------------------------ เหนื่อยล้า บินฝ่า คืนฝน หนื่อยจน ใจอดทน แทบไม่ไหว อยากพัก หลับตา ใต้อุ่นไอ ทำได้ เพียงฝ่าไป ลำพัง หมดเรี่ยว เหนี่ยวปีก คืนฟ้า ก้มหน้า ซ่อนน้ำตา ทิ้งความหวัง เดียวดาย อ้างว้าง ไร้กำลัง หมดพลัง เอื้อมปาด หยาดน้ำตา -----------------------------
16 กุมภาพันธ์ 2547 14:56 น. - comment id 217030
ยื่นมือมาซิจะมอบ ปลุกปลอบหัวคนล้า หยดซิหยดหยาดน้ำตา รดซบบนบ่าพี่ชาย มาทักทายครับ
16 กุมภาพันธ์ 2547 14:59 น. - comment id 217036
เหนื่อยล้าบินฝ่าคืนฝน เหนื่อยจนอ่อนล้าหวั่นไหว เหนื่อยนี้แสนเหนื่อยเหลือใจ เหนื่อยจนทนไม่ไหวใจระทม *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*
16 กุมภาพันธ์ 2547 16:09 น. - comment id 217110
พลังใจย่อมไม่ไร้แสงตะวันมืดมิด ปีกฟ้าโอบปิดมิอาจกั้นห้ามใจได้ พักเหนื่อยเมื่อยล้าย่อมไม่ล้าหัวใจ เสร็จทันใดขยายปีกโอบอุ้มปวงชน. แก้วประเสริฐ. ตามหาเสียนานขอชมกลอนคุณไพเราะมากครับ.