ฟ้ายังพรายสายเส้นฝน ในพลบมัวหม่นกล่นสาย เรืองไฟรายทางพร่างพราย แพรฝนปรนปราย-เงาไฟ ศาลาริมทาง-คว้างเหงา สามล้อ โทรมเก่า-ไม่ไปไหน เจ้าของอ้อแอ้ใต้แสงไฟ กอดขวดร่ำไรอยู่เดียวดาย เสียงหมาจรจัดสะดุ้งร้อง เสียงป้องปากด่าว่าร้าย ไอ้หมาจัญไร รึ! อยากตาย ฉิบหาย! เยี่ยวรดล้อรถกู สายฝนยังคงโรยสาย สามล้อยังฟูมฟาย ซับหัว-หู ไอ้ฝนแม่งก็ไม่เคยจะรู้ เย็นนี้กูยังไม่มีข้าวจะกิน
2 กุมภาพันธ์ 2547 03:35 น. - comment id 210785
อืมม์ เขียนได้สะใจคนอ่านดีเหมือนกัน
2 กุมภาพันธ์ 2547 17:28 น. - comment id 210964
สะใจ งานของคุณดูจะเกี่ยวข้องกับ เรื่องปากท้องนะ
3 กุมภาพันธ์ 2547 01:39 น. - comment id 211171
แต่งได้ดีมากเลยค่ะ
13 กุมภาพันธ์ 2547 13:41 น. - comment id 215619
กล่าวสวัสดีทุกท่านด้วยความยินดี พิกุลทองอาจสงสัยเหลือเกินว่าปาก-ท้องของข้าพเจ้าคงพร่องหิวมิเคยอิ่มเต็ม ใช่แล้ว เราอยู่อย่างพร่องหิว เราในที่นี้หมายถึงหลายชีวิตที่ข้าพเจ้าได้สัมผัส-พูดคุย-ไถ่ถามแบ่งปันบางสิ่งบางอย่างที่เราพอเอื้อเฟื้อต่อกันได้ ข้าพเจ้าเป็นเพียงเสียงหนึ่งเสียงที่ก้องสะท้อนจากหลืบมุมของความโหยหิวเพื่อยืนยันการมีอยู่จริงเท่านั้นเองขอรับ...