จัด

ละอองน้ำ

เปิดกล่องเก่าๆ...
      ภายใน
มีหลายสิ่งที่เรียกว่า
...คุณค่าทางใจ...
     บรรจุไว้
แต่ละกล่องแต่ละสิ่ง
เพิ่มตามวันและเวลา
     ...นานเข้า...
ก็เต็มไปด้วยกล่องเก่าๆ...
...ที่ไม่ได้เปิด...
และไม่อาจจดจำได้
...ว่ามีอะไรในนั้น...
ความสุข...ในแต่ละสิ่ง
หล่อเลี้ยง...เพียงพอแล้ว
ฉันเปิดกล่องทีละกล่อง
หยิบแต่ละสิ่งมาทบทวน
...เป็นครั้งสุดท้าย...
    ....ความสุข...
ยังตรึงอยู่ในแต่ละช่วงเวลา
        ไม่ว่าอย่างไร
...ก็ไม่มีใครพรากไปได้...
       ฉันคงคิดถึง
  แต่ฉันไม่อาจปล่อย
ให้ตัวเองจมอยู่กับสิ่งเก่าๆ
     ...จนแน่นใจ...
      ...ฉันบอกลา...
ความทรงจำบางส่วนของตัวเอง
เก็บสิ่งที่ไม่ได้ใช้...ให้คนอื่นบ้าง
        ...ทิ้งไปบ้าง...
       ...หาที่อยู่ใหม่...
...ให้อะไรที่ไม่ควรจะอยู่กับตัวเองบ้าง...
จนมีที่ว่าง...ให้สิ่งใหม่ๆได้เข้ามา
      ...โดยไม่อึดอัดที่จะอยู่...
...และไม่ลำบากใจกับอะไรก่อนหน้า...
...เก็บ...เท่าที่ความรู้สึกจะเก็บ...
...จำ...เท่าที่ความทรงจำจะจำได้...
   ...เมื่อสิ่งใหม่ๆส่งมาถึง...
            ที่ที่จะวาง
 ....ก็จะไม่ใช่เพราะมันว่าง...
        ...แต่เพราะว่า...
        ...จัดเตรียมไว้...