เดียวดายกลางสายลม..

ปีกนางฟ้า

------------------------
เหนื่อยล้า บินฝ่า คืนฝน
หนื่อยจน ใจอดทน แทบไม่ไหว
อยากพัก หลับตา ใต้อุ่นไอ
ทำได้ เพียงฝ่าไป ลำพัง
หมดเรี่ยว เหนี่ยวปีก คืนฟ้า
ก้มหน้า ซ่อนน้ำตา ทิ้งความหวัง
เดียวดาย อ้างว้าง ไร้กำลัง
หมดพลัง เอื้อมปาด หยาดน้ำตา
-----------------------------				
comments powered by Disqus
  • แทนคุณแทนไท

    16 กุมภาพันธ์ 2547 14:56 น. - comment id 217030

    ยื่นมือมาซิจะมอบ
    ปลุกปลอบหัวคนล้า
    หยดซิหยดหยาดน้ำตา
    รดซบบนบ่าพี่ชาย
    
    มาทักทายครับ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    16 กุมภาพันธ์ 2547 14:59 น. - comment id 217036

    เหนื่อยล้าบินฝ่าคืนฝน
    เหนื่อยจนอ่อนล้าหวั่นไหว
    เหนื่อยนี้แสนเหนื่อยเหลือใจ
    เหนื่อยจนทนไม่ไหวใจระทม
    
    *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*
  • แก้วประเสริฐ

    16 กุมภาพันธ์ 2547 16:09 น. - comment id 217110

    พลังใจย่อมไม่ไร้แสงตะวันมืดมิด
    ปีกฟ้าโอบปิดมิอาจกั้นห้ามใจได้
    พักเหนื่อยเมื่อยล้าย่อมไม่ล้าหัวใจ
    เสร็จทันใดขยายปีกโอบอุ้มปวงชน.
                    แก้วประเสริฐ.
    
    ตามหาเสียนานขอชมกลอนคุณไพเราะมากครับ.

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน