ศาลาริมทาง

nava


ฟ้ายังพรายสายเส้นฝน
ในพลบมัวหม่นกล่นสาย
เรืองไฟรายทางพร่างพราย
แพรฝนปรนปราย-เงาไฟ
ศาลาริมทาง-คว้างเหงา
สามล้อ โทรมเก่า-ไม่ไปไหน
เจ้าของอ้อแอ้ใต้แสงไฟ
กอดขวดร่ำไรอยู่เดียวดาย
เสียงหมาจรจัดสะดุ้งร้อง
เสียงป้องปากด่าว่าร้าย
ไอ้หมาจัญไร รึ! อยากตาย
ฉิบหาย! เยี่ยวรดล้อรถกู
สายฝนยังคงโรยสาย
สามล้อยังฟูมฟาย ซับหัว-หู
ไอ้ฝนแม่งก็ไม่เคยจะรู้
เย็นนี้กูยังไม่มีข้าวจะกิน				
comments powered by Disqus
  • tiki

    2 กุมภาพันธ์ 2547 03:35 น. - comment id 210785

    อืมม์
    เขียนได้สะใจคนอ่านดีเหมือนกัน
  • พิกุลทอง

    2 กุมภาพันธ์ 2547 17:28 น. - comment id 210964

    สะใจ
    
    งานของคุณดูจะเกี่ยวข้องกับ
    
    เรื่องปากท้องนะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    3 กุมภาพันธ์ 2547 01:39 น. - comment id 211171

    แต่งได้ดีมากเลยค่ะ
  • nava

    13 กุมภาพันธ์ 2547 13:41 น. - comment id 215619

    กล่าวสวัสดีทุกท่านด้วยความยินดี
    พิกุลทองอาจสงสัยเหลือเกินว่าปาก-ท้องของข้าพเจ้าคงพร่องหิวมิเคยอิ่มเต็ม
    ใช่แล้ว เราอยู่อย่างพร่องหิว เราในที่นี้หมายถึงหลายชีวิตที่ข้าพเจ้าได้สัมผัส-พูดคุย-ไถ่ถามแบ่งปันบางสิ่งบางอย่างที่เราพอเอื้อเฟื้อต่อกันได้   ข้าพเจ้าเป็นเพียงเสียงหนึ่งเสียงที่ก้องสะท้อนจากหลืบมุมของความโหยหิวเพื่อยืนยันการมีอยู่จริงเท่านั้นเองขอรับ...

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน