คืนวันเสาร์...... เป็นทุกคืนที่ฉันนั่งจับเจ่ากับความเหนื่อยล้า เหนื่อย...เพลีย...คิดถึงวันคืนที่เดินหน้ามา ปฏิทินเดินไปไม่ช้า..ชีวิตก็พัดความเหงาเข้ามา จนเต็มใจ คืนวันเสาร์ เสียงพากย์ฟุตบอลเบาๆ ทำให้คิดถึงเธอรู้ไหม ที่จริงเปิดทีวี ฉันเองก็ไม่รู้จะดูอะไร แค่เคยชินที่เคยมีเธอนั่งดูบอลไป และฉันก็นั่งมองคนดูบอลทุกที คืนวันเสาร์ คิดถึงใครในวันเก่า ที่เคยโทรมา เวลานี้ ฉันเองก็ไม่อยากโทรไปหาใคร...ไม่มีใคร...ให้มี ยังเหนื่อยหน่ายลำพัง ในคืนนี้ ที่เดียวดาย คืนวันเสาร์ ฉันเองคงยังไม่มีเรื่องเล่า จากความทรงจำที่ขาดหาย ต้มมาม่ากินคนเดียว....แค่หนึ่งซอง ยังเกินอิ่มไป เพราะไม่มีเธอคอยมาแย่งกินให้...เหมือนทุกที คืนวันเสาร์ ไม่มีเธอตรงที่เก่า....มีแต่ภาพเงาของเธอ..ทุกที่ สมุดบันทึก....ฉันไม่นึก จะเขียนบทกวี อยากเพียงนั่งมองฟ้า...ปล่อยอารมณ์เหงาอย่างนี้ เรือยไป คืนวันเสาร์ ว่างมากจนถูกขับเคลื่อนด้วยความทรงจำเก่าๆ จนฝันร้าย ไม่ได้เป็นอะไรหรอกนะ ถึงแม้จะดูเหมือนว่าเป็นอะไร แค่คืนเหงาของคนเหนื่อยหัวใจ...ที่ว่างมากเกินไป...และคิดถึงเธอ เฮ้อ....คืนวันเสาร์...คืนเหงาๆ....เคยเป็นกันบ้างไหมคะ ไม่มีอะไร ไปอ่านเจอกลอนของคนหนึ่ง ชอบมาก เลยเขียนตอบให้ เดี๋ยวเอาของเขามาให้อ่านด้วยดีไหมคะ..... ลองอ่านดูนะ ชอบจริงๆ........
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม 7 มี.ค. 2547 01:10 น. - ID 48128 
2366
7
0
7 มีนาคม 2547 01:11 น. - comment id 226309
นี่ค่ะ....กลอนต้นฉบับบที่บอกไว้ คืนวันเสาร์... นั่งพิมพ์กลอนเหงาเหงา...หน้าคอมพิวเตอร์ พยายามทบทวนเรื่องระหว่างฉันและเธอ เพื่อจะพบว่า...มันพร่าเบลอ...จนเกินไป คืนวันเสาร์.... เสียงพากย์ฟุตบอลเบาเบา...จากทีวีที่เปิดทิ้งไว อยากเขียนกลอนรัก...แต่ความรักก็ไม่มีใคร ฟุตบอลจบครึ่งแรกไป...ก็ยังไม่มีอักษรตัวไหน...แม้สักตัว คืนวันเสาร์.... นึกถึงใครซักคนที่เราจะโทรไปบอกว่าปวดหัว คิดไป...คิดมา...เพื่อจะพบว่า...มันน่ากลัว คนเป็นพันรอบตัว...แต่นึกไม่ออกว่าจะโทรหาใคร คืนวันเสาร์... ใครจะอยากนั่งฟังเราเล่า...เรื่องไม่สดใส มือกดรีโมทเปลี่ยนช่อง...แต่สายตาเหม่อมองไกล มาม่าที่ต้มทิ้งไว้...เส้นคงใหญ่จนคับชาม คืนวันเสาร์... ไม่มีกลอนรักเศร้า...ไม่มีกลอนไหวหวาม คืนที่ดาวไม่สวย...ฟ้าไม่ใส...และจันทร์ไม่งาม คืนที่มีแต่คำถาม...เต็มหัวใจ คืนวันเสาร์... นาฬิกาเรือนเก่า...ยังคงเคลื่อนไหว ทุกอย่างรอบรอบเรา...ยังคงก้าวเท้าเดินไป เป็นห่วงอยู่ก็แต่หัวใจ... ที่เหน็ดเหนื่อยกับคืนร้างไร้... จนไม่อยากเดิน...
7 มีนาคม 2547 01:27 น. - comment id 226311
เป่นเพราะว่ารักเธอมากว่า หน่ะครับใช่ไหม ส่วนมาก ศุกร์ เมา คืนวันเสาร์ จะนอน อ่ะ อิอิ
7 มีนาคม 2547 01:39 น. - comment id 226313
ไอ้..น้องยศ... โกหก... เมาแค่ไหน... คืนวันเสาร์...ไม่เห็นเคยนอน.... On-M ทั้งคืน.. อิ ๆ มาประจาน..ผ่านหน้าคนอื่น อ้อ..ลืมทัก..เจ้าของบ้าน..แล้ว ปัจจุบัน..คืนวันเสาร์..ทำอะไร?
7 มีนาคม 2547 08:26 น. - comment id 226402
เหมือนกับเช้าวันอาทิตย์ ที่ฉันมักมีใครสักคนมาหา แต่ตอนนี้เหลือเพียงภาพความทรงจำสีชา ที่คงต้องรอให้เวลาแต่งแต้มมีให้ยิ่งเก่าจะได้ลืม
7 มีนาคม 2547 13:52 น. - comment id 226455
อิอิ คืนวันเสาร์หรอ อืมมม .... เมายังไม่ตื่นเลยมั้งขอรับ อิอิ มาวข้ามคืน ...... บทกลอนไพเราะมากขอรับ
7 มีนาคม 2547 15:36 น. - comment id 226477
เขียนได้ดีทั้งคู่เลยนะ เหมือนเรื่องเดียวกัน แต่ต่างบุคลิกกัน... คืนวันเสาร์....
8 มีนาคม 2547 06:27 น. - comment id 226721
คืนวันเสาร์ ว่างอะ ดูหนังสือ ทำเว็บ ไม่เหงาอะ ใช่ป่าวอะคุณแม่จิตร อยากไปเดินเล่นกับถนนสายเก่าน๊ะ จะได้หายเหงา เหอ ๆ ๆๆๆๆๆ
8 มีนาคม 2547 10:53 น. - comment id 226796
คืนวันเสาร์ ฉันยังอยู่กับเงาของความห่วงหา ยังคิดถึงความทรงจำเก่าเก่าตลอดเวลา ยังห่วงหาคนไกลตาคนเดิม คืนวันเสาร์ ฉันยังมีเธอเป็นเงาที่ร้าวเพิ่ม ให้ฉันได้คิดถึงซึ้งเหมือนเดิม แต่เธอไม่เคยเพิ่มมาเริ่มเงา *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง มาแย่งกินมาม่าจะได้อร่อยขึ้นนะค่ะ อิอิ อ้อขอแนะนำนิดหนึ่ง ให้เอาชื่อกลอนและชื่อเจ้าของกลอนมาลงด้วยนะค่ะ จะได้รู้ว่าเป็นกลอนใคร*-*
11 มีนาคม 2547 16:23 น. - comment id 229165
อ๋อ ..... คืนวันเสาร์วันที่เราคุยกันใช่ไหมเจ้าค่ะ.......
12 มีนาคม 2547 14:15 น. - comment id 229578
ใช่มั้งคะ.... น้องตั๊ก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
