คนหนึ่งนั้นมีรักให้กับเขา หลงเฝ้าเดาว่าเขานั้นห่วงหา แอบดีใจและคิดถึงทุกเวลา เฝ้าคิดว่ามีเธออยู่ข้างกาย จนวันหนึ่งตัดสินใจไปบอกรัก อยากรู้นักความรู้สึกที่ใจหมาย เมื่อบอกไปแล้วรู้สึกใจสบาย แต่เหมือนคล้ายมีบางอย่างให้คำนึง กาลเวลาผ่านไปเริ่มอยากรู้ รอฟังอยู่คำที่เราเฝ้าคิดถึง ทั้งห่วงหาอาทรณ์จนใจรำพึง นึกไม่ถึงทั้งน้ำตาทั้งใจหาย แล้วอีกคนเข้ามาพร้อมปลอบโยน ยามโศกเศร้าเสียใจดั่งสหาย หากคุยด้วยจะรู้สึกสุขสบาย และผ่อนคลายรู้สึกดีเมื่อมีเธอ จนคำว่าเพื่อนเปลี่ยนไปมากกว่าเดิม เข้าไปเพิ่มความรู้สึกที่พบเจอ แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นละเมอ กลายเป็นเพลอ like friend not feeling รักของเราสับสนและว่นวาย น่าเบื่อหน่ายแสนเศร้าเสียใจยิ่ง ยังไม่วายมือที่สามเข้ามาพาดพิง เหมือนถูกทิ้งให้จมอยู่ในกองทราย
27 กุมภาพันธ์ 2547 01:20 น. - comment id 222117
รู้สึกจางงๆไปหน่อยเนอะ ตอบเองก้อได้ หุหุ
27 กุมภาพันธ์ 2547 02:49 น. - comment id 222137
....ดีครับ..สัมผัสพร้อม...แต่บางแห่งเพี้ยนไปนะครับ...สัมผัสถูกตำแหน่ง...แล้วผมจะมาเยือนใหม่นะครับ... ...ถึงวุ่นวายร้ายแรงการแย่งรัก ที่ใจมักวุ่นวายอยู่หลายหน แต่ด้วยรักปักใจใครหลายคน จึงยากพ้นวุ่นวายอีกหลายครา... ...............สวัสดีครับ................
27 กุมภาพันธ์ 2547 12:52 น. - comment id 222221
แวะมาทักทายครับ
27 กุมภาพันธ์ 2547 17:48 น. - comment id 222306
แม้วุ่นวายเพียงใดถ้าใจรัก ก็จะเจอและตระหนักไม่สับสน ต้องมีใครคนหนึ่งซึ้งกมล ที่เราสนเป็นคนรักและตัวจริง *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*