หรือเพราะเหตุร้ายอันเก่าก่อน ที่หลอกหลอนฉันจนเจ็บช้ำ หลับตาทีไรต้องเห็นอยู่ประจำ ภาพซ้ำซ้ำย้ำให้คิดติดในใจ อยากหนีไปให้ไกลที่ไร้ผู้คน จะไม่สนอื่นใดให้ต้องหวัง จะได้ลืมทุกสิ่งที่เกลียดชัง อดีตที่พุพังลืมมันไปจากใจเรา แต่ทุกวันไม่อาจหนีลี้ไปไหน เจ็บหัวใจที่ต้องทนคนเหล่านั้น เสแสร้งโกหกหลอกลวงให้กัน แบ่งปันแต่สิ่งลวงไม่เคยห่วงใย ฉันมีเหตุผลที่ต้องทนคนเหล่านั้น ความสัมพันธ์เก่าก่อนฉันอ่อนไหว ยามได้นึกย้อนกลับคิดไปทีไร หัวใจมันสุขใจยามอดีต ผิดต่างปัจจุบัน ไม่คิดไม่ฝันจะมีวันฉันอยู่ลำพัง ถูกขังในความมืดมิดที่กลืนฉัน ไม่นานนักหัวใจฉันคงถึงวัน ถูกห่อพันด้วยความเกลียดชัง จนวันตาย
อิฐขาว 25 ก.พ. 2547 00:16 น. - ID 47411 
952
3
0
25 กุมภาพันธ์ 2547 04:12 น. - comment id 220988
กระชากมันทิ้งออกไปจากใจ นำมันไปไว้ที่ตรงพื้น อย่าให้ความเกลียดชังมันมากลืน อย่าให้มันมาฝืนความแจ่มใส เดินออกไปเผชิญหน้า กล้ากับความหม่นไหม้ ร้ายกับความไร้น้ำใจ ดีกับใครที่เมตตา...... ทิกิ_tik
25 กุมภาพันธ์ 2547 04:29 น. - comment id 220992
อดทนข่มอารมณ์หมอง ประคองใจให้คลายเศร้า เช็ดน้ำตาให้หายแห้ง แล้วอย่าแหนงสิ่งทที่งาม
25 กุมภาพันธ์ 2547 13:37 น. - comment id 221136
สิ่งไม่ดีลืมให้หมดอย่าจดไว้ แล้วลืมไปถึงความเศร้าที่เราหม่น อดีตผ่านไปแล้วอย่าร้าวรน และผลักสิ่งไม่ได้ให้พ้นไปจากใจ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ แต่เศร้าจัง*-*
25 กุมภาพันธ์ 2547 16:35 น. - comment id 221267
เศร้าจังเลยค่ะ
25 กุมภาพันธ์ 2547 17:00 น. - comment id 221303
อยู่ลำพัง มันเหงา มันอ้างว้าง ห่างรักบ้าง ลางเหงา ไม่เหลือเจ็บ เก็บวันวาน ดองไว้ ในเชมเปญ จิบเย็นๆ ให้ลืม ขมขื่นใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
