หลายครั้งที่พยายามค้นหา จากแววตาอ่อนล้าที่ส่งให้ มีฉันอยู่รึเปล่านะ..ข้างใน หรือเพราะกำลังแอบซ่อนใคร..จึงได้..หลบตา ให้ฉันได้อยู่ข้าง-ข้างเธอ ที่เดิมได้ไหม อย่างน้อย..เมื่อเธอร้องไห้..จะมีฉันห่วงหา ไม่ต้องกลัว..ฉันไม่ผูกมัดเธอด้วยคำสัญญา เพียงให้ฉันได้เอื้อมมือปาดเช็ดน้ำตา ให้ได้ซับรอยแห่งความเหว่ว้า..หายไป แล้วเมื่อไรที่เธอเข้มแข็ง.. หัวใจมีเรี่ยวแรงเต้นจังหวะเดิมๆ ได้ เมื่อแห้งหมดหยดน้ำตา..ความอ่อนล้าง..บาง..จางไป และคงถึงเวลาที่ฉันจะหายหน้าจากไป.. จนกว่าเราจะพบกันใหม่..ในวันหัวใจ..เธอ อ่อน แรง
16 กุมภาพันธ์ 2547 01:02 น. - comment id 216857
...หยุดตรงนี้ที่เก่าที่เราพบ อย่าได้หลบไปไหนให้ไกลหนอ หยุดตรงนี้ที่เก่าฉันเฝ้ารอ เพียงแต่ขอ...เธอกลับประดับใจ... ...............สวัสดีครับ..........................
16 กุมภาพันธ์ 2547 01:55 น. - comment id 216866
ไพเราะมากขอรับ ^^
16 กุมภาพันธ์ 2547 11:09 น. - comment id 216909
ไม่ว่าฉันจะอ่อนล้าหรือไม่ ฉันก็ยังอยากชิดเคียงใกล้เธอเสมอ เพราะเธอคือคนที่แสนเลอเลิศ และฉันพร้อมเสมอที่จะยกใจให้เธอคนดี *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
16 กุมภาพันธ์ 2547 11:46 น. - comment id 216932
เราคงได้พบกันครับ... เขียนไดดีครับ มาชื่นชมครับ
16 กุมภาพันธ์ 2547 13:52 น. - comment id 216976
ความรักทำให้คนเรายอมได้ทุกอย่างจริง ๆ กลอนเพราะดีค่ะ ^-^
16 กุมภาพันธ์ 2547 16:24 น. - comment id 217126
...โลกยังมีอะไรที่สวยงามอยู่...อย่างน้อยก็คนตรงนี้.... : )
16 กุมภาพันธ์ 2547 20:36 น. - comment id 217222
สวัสดีที่รัก.... มาทายทักในวันอันอ่อนล้า มีกระดาษมาด้วย มาช่วยซับน้ำตา ยังรักเธอเสมอมา ไม่ว่าเธออ่อนล้า หรือจะลาจากกัน ** สวัสดีจ้า กลอนไพเราะจางเลย^^ **