน..ที่จะปิดบังความรู้สึกที่มี
    เจ็บปวดเหลือเกิน...ที่ได้รู้สึกแบบนั้น
    ทรมานเหลือเกิน...ที่ได้รู้สึกว่าไม่มีใคร
    
    ความรู้สึกที่มีอยากที่จะพร่ำเป็นบทกลอน...แต่มือไร้พลังที่...ปัญญาไม่รู้จะหาถ้อยคำที่ไหนเพื่อที่จะบรรยายความรู้สึกที่มี
    
    ได้แต่นั่งเศร้า คนเดียว
    
    ความเจ็บปวดที่มีได้ทวีขึ้นตามลำดับ
    
    จะยังมีใครอีกไหมที่เจ็บปวดได้แบบนี้
    
    จะยังมีใครอีกไหมที่ต้องการคนแบบนี้
    
    จะยังมีใครอีกไหมที่ทิ้งกันไปแบบนี้
    
    จะยังมีใครอีกไหมที่จะทำร้ายกันแบบนี้
    
    จะยังมีใครห่วงหากันบ้างไหม
    
    มองดูรอบๆตัว แล้วยิ่งทำให้หมองหม่น
    
    เมื่อมือไร้พลังที่จะสาน ปัญญาก็ไม่อยากจะออกความคิดเห็น ความรู้สึกที่เจ็บปวดคงจะตายด้านไปเองเช่นกัน
    
    
  • น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม...

    18 มีนาคม 2547 05:09 น. - comment id 232673

    -- ไม่เคยมีความผูกพัน
        เพราะฉันนั้นไม่เคยได้รับ
        ความทุกข์คอยจ้องจะจับ
        คือผลลัพธ์ของความโดดเดี่ยว
    
    -- เมื่อฉันเลือกเกิดไม่ได้
       ก็ขอร้องไห้อย่างเปล่าเปลี่ยว
       เมื่อไม่มีใครสนใจ ขออยู่อย่างเจียน ตายคนเดียว
       ความรู้สึกมันห่อเหี่ยว ขออยู่อย่างโดดเดี่ยวแล้วกัน
    
    
  • เรนเอง..

    18 มีนาคม 2547 08:40 น. - comment id 232695

    ..อรุณสวัสดิ์..นะคะฟ่าง...
    บทกวี ..ของฟ่าง...
          ..เขียนได้ ..ความหมาย..ดีมากเลยคะ...
     เรน..แวะมา..ทักทาย..ฟ่างนะ...
             ...
  • กระดานโต้คลื่น

    18 มีนาคม 2547 10:39 น. - comment id 232723

    น้องฟ่าง........คิดได้ดี แล้วเขียนได้ดีนะ.......
       แวะมาเจ้าค่ะ
  • ใยแมงมุม

    18 มีนาคม 2547 12:36 น. - comment id 232795

    มาทักทายค่ะ...
    เปงกำลังใจให้ค่ะ...
    
    - - กลอนเพราะนะคะ - -
  • รักคุณคับ

    18 มีนาคม 2547 16:01 น. - comment id 232919

    โห..อาฟ่างเรา..เก่งใหญ่แล้ว ว ว..^_^
  • วาพราว

    18 มีนาคม 2547 16:04 น. - comment id 232923

    สิ่งที่ฝันวาดบรรจงเขียน
    สิ่งที่ใจเฝ้าพากเพียร
    คือสิ่งที่ล้วนออกมาจากความรู้สึกภายใน
    
    เมื่อใดที่มือไร้เรี่ยวแรงจะสาน
    เมื่อใดที่เหนื่อยท้อมาเนิ่นนาน
    ขอดวงไฟที่ลุกโชนในจิตใจอย่าสั่นไหว...
    ขอดวงไฟที่ลุกโชนในจิตใจช่วยนำทาง...
    เขียนความฝันด้วยสองมือให้งดงาม
    
    
  • น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

    19 มีนาคม 2547 05:25 น. - comment id 233226

    เมื่อเวลาที่ไม่มีใคร รู้สึกถึงความสุขบ้างไหม ไม่เลยสินะ เพราะไม่มีใครข้างกาย ไม่รู้จะเริ่มยังไง และก็ไม่รู้ว่ามันจบลงตอนไหน
    
    
  • ชัยชนะ

    19 มีนาคม 2547 06:15 น. - comment id 233227

    จับปากกาลากเส้นสายบรรยายโศก
    ในหัวอก ท้อใจไย ในชีวิต
    ดูโดดเดี่ยว เดียวดาย คล้ายมืดมิด
    คนใกล้ชิด รอบข้าง มองบ้างเธอ
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    21 มีนาคม 2547 17:01 น. - comment id 234363

    มือวางแป้นนิ้วสัมผัสจัดอักษร
    พิมพ์เป็นกลอนแน่นอนป้อนห่วงหา
    นิ้วสัมผัสแตะแป้นพิมพ์ยิ้มอุรา
    แล้วร่ายมาเป็นกลอนอ้อนผู้คน
    
    *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
  • น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

    21 มีนาคม 2547 18:15 น. - comment id 234417

    จับดินสอเขียนไปบรรยายโศก
    คล้ายว่าโศกทุกข์ทนจนหม่นหมอง
    มองรอบข้างแล้วร้องไห้ใจไม่ปอง
    เจ็บอยากร้องเพียงใดใครได้ยิน
    
    รอบข้างคือความจริงทิ้งวิเวก
    ใจโดนเสกอยู่ภายใต้ในสายสิญจน์
    กลัวความช้ำกล้ำกลายทำร้ายสิ้น
    ความเคยชินที่เคยได้ไม่อยากจำ
    
    จับดินสอขีดเขียนร้อยเรียงเล่า
    เขียนความเหงาที่เผาใจให้คมขำ
    เขียนความโศกที่อยู่ในใจสีดำ
    เขียนความช้ำบรรยายผ่อนคลายใจ
    
    --------ตอบคุณชัยชนะ-----------
    
    
    
    
  • น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

    21 มีนาคม 2547 20:11 น. - comment id 234498

    แค่คำพูดออดอ้อนใจนอนนึก
    ความรู้สึกห่วงหาพาโหยหวน
    ใจกังวลจนตัวเราเฝ้าคร่ำครวญ
    รักโรยรวนล่วงวันพลันจากจร
    
    -------ตอบคุณผู้หญิงไร้เงา--------
  • น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

    21 มีนาคม 2547 20:15 น. - comment id 234501

    เมื่อวันใดที่ปวดร้าว...ขอแค่ไม่อยากให้เจ็บมาก
    
    เมื่อเวลาที่เหงา...ขอแค่ไม่เหงามากเกินไป
    
    เขียน...เพื่อบรรยายความรู้สึก
    
    ความคิด...กลั่นความรู้สึกที่มีภายในใจ
    
    ความรู้สึก...กลี่นกรองทุกประโยค
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน