สายฝนที่มากับความเงียบเหงา กับสายลมที่พัดเบาให้อ่อนไหว กับความรู้สึกในส่วนลึกของหัวใจ ที่ยังคิดถึงเธอในใจทุกเวลา ความมืดมิดได้มากับความเหว้งหว้าง ทำหัวใจเปล่าร้างไร้ความหวัง เพราะแต่ก่อนมีเธอไว้คอยเติมพลัง แต่เธอก็ยังจากฉันไปไกลแสนไกล ยามฟ้าร้องเสียงเครือครางทำฉันหวั่น กลัวจะกลั้นความรู้สึกอ่อนไหวไว้ไม่ได้ เมื่อในวันนี้ทุกอย่างที่ฉันหวังได้หายไป ไปกับใจที่มีเธอคอยห่วงใยและคอยดูแล เธออยู่ไหนรู้ไหมคนทางนี้คอยห่วงหา คอยคิดถึงทุกเวลาที่หวั่นไหว ไม่มีเธอที่คอยให้ไออุ่นกับหัวใจ ไม่มีใครที่ทำให้ใจฉันสุขได้เท่าเธอ เธอคนดีจะรู้ไหมอะไรบ้างไหม ว่าคนที่อยู่แสนไกลจากตรงที่เธอคอยห่วงหา วันนี้กลับมาจมทุกอยู่กับน้ำตา ในเวลาที่ไม่มีเธอคนแสนดี^^
15 กุมภาพันธ์ 2547 14:55 น. - comment id 216604
. . อยู่นี่ค่า... (( อิอิ ขี้ตู่ซ้าเรย ^o^)) .. กลอนเพราะนะคะ ใช้คำสวยดี ชอบๆค่ะ ^^
15 กุมภาพันธ์ 2547 21:03 น. - comment id 216749
เพราะมาก ๆ เลยค่ะ ได้อารมณ์ดีจัง ^-^
15 กุมภาพันธ์ 2547 21:38 น. - comment id 216777
ฉันอยู่ตรงนี้ตรงที่เก่า รอเธอมานานเนาว์ด้วยว่าเราก็ห่วงหา คิดถึงเธอเองเหมือนกันที่ผ่านมา และรอเวลาได้พบหน้าคราตาเธอ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*