มีหัวใจดวงหนึ่งได้พึงพิศ สวยด้วยจิตสดใสในวัยสาว แม้เธอผ่านชีวิตผ่านเรื่องราว ที่แสนเศร้าเหงาระทมจมน้ำตา แต่หัวใจช่างงามนามใดเปรียบ หาใดเทียบเคียงเจ้าได้เลยหนา มีดอกไม้แสนสวยเต็มอุรา ใครได้มาดอมดมชมชื่นใจ บทกวีที่เจ้าเฝ้าคอยพร่ำ แต่ละคำอ่านแล้วสมอารมณ์ใส ได้รอยยิ้มคลายทุกข์ที่อยู่ใน ใครหัวใจพบเศร้าเจ้าปลอบโยน ปิดผนึกได้ยังไงใจแบบนี้ หญิงแสนดี แม้ไร้เงา เขาก็สน ไม่ไร้ใจเป็นพอ หนอ กมล อีกสักหน นะคนดี อย่าหนีเลย .........................................................^_^
13 มีนาคม 2547 17:20 น. - comment id 230227
มาถึง...ก็มาออดอ้อน... มาเว้าวอน..แม่น้องสาว... หัวใจ..คนไร้เงา.... เขาเก็บ..มานมนาน... อยากดูเหมือนกัน.. วันที่เปิดผนึก.. ว่าใจเธอลึก..สักเพียงไหน.. ทำไมไร้เงา...และไร้ใจ.. ไม่รักใคร..เลยสักที.. ***มาต้อนรับ หยกกลับบ้าน...ขออนุญาติพาดพิง..ถึงตูนต่อ....ก็ .........นี่นา....มาอ่านแล้วอย่าค้อนพี่หล่ะ....ไปค้อนพี่หยกแทนเลยไป..** อิ ๆ
13 มีนาคม 2547 17:50 น. - comment id 230241
คุณภูตะวัน .... จะมาอ้อนน้องสาวฉัน รอหน่อยล่ะกัน....เขาใจแข็ง แต่หัวใจสีแดงแดง.... ใช่ว่าจะแข็ง....ได้ตลอดไป.... ........................................... ไปอ้อนกันตรง ๆ ดีกว่าน่า คนเขียนกลอนคนนี้........ กลัวเจอลูกหลงจ้า........... .......................................... ขอบคุณสำหรับการต้อนรับค่ะ ..........................................
14 มีนาคม 2547 00:18 น. - comment id 230415
ถ้าอยากรู้จะเปิดไหม รอหน่อยเป็นไรในที่นี้ เดี๋ยวจะขึ้นหน้าใหม่ให้คนดี ให้รู้ความนี้ได้แน่นอน *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่จริง ๆ อยากบอกปิดมานานเปิดไม่รู้จะออกหรือเปล่านะค่ะ อิอิ อ้อฝากบอกพี่ภูด้วยค่ะ ไร้เงายังไม่ไร้ใจค่ะ อิอิ*-*