หน้าส่วนตัว
ลมเอยเอ๋ย เคยชื่นใจ ได้ผ่านพ้น
เมฆฟ้าฝน ทนกระหน่ำ กรำความหนาว
คืนฟ้าโปร่ง โล่งสายตา จันทรา-ดาว
หยดน้ำค้าง ก็พร่างพราว ลงสู่ใจ
เขียวชอุ่ม พุ่มไหว ก็ได้ผลัด
ใบระบัด ปลิวว่อน ร่อนเรื่อยไหล
กิ่งก้านพุ่ม เคยคุ้มดิน ณ ถิ่นใด
อาจเหลือเพียง ซากไม้ ที่ตายพัง
ระแหงเหือด เดือดขอด ตลอดรอบ
ที่ตรงกรอบ ณ ขอบฟ้า เฝ้าว่าหวัง
ขาดหนึ่งน้ำ ค้ำชีวิน สิ้นกำลัง
ก็อ้างว้าง หมดหวัง อย่างหมดใจ
อาทิตย์ดับ ลับเลื่อน แทนเดือนคล้อย
ก็ล่องลอย คอยกาล ถึงวันใหม่
สุรีย์ส่อง ตรงร่องฟ้า ในคราใด
ก็จะเห็น เป็นวันไหม่ ในสายตา
ถึงยามผลัด คงต้องผลัด ขจัดขั้ว
ใบระรัว ปลิดคว้าง กลางเวหา
ถึงฤดู ชูกลีบช่อ รอเวลา
จะกลับมา ให้ร่มรื่น คืนถิ่นเรา
พู่กันของหูกวาง 14 มี.ค. 2547 18:29 น. - ID 48737 
1038
16
0
14 มีนาคม 2547 19:02 น. - comment id 230776
เพราะจังค่ะ... จะไปไหนค่ะ แล้วจะกลับมาอีกเมื่อไหร่
14 มีนาคม 2547 19:07 น. - comment id 230778
ใบไม้ ..ผลัดใบ..ร่วงหล่น..
เปรียบคน ..ต้องค้น.. ความหมาย..
..ใบไม้..หนึ่งใบ..เรียงราย..
รอบกาย ..เวิ้งว้าง.. เส้นทาง.. ปริศนา..
..เขียน..บทกวี..ตรงนี้...
บอกคนดี ..อย่าได้ ..อ่อนล้า..
สิ่งที่ให้ ..มากมาย..คุณค่า..
ทักทาย..กับเวลา ..ที่น้อยค่า.. ของใครๆ..
เรน..ขอโทษ..ระกาน..
เขียนสิ่งนั้น .. จากหัวใจ..
..อ่านบทกลอน.. ที่ให้...
ผูกพัน ..มากไป.. ขอไว้ ..เป็น..ความทรงจำ..ดีๆ...
...
..บทกวี..เศร้า..มากเลยคะ..
14 มีนาคม 2547 19:29 น. - comment id 230797
พี่พู่กันฯคะ....
..จะลา..ไปไหนร่า...
..อย่าดิคะ.. อย่าพึ่งไป..
..เรน อยากรู้ ..พี่มี..เหตุผลอะไร...
..บอกเรน..ได้มั้ย ..แบบ..ตอนนี้..หัวใจเรนร้องไห้ ..ฮือ..ฮือ..
..เรน..พึ่งมา...
พี่พู่ฯ มาลา .. เรน..น้อยจาย..
.หรือว่า.. ..ซัมเมอร์..ติดตรงไหน..
..วิชา..อาราย..สำคัญแค่ไหน..บอกเรน..น๊า..
..แบบ เรน..จะแอบ..
ย่องไปแบก..ตำรา ..
..พี่พู่กัน..ของหัวกวาง.. ต้องสัญญา..
..กลับมา.. เขียนกลอน..
..เรน..อ้อน.. อีกครั้ง.. นะคะ..
..อันนี้ เรน..ตอบ..ที่บ้านเรนนะคะ..
กลัว ..พู่กัน..ของเรน..(โห้ยย.. ม่ายใช่ดิ!!..)..
จะไม่ได้..เข้าไปอ่าน..
..เรน..ขออนุญาต..
แบกมาไว้ ...ที่นี่ ..นะคะ...
14 มีนาคม 2547 19:45 น. - comment id 230806
เศร้า.... มายืนทำหน้าเศร้า.. ดูเจ้าผลัดใบ.. แล้วจะมายืนยิ้ม.. อีกที.. วันเจ้าผลิใบ...
