อะไรที่มองไม่มีความหมาย ก็ใช่ว่าจะไม่ได้...รู้สึก...รู้สา อะไรก็ตามที่ผ่านอารมณ์...เข้ามา ถึงไม่คิด...ไม่ยุ่ง...ทว่า...บางทีก็มากกว่า ...ผ่านไป... ความรู้สึก...ก็คือความรู้สึก บาดแผลที่เร้นลึก...ซ่อนไว้ กระเทือนด้วยเหตุ...แม้...ใช่อย่างตั้งใจ บาดแผลที่ไม่ลึก...ไม่ใหญ่...ก็อาจรบกวนจิตใจ ...อยู่ได้ทุกครา... ใครเลยจะห้ามความเจ็บ ยิ่งเร้น...ยิ่งเก็บ...บางทีกลับเจ็บยิ่งกว่า แผลที่เร้นเอาไว้...ยังอยู่ข้างใน...ตลอดเวลา ยิ่งละเลย...ก็ยิ่งเหมือนว่า...ได้เอาเวลา... ...ไปยื้อมัน...
15 กุมภาพันธ์ 2547 19:34 น. - comment id 216694
ขนาดกัดปากตัวเอง ยังแต่งได้ลึกซึ้งและไพเราะได้ขนาดนี้ นับถือจริงๆครับ คุณละอองน้ำ ( อิอิ มาแซวกันน๊ะครับ )
15 กุมภาพันธ์ 2547 19:43 น. - comment id 216701
5555 พยายามพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสอยู่ตลอดเวลาน่ะค่ะ
15 กุมภาพันธ์ 2547 20:34 น. - comment id 216726
..ไพเราะ..มากเลยคะ.. เรน..แวะมา ..ทักทาย ..นะคะ..
15 กุมภาพันธ์ 2547 20:34 น. - comment id 216728
แผลร้ายร่างกายฉัน ไม่นานวันคงหายได้ แผลนิดสะกิดใจ ยากลบได้ไม่ง่ายเลย
15 กุมภาพันธ์ 2547 22:06 น. - comment id 216804
ความหมายดีมากเลยอ่ะ
15 กุมภาพันธ์ 2547 23:31 น. - comment id 216834
อิอิ .... กัดหูตัวเองคอมเม้น ..... หูยย ... ไพเราะมาก อิอิ
16 กุมภาพันธ์ 2547 10:46 น. - comment id 216900
บาดแผลที่มองเห็น บางครั้งเป็นสิ่งยิ่งใหญ่ แต่ใครจะรู้แผลข้างใน อาจจะใหญ่กว่าควรเป็น ทั้งที่ไม่มีแผล ให้ใครแลหรือพบเห็น แต่ก็เจ็บกว่าควรเป็น ทั้งที่ไม่เห็นกับแผลเลย *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ เปรียบเทียบได้ดีเสมอ*-*
16 กุมภาพันธ์ 2547 11:53 น. - comment id 216936
เขียนได้ลึกซึ้งจริงๆค่ะ
16 กุมภาพันธ์ 2547 12:15 น. - comment id 216946
...เจ็บซี..ถูกเต็มๆ เลย ดีไม่แตก...
16 กุมภาพันธ์ 2547 13:06 น. - comment id 216963
...หนุกหนานกันใหญ่... ขอบคุณที่มาทักทาย ทั้งที่มาให้กำลังใจกันเป็นประจำและมาแซวกันสม่ำเสมอ : ) ...ว่าแต่กัดหูตัวเองคอมเมนท์นี่ -__- อาการน่าเป็นห่วง เอ่อ...แล้วอย่าเผลอไปกัดใครเค้าเข้าล่ะ... : >
16 กุมภาพันธ์ 2547 14:54 น. - comment id 217028
ชอบจังครับ............
16 กุมภาพันธ์ 2547 15:39 น. - comment id 217073
ขอบคุณคับ... : )
16 กุมภาพันธ์ 2547 19:34 น. - comment id 217210
เพราะแล้วก็ลึกซึ้งมากๆด้วยนะคะ มาทักทายค่ะ
16 กุมภาพันธ์ 2547 21:55 น. - comment id 217237
ขอบคุณ ปลาวาฬสีน้ำเงิน ที่แวะมาทักทาย : >
17 กุมภาพันธ์ 2547 15:41 น. - comment id 217457
ความเจ็บปวดรวดร้ายเพียงกายนั้น พอประทังหันเหกลับมาเยี่ยวยาได้ แต่ความเจ็บปวดรวดร้าวภายในใจ ยากจะใคร่แก้ไขได้ให้ฟื้นคืนกลับมา วางเสียเถิดนะเราพี่ขอจะกล่าว พี่ปวดร้าวรานรอนใจสุดจะหันหา จนบัดนี้หาอะไรแก้ไขไม่ได้จึงนำพา ปล่อยเวลาให้พลิกฟื้นคืนกลับเอง. แก้วประเสริฐ. เห็นใจครับ เห็นใจจริงๆ
13 เมษายน 2547 20:51 น. - comment id 246734
ไม่ได้มาเยี่ยมนานโขจ้า ...... แต่ฝีมือไม่ตกเลยจริงๆเก่งเสมอนะคะ ชื่นชม ....ชื่นชม จ้า