วาเลนไทม์

แก้วประเสริฐ

           
                   อดีตฝังจำ 
                                                 แก้วประเสริฐ.

     รักเอ๋ยรักมอบรักเอยวันที่ฉันรัก
สมานสมัครรักตัวเขาเฝ้าห่วงหา
ช่างพาจิตซาบซึ้งหวลหาทุกเวลา
ที่ผ่านมาฝันฉันนั้นหวานเร้ารึงใจ
                กุหลาบแดงสีสวยสดปานโกมุท
บริสุทธิ์สุดเสน่หาด้วยใจสุดผ่องใส
ริบบิ้นชมภูร้อยรัดมัดฉันด้วยดวงใจ
แสนวิไลเอิบอิ่มนำไปมอบให้ทุกๆปี
                  ชีวิตผ่านเธอฉันถนอมไว้ช่างสวยสด
ช่างเอมโอษฐ์สดสวยโลดแล่นด้วยสุขี
ทั้งภาพพจน์จรดไว้ตลอดเวลาทุกนาที
มิได้มีสิ่งใดแผ้วพาลทำให้ต้องกลั้นใจ
                  วินาทีนาทีชั่วโมงผ่านไปด้วยใจรัก
ทุกๆปีจักส่งมอบไว้ให้ด้วยใจอันสดใส
เหมือนเวรกรรมนำพรากสุดห่างไกล
โอ้หัวใจเราสองแทบแยกแตกลงพลัน
                  วันคืนนั้นฝันผลึกตรึกความคิด
สองเราจิดฝากจันทราดาราสวรรค์
แสงจันทราดาราพรายคล้ายรู้กัน
จิตใจฉันสองนั้นฝากไว้กับโชคชตา
                  วันเดือนปีผ่านไปใจยังคงรำลึก
วาเลนไทม์ยังผลึกลึกล้ำสุดหรรษา
พอสิ้นเสร็จบทกาลแห่งวันเวลา
คงจะมาร่วมสมภิรมย์ชมชิดเชย
                 โชคชตาผันผวนสุดช้ำระกำจิต
โดยไม่คิดว่าจะมาแยกแตกใจเอ๋ย
เธอลืมเราผันแปรใจให้เราไม่เสบย
ประเพณีเอ๋ยมันสำคัญนั้นหรือเธอจึงทำ
                 วันนั้นหนอพอรู้ข่าวเศร้าช้ำระกำจิต
แทบไม่อยากมีชีวิตจิตดวงใจให้หมองช้ำ
เกิดเป็นคนทั้งทีทำไมฉันผิดหรือเธอจึงทำ
เธอรู้ไหมฉันมันช้ำแทบจะดิ้นสิ้นวายชนม์
                  น้ำตานองรอรักยากสุดจะหักคิด
วาเลนไทม์ใยมาสะกิดดวงใจฉันให้สน
เขาเอมรักวันนี้เจ้ามากมายหลายชุมชน
แต่ฉันหม่นหมองใจจนไม่อยากแลมอง
                  วันวาเลนไทม์ผ่านฉันจึงได้มานั่งคิด
จึงประดิษฐ์บทกลอนอักษรมิเป็นสอง
เพื่อมอบให้มิตรรักทั้งหลายอันก่ายกอง
ที่ได้ลองเล่นบทรักกันในวันวาเลนไทม์.
                     แก้วประเสริฐ.

เขียนไปด้วยหัวใจอ่านร้าวรอนผ่อนอดีตที่ทำให้ช้ำระกำใจในวันวาเลนไทม์.
                                              เคารพ.