ลูกหมาตัวน้อยๆ มันค่อยๆย่างก้าวขา เดินไปแล้วเดินมา หันมองหาเพื่อนของมัน เอะเอ๋...อยู่ไหนหว่า อยู่ไหนน๊าเพื่อนของฉัน ตามหามาทั้งวัน ไม่เจอกันเลยซ๊ากที เพื่อนๆอยู่ที่ไหน ตอบได้ไหมฮะเพื่อนซี้ หาไปก็ไม่มี ผมตอนนี้อยู่ตัวเดียว เดินไปก็เดินมา เห็นแต่หญ้าสีเขียวๆ ยืนดูอยู่ตัวเดียว ไม่แลเหลียวเลยเพื่อนเรา เพื่อนๆอยู่ที่ไหน รู้บ้างไหมว่าผมเหงา มองหาก็ไม่มีแม้เงา ปล่อยให้เราอยู่ต้องเหงาใจ หาเพื่อนก็ไม่เจอ โถ่เพื่อนเกลอเลิกแกล้งได้ไหม ไม่รู้เล่นอะไร หายไปไหนไม่บอกกัน นำตาผมเริ่มไหล หายไปไหนหนอเพื่อนฉัน หรือเพื่อนจะลืมกัน เลยปล่อยฉันให้เศร้าใจ อิอิ...ไอ้ตัวน้อย เอ๊ะ!เสียงจ้อยนั้นมาจากไหน มองมาแล้วมองไป อยู่นั่นไงเพื่อนๆเรา นั่นแน่...เป็นอะไร ร้องทำไมฮะไอ้เทา มาๆเร็วพวกเรา เดี๋ยวไอ้เทามันจะตาย พวกเรามาแล้วฮะ ขอโทษนะที่มาสาย แล้วร้องไปทำไม หรือเสียใจคิดว่าเราไม่มา ตอนนี้มาแล้วไง เลิกเสียใจได้แล้วหนา เร็วๆรีบเข้ามา เล่นกันน๊ามาเล่นกัน ดูมันมีความสุข ไม่มีทุกข์เหมือนกับฉัน นั่งเหงาอยู่ทุกวัน มีเพียงฉันไม่มีเธอ แม้มันนานเป็นปี ฉันคนนี้ก็ยังรอเสมอ ยังหวังจะพบเจอ กับเธอที่ฉันรอ แต่เธอก็ไม่มา ไม่เห็นหน้าบ้างเลยหนอ เธอรู้ไหมว่าฉันรอ นั่งหน้างอหน้าประตู วันแล้วก็วันเล่า ฉันยังเฝ้ารอเธออยู่ ยังคงมองหน้าประตู ยังเฝ้าดูคอยเธอกลับมา
17 กุมภาพันธ์ 2547 14:59 น. - comment id 217434
โฮ้ยเพิ่งมีเวลา ยังไม่ได้รับประทานอาหารกลางวันเลย แต่ขอมาอ่านของเพื่อนๆเยอะจังลายตา บนหน้ากระดานกลอน เลือกแบบที่ต้องตอบๆๆกันก่อน แล้วค่อยย้อนมาอ่านงานอักษร อืมม์เห็น มินิ-pK นี่บทกลอน ช่างดูอ้อนน่ารักจักตอบความ.. นะ น่ารักจริง
17 กุมภาพันธ์ 2547 16:34 น. - comment id 217497
มาแล้วนะเพื่อนยา ฉันมาหาเธอวันนี้ เลิกเศร้ากันเสียที เพราะฉันนี้ได้กลับมา *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
21 มีนาคม 2547 01:24 น. - comment id 234106
ยาวอีกแย้วอ่ะ อิอิ ดีๆ ราอูล