เรื่องกรอบ...และเครื่องผูกมัด...

อัลมิตรา

...เรื่องกรอบ...และเครื่องผูกมัด... 
...เรื่องกรอบและการจำกัดตัวตนเอง...และจิตใจของตน... 
...แม้แต่การคาดหวังหรือมุ่งตีกรอบผู้อื่น... 
...ขีดกรอบดูสิ แล้วออกมายืนนอกกรอบ...
...จากนั้นมองเข้าไปในกรอบที่ขีดไว้ใหม่ ...
...บางที อาจจะเห็นมุมมองใหม่ ๆ ที่ไม่ใช่แค่กว่า หรือ ที่สุด...
...พูดถึงกรอบ เวลามองอะไรๆสักอย่างหรือหลายอย่าง...
...ปัญหาของคน ก็คือ มีกรอบ(โดยธรรมชาติ หรือที่เราสร้างไว้)...
...แล้วเราก็อยู่ในกรอบ...
...มองในกรอบ คิดในกรอบ ก็จะเห็นตามที่เห็นในกรอบ...
...ทว่า ! หากออกมายืนอยู่นอกกรอบ...
...คุณก็จะเห็นกรอบ และนอกกรอบ... 
...และรู้ว่า... ที่จริง มีอะไรที่มากกว่ากรอบ
...และในกรอบ ก็มีอะไรที่แตกต่างกับที่ยืนอยู่ในกรอบแล้วมองเห็น...
...กรอบที่ไม่มีตัวตน ไม่มีรูปร่าง แต่จิตสัมผัสได้ว่าเป็นกรอบ...
...ความรู้สึกครอบงำ ไม่อิสระเสรีภาพ... 
...เราคิดอย่างนั้นเพราะเราไม่กล้าก้าวออกมาจากกรอบที่ครอบเราไว้...
...หรืออาจบางทีใช่ แต่อาจบางที เพราะไม่รู้ และเชื่อตามๆกันมา...
...การเชื่อโดยที่ไม่บริหารวิทยปัญญาของตนเองนั้น ...
...เป็นที่น่าเสียดาย...
...และผู้เขียน รักในอิสระเสรีภาพและสิทธิของตนและผู้อื่นเสมอ... 
...ในบางครั้ง...เมื่อยามถูกตีกรอบหรือถูกริดรอนสิทธิเสรีภาพ... 
...แม้แต่เห็นผู้อื่นเป็นเช่นนี้...ก็อดคิดอึดอัดไม่ได้... 
...หลายครั้งจึงพยายามฉีกกฏและทำลายกรอบเครื่องพันธนาการต่าง ๆ 
...แต่มิใช่ว่ากรอบจะไร้ประโยชน์เสมอไป... 
...เรายังเห็นประโยชน์ของกรอบและการกำหนดกฏเกณฑ์ต่าง ๆ เสมอ..
...เพียงแค่ขอให้อยู่ในระดับที่เหมาะสม... 
...กรอบนั้น ๆ จะมีประโยชน์มากมาย... 
...การหลุดพ้นจากกรอบขอบกั้น... 
...ย่อมได้ความรู้สึกที่แตกต่างจากเดิม... 
...และมีหลายเหตุการณ์...ที่พยายามดิ้นร้นและต่อสู้...
...เพื่อให้ได้สิทธิ์ในการลิขิตตนเอง... 
...งานเขียน...วรรณกรรม...หรือการสื่อความทางภาพเขียน... 
...แต่ไม่ใช่การพ้นจากกรอบโดยไร้เครื่องยึดเหนี่ยวใด ๆ...
...เพียงแต่... ใส่ความอิสระเข้าไป... 
...แต่แปลกจัง...ผู้ต่อสู้เรื่องอิสระภาพ...ในแง่มุมต่าง ๆ...
...มักได้รับผลกระทบเสมอเลย... 
...ขอมอบความปรารถนาดี...แด่ผู้รักอิสระเสรีภาพทุกท่านค่ะ..