14 มีนาคม 2547 20:20 น. - comment id 230822
จะรอกาลกับมาของน้องชาย แม้พี่จะต้องเดียวดายเพียงใดนั้น ก็จะรอเธอมาร่วมแบ่งปัน ในสัมพันธ์ญาติมิตรชิดอุรา *-*รักและห่วงใยน้องชายเสมอนะค่ะ กลอนไพเราะมากๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งจัง*-*
14 มีนาคม 2547 21:39 น. - comment id 230868
ผลัดแล้วอย่าลืมกลับมานะคะ...
14 มีนาคม 2547 23:15 น. - comment id 230912
กลอนเพราะเหมือนเดิมเลยอ่ะ ^-^
14 มีนาคม 2547 23:15 น. - comment id 230913
รีบกลับมานะ
14 มีนาคม 2547 23:23 น. - comment id 230918
เรารออยู่นะจ๊ะ
15 มีนาคม 2547 01:32 น. - comment id 231004
ถึงจากไปแต่ใจยังคงอยู่
อยากให้รู้..มีคนคอยอยู่ตรงนี้
เจ้าจากไกล...พี่ขอให้เจ้าโชคดี
กลับมาที่นี่..เมื่อไหร่..อย่าลืมกัน
ขนาดจันทร์กลางวันยังลาลับ
แต่ยังกลับฉายแสง..คืนสุขสันต์
แล้วตัวน้อง..เฉกเช่นอะไรกัน
ไม่พ้นจันทร์..ที่ต้องกลับ ..มาให้เชยชม
*-* อิอิ มั่วนิ่มเจงๆ ตอนนี้พี่ปวดหั๊ว ปวดหัว..งานส่งยังไมเสร็จ เฮ่อ....*-* วัยรุ่นเซ็งเลย
15 มีนาคม 2547 02:01 น. - comment id 231026
แต่งเรพาะมากเลยนะ ***ดูเมลด้วยนะ** ถึงคุณเสียงเรียกจากสายลมเราก็รอแต่เอ๊ะรออะไ พูดเล่นนะครับอิอิ
15 มีนาคม 2547 07:41 น. - comment id 231062
ธรรมชาติสร้างสรรค์ให้น่าชม
15 มีนาคม 2547 14:08 น. - comment id 231207
อ้าว!!พี่พู่กันจะไปไหนซะล่ะ แล้วแบบนี้ช็อกแล็ตจะได้อ่านกลอนเพราะๆอีกไหมนี่......จะไปไหนๆก็ขอให้พี่กวางกลับมาแต่งกลอนเพราะๆให้อ่านอีกเร็วๆนะคะ จะรออ่านกลอนเพราะๆของพี่กวางค่ะ........ จะรออ่านกลอนเพราะๆ..นะพี่พู่กัน ไม่รู้ว่าวันต่อไปจะได้เจอไหม แต่ก็จะรออ่านกลอนของพี่กวางต่ะไป กลับมาไวๆ...ให้รู้ไว้ว่ามีใครยังรอ........(อ่านกลอนของพี่พู่กัน อิๆ)
15 มีนาคม 2547 16:12 น. - comment id 231313
อ้าวๆ ทำงี้ได้ไง จาไปแห่งหนตำบลไหนละคร่า เหอๆ กลอนเพราะเนอะ มาทักทายค่ะ
15 มีนาคม 2547 16:20 น. - comment id 231327
เมื่อใบไม้ปลิวไหวไปไกลป่า หวังกลับมาหล่นลงตรงทางเก่า วัฏจักรหมุนคว้างอยู่นานเนา ขอเพียงเงาแห่งมิตรไม่ปลิดตาม โชคดีทุกๆ กาลครับ
19 มีนาคม 2547 12:53 น. - comment id 233301
...ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ตอนนี้ ยังไม่ค่อยได้ว่าเล้ย หางานทำเวียนหัวเลยครับ ว่าจะมาคุยกันเยอะ ๆ ก็ไม่ได้คุย อยากคุยกันกับเพื่อน ๆ มากนะครับ ...แต่มันไม่ค่อยว่างเหมือนก่อนแล้วล่ะสิ..*-* ขอบคุณทุกคนที่มาเยี่ยมนะครับ ...*-*
23 มีนาคม 2547 12:37 น. - comment id 235427
^___^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